չնչին հիմ ունի։ Միւս կողմէ, զօրաւոր ապացոյց կայ թէ արձանագրութիւնը ճշմարիտ պատմութիւն է։

Օրինակ՝ Յիսուս Քրիստոս կոչուած է «հաւատարիմ ու ճշմարիտ Վկան» (Յայտնութիւն 3։14)։ Կատարեալ մարդ ըլլալով, ան բնաւ սուտ չխօսեցաւ, որեւէ կերպով ճշմարտութիւնը սխալ չներկայացուց։ Աւելին, ան սորվեցուց թէ ինք երկրի վրայ որպէս մարդ ապրելէն շա՜տ առաջ գոյութիւն ունէր,– իրականութեան մէջ, ան իր Հօր՝ Եհովայի քով ապրած էր «աշխարհի ըլլալէն առաջ» (Յովհաննէս 17։5)։ Ուստի ան ողջ էր, երբ երկրի վրայ կեանքը սկսաւ։ Այս ամէնէն վստահելի վկան ի՞նչ կը վկայէ։

Յիսուս Ադամի ու Եւայի մասին խօսեցաւ որպէս իրական անհատներ։ Ան անոնց ամուսնութեան ակնարկեց, երբ միակնութեան նկատմամբ Եհովայի չափանիշը կը բացատրէր (Մատթէոս 19։3-6)։ Եթէ անոնք բնաւ գոյութիւն ունեցած չէին եւ անոնց բնակած պարտէզը պարզապէս առասպել մըն էր, ուրեմն Յիսուս կա՛մ խաբուած էր եւ կամ ստախօս էր։ Երկու եզրակացութիւններն ալ հնարաւոր չեն։ Յիսուս երկինքն էր եւ պարտէզին մէջ զարգացած ողբերգութեան ականատես էր։ Ասկէ աւելի համոզիչ ապացոյց մը կրնա՞յ ըլլալ։

Իրականութեան մէջ, Ծննդոցի արձանագրութեան չհաւատալը, Յիսուսի հանդէպ հաւատքը կը տկարացնէ։ Այս թերահաւատութիւնը նաեւ Աստուածաշունչի մեծագոյն բնաբաններէն եւ ամէնէն հաւաստիացուցիչ խոստումներէն ոմանք հասկնալը անկարելի կը դարձնէ։ Տեսնենք թէ ինչպէ՛ս։

Եդեմը ինչո՛ւ քեզի համար կարեւոր է

ԵԴԵՄԻ արձանագրութեան շուրջ կարգ մը ուսումնականներու յարուցած ամէնէն զարմանալի մէկ առարկութիւնն է, թէ Աստուածաշունչի մնացեալ մասերը անոր նեցուկ չեն կանգնիր։ Օրինակ՝ Կրօնական ուսումնասիրութիւններու փրոֆէսոր Բօլ Մորիս կը գրէ. «Աստուածաշունչի մնացեալ մասերուն մէջ Եդեմի պատմութեան ուղղակի ակնարկութիւններ չկան»։ Անոր արժեւորումը կրնայ զանազան «մասնագէտներու» հաւանութիւնը շահիլ, բայց իրողութիւններուն ուղղակի կը հակասէ։

Իրականութեան մէջ, Աստուածաշունչը բազմիցս կ’ակնարկէ Եդեմի պարտէզին, Ադամին, Եւային եւ օձին։a Բայց քանի մը ուսումնականներու սխալը ոչինչ է, բաղդատելով աւելի մեծ ու համատարած սխալի մը հետ։ Եդեմի պարտէզին մասին Ծննդոցի արձանագրութիւնը վարկաբեկելով, կրօնական առաջնորդներ եւ Աստուածաշունչի քննադատներ ամբողջական յարձակում կը գործեն Աստուածաշունչին վրայ։ Ինչպէ՞ս։

Եդեմի մէջ տեղի ունեցածը հասկնալը կենսական է Աստուածաշունչի մնացեալ մասերը հասկնալու համար։ Օրինակ՝ Աստուծոյ Խօսքը ծրագրուած է մեզի օգնելու, որ մարդոց դիմագրաւած ամէնէն խորիմաստ ու կարեւորագոյն հարցումներուն պատասխանները գտնենք։ Կրկին ու կրկին, այդ հարցումներուն Աստուածաշունչի տուած պատասխանները կ’առնչուին դէպքերու, որոնք տեղի ունեցան Եդեմի պարտէզին մէջ։ Նկատի առ կարգ մը օրինակներ։

● Ինչո՞ւ կը ծերանանք ու կը մեռնինք։ Ադամն ու Եւան յաւիտեան պիտի ապրէին, եթէ շարունակէին Եհովային հպատակիլ։ Միայն ըմբոստանալու պարագային էր որ անոնք պիտի մեռնէին։ Այն օրը որ անոնք ըմբոստացան, սկսան մեռնիլ (Ծննդոց 2։16, 17. 3։19)։ Անոնք կատարելութիւնը կորսնցուցին եւ իրենց սերունդին կրցան միայն մեղքն ու անկատարութիւնը փոխանցել։ Արդ՝ Աստուածաշունչը կը բացատրէ. «Մարդէ մը մեղքը աշխարհ մտաւ եւ այն մեղքէն՝ մահը, այնպէս բոլոր մարդոց վրայ տարածուեցաւ մահը, քանզի ամէնքն ալ մեղանչեցին» (Հռովմայեցիս 5։12)։

● Աստուած ինչո՞ւ չարութիւնը կը թոյլատրէ։ Եդեմի պարտէզին մէջ, Սատանան Աստուած կոչեց ստախօս մը, որ իր արարածները լաւ բաներէ