Sálmur
Eftir Davíð. Maskíl.*
32 Sá er hamingjusamur sem fær afbrot sín fyrirgefin, syndir sínar huldar.*+
3 Meðan ég þagði vesluðust bein mín upp því að ég kveinaði allan daginn.+
4 Dag og nótt lá hönd* þín þungt á mér,+
þrek mitt* þvarr eins og vatn í steikjandi sumarhita. (Sela)
Ég sagði: „Ég vil játa afbrot mín fyrir Jehóva.“+
Og þú fyrirgafst mér sekt mína og synd.+ (Sela)
Þegar vatnsflóð skellur á nær það ekki til þeirra.
Þú bjargar mér og umlykur mig fagnaðarópum.+ (Sela)
8 „Ég fræði þig* og vísa þér veginn sem þú átt að ganga.+
Ég gef þér ráð og hef augun á þér.+
9 Verið ekki eins og skynlausar skepnur, hestar og múldýr,+
sem þarf að temja með beisli og taumi
áður en þær geta komið til þín.“
11 Gleðjist yfir Jehóva og fagnið, þið réttlátir,
hrópið af gleði, allir hjartahreinir.