Ljóðaljóðin

7 „Fagrir eru fætur þínir í sandölunum,

þú göfuga dóttir!

Ávalar mjaðmir þínar eru eins og skartgripir,

handaverk listasmiðs.

 2 Nafli þinn er kringlótt skál,

aldrei skal þar skorta kryddað vín.

Kviður þinn er hveitibingur

umkringdur liljum.

 3 Brjóst þín eru eins og tveir gasellukálfar,

eins og gasellutvíburar.+

 4 Háls þinn+ er sem fílabeinsturn,+

augun+ eins og tjarnirnar í Hesbon+

við hlið Batrabbím.

Nefið er eins og Líbanonsturninn

sem snýr í átt að Damaskus.

 5 Höfuð þitt er tignarlegt eins og Karmel,+

lokkarnir+ eru eins og purpuralit ull.+

 6 Falleg ertu og yndisleg,

elsku stúlka, þú gleður mig framar öllu öðru!

 7 Vöxtur þinn er eins og pálmatré

og brjóstin eins og döðluklasar.+

 8 Ég sagði: ‚Ég skal klifra upp í pálmatréð

og tína ávextina.‘

Brjóst þín séu sem vínberjaklasar,

andardráttur þinn eins og eplailmur

 9 og munnurinn* eins og úrvalsvín.“

„Ástin mín njóti vínsins

sem rennur ljúflega um varir þeirra sem sofa.

10 Ég tilheyri mínum elskaða+

og hann þráir mig.

11 Komdu, minn elskaði,

förum út á engið,

eyðum nóttinni hjá hennarunnunum.+

12 Förum snemma af stað til víngarðanna

til að sjá hvort vínviðurinn brumar,

hvort blómin eru sprungin út+

og granateplatrén standa í blóma.+

13 Alrúnurnar+ ilma,

við dyr okkar eru úrvalsávextir af öllu tagi.+

Bæði nýtínda ávexti og geymda

hef ég varðveitt handa þér, ástin mín.