«Պատրաստ Կեցէք»

¹ Իրերու այս դրութեան վախճանին նկատմամբ իր աչքառու մարգարէութեան մէջ, Յիսուս զգուշացուց որ կեանքի մտահոգութիւններով կլանուած չըլլանք։ (Մատթ. 24։36-39. Ղուկ. 21։34, 35) Որովհետեւ մեծ նեղութիւնը կրնայ որեւէ ատեն սկսիլ, շատ կարեւոր է որ Յիսուսի յորդորին անսանք. «Պատրաստ կեցէք, քանզի Որդին մարդոյ պիտի գայ այնպիսի ժամու մը որ դուք չէք կարծեր»։ (Մատթ. 24։44) Այս ուղղութեամբ ի՞նչ բան կրնայ մեզի օգնել։

² Մտահոգութիւններու ու Զբաղումներու Դէմ Պայքարիլ. «Կեանքին հոգեր»ը հոգեւոր որոգայթ մըն է, որմէ պէտք է զգուշանանք։ (Ղուկ. 21։34, ԱՎ) Կարգ մը երկիրներու մէջ, աղքատութիւնը, անգործութիւնը եւ ապրուստի սղութիւնը կը դժուարացնեն կեանքի անհրաժեշտութիւնները ճարելը։ Այլ երկիրներու մէջ, նիւթական ստացուածքներ ձեռք ձգելը սովորական է։ Եթէ սկսինք միայն նիւթական բաներու մասին մտածել, կրնանք այլեւս Թագաւորութեան իրականութիւններուն վրայ չկեդրոնանալ։ (Մատթ. 6։19-24, 31-33) Քրիստոնէական ժողովները մեզի կ’օգնեն մեր կեդրոնացումը պահելու։ Նպատակակէտ դրա՞ծ էք իւրաքանչիւր ժողովի ներկայ գտնուիլ։—Եբր. 10։24, 25

³ Ներկայիս աշխարհը զբաղումներով զեղուն է, որոնք դիւրաւ կրնան մեզմէ թանկարժէք ժամանակ խլել։ Համակարգիչի գործածութիւնը կրնայ թակարդ մը դառնալ, եթէ անհատը անչափաւոր ժամանակ անցընէ Համացանցը նաւարկելով, Ե–նամակներ կարդալով եւ յղելով, կամ համակարգչային խաղեր խաղալով։ Հեռատեսիլը, շարժապատկերները, նախասիրութիւնները, աշխարհիկ գրականութիւններ կարդալը եւ մարմնամարզանքը կրնան անհամար ժամեր խլել, հոգեւոր հետապնդումներու համար քիչ ժամանակ կամ կորով ձգելով մեզի։ Մինչ զբօսանքը կրնայ ժամանակաւորապէս թարմացնել, Աստուածաշունչի անձնական ու ընտանեկան ուսումնասիրութիւնը յաւիտենական օգուտներ կու տայ։ (Ա. Տիմ. 4։7, 8) Ամէն օր Աստուծոյ Խօսքին վրայ խոկալու համար ժամանակ ծախու կ’առնէ՞ք։—Եփ. 5։15-17

⁴ Որքա՜ն երախտապարտ ենք որ Եհովայի կազմակերպութիւնը հոգեւոր ուսուցումի յայտագիր մը կարգադրած է, մեզի օգնելու համար որ ‘այս բոլոր նեղութիւններէն ազատինք եւ Որդին մարդոյ առջեւ կայնելու արժանի ըլլանք’։ (Ղուկ. 21։36) Թող որ այս կարգադրութիւններէն լիովին օգտուինք եւ ‘պատրաստ կենանք’, որպէսզի մեր հաւատքը «գտնուի գովութիւնով ու պատիւով եւ փառքով Յիսուս Քրիստոսին յայտնուելու ատենը»։—Ա. Պետ. 1։7

Գովասանքը կը Թարմացնէ

¹ Անկողին չմտած աղջնակը հեկեկալով ըսաւ. «Այսօր բարի չկեցա՞յ»։ Այս հարցումը անակնկալի բերաւ մայրը։ Նկատելով հանդերձ թէ այդ օրը իր աղջնակը որքա՜ն ջանք թափած էր բարի կենալու համար, ան անտեսած էր գովասանքի խօսք մը իսկ ըսել։ Այդ աղջնակին արցունքները մեզի պէտք է յիշեցնեն թէ բոլորս,– երիտասարդ թէ տարեց,– գովասանքի կարիքը ունինք։ Մեր շուրջը գտնուողները կը թարմացնե՞նք, իրենց ըրած լաւ բաներուն համար մեր գնահատութիւնը յայտնելով։—Առ. 25։11

² Հաւատակից Քրիստոնեաները բազմաթիւ լաւ պատճառներ կու տան մեզի որ զիրենք գովենք։ Երէցները, օգնական ծառաները եւ ռահվիրաները ծանր կ’աշխատին իրենց պատասխանատուութիւնները կատարելու համար։ (Ա. Տիմ. 4։10. 5։17) Աստուածավախ ծնողներ իրենց լաւագոյնը կ’ընեն իրենց զաւակները Եհովայի ուղիներուն մէջ մեծցնելու համար։ (Եփ. 6։4) Քրիստոնեայ դեռատիներ ծանր պայքար կը մղեն ‘աշխարհի հոգիին’ դէմ դնելու համար։ (Ա. Կորն. 2։12. Եփ. 2։1-3) Ուրիշներ հաւատարմօրէն Եհովայի կը ծառայեն, ի հեճուկս յառաջացած տարիքին, առողջապահական խնդիրներուն, կամ այլ փորձութիւններու։ (Բ. Կորն. 12։7) Բոլոր այս անհատները գովասանքի արժանի են։ Անոնց գովելի ջանքերուն կը գիտակցի՞նք։

³ Անհատական ու Մասնայատուկ. Բոլորս կ’ուրախանանք երբ բեմէն գովասանքի խօսքեր լսենք։ Սակայն գովասանքը ա՛լ աւելի թարմացուցիչ է, երբ անձնապէս մեզի ուղղուի։ Օրինակ, Հռովմէացիներուն ուղղուած նամակին 16–րդ գլուխին մէջ, Պօղոս գնահատութեան մասնայատուկ խօսքեր ըսաւ՝ Փիբէի, Պրիսկէի եւ Ակիւղասի, Տրիփոնէի եւ Տրիփոսէի, Պերսիդէի եւ ուրիշներու մասին։ (Հռովմ. 16։1-4, 12) Անոր խօսքերը որքա՜ն թարմացուցած ըլլալու էին այդ հաւատարիմները։ Այսպիսի գովասանք մը մեր եղբայրներն ու քոյրերը կը հաւաստիացնէ թէ իրենց պէտք ունինք եւ մեզ իրարու կը մօտեցնէ։ Վերջերս անձամբ մէկը գովա՞ծ էք։—Եփ. 4։29

⁴ Սրտանց. Իրապէս թարմացուցիչ ըլլալու համար, գովասանքը անկեղծ պէտք է ըլլայ։ Մարդիկ կրնան զգալ թէ մեր խօսածը սրտա՞նց է թէ ոչ «շողոքորթութիւն» է։ (Առ. 28։23) Մինչ մեր անձը կը մարզենք ուրիշներու մէջ լաւ բաներ նկատելու, մեր սիրտը պիտի մղուի զիրենք գովելու։ Թող որ անկեղծօրէն գովելու մէջ առատաձեռն ըլլանք, գիտնալով որ «ճիշդ ժամուն ըսուած խօսքը որչա՜փ գեղեցիկ է»։—Առ. 15։23