Fyrri Samúelsbók
28 Um þetta leyti kölluðu Filistear saman hersveitir sínar til að berjast við Ísrael.+ Akís sagði við Davíð: „Þér er ljóst að þú og menn þínir eigið að berjast með mér.“+ 2 Davíð svaraði: „Þú veist vel hvað þjónn þinn mun gera.“ Akís sagði þá við Davíð: „Þess vegna ætla ég að gera þig að lífverði mínum héðan í frá.“*+
3 Nú var Samúel dáinn og allur Ísrael hafði syrgt hann og jarðað í Rama, heimaborg hans.+ En Sál hafði upprætt miðla og spásagnarmenn úr landinu.+
4 Filistear söfnuðust saman og fóru til Súnem+ og settu þar upp herbúðir. Sál safnaði þá saman öllum Ísrael og setti upp herbúðir í Gilbóa.+ 5 Þegar Sál sá herbúðir Filistea varð hann hræddur og hjartað barðist í brjósti hans.+ 6 Sál leitaði svara hjá Jehóva+ mörgum sinnum en Jehóva svaraði honum ekki, hvorki í draumum né með úrím+ né fyrir milligöngu spámannanna. 7 Loks sagði Sál við þjóna sína: „Finnið fyrir mig konu sem er miðill+ svo að ég geti farið til hennar og fengið svör.“ „Í Endór+ er kona sem er miðill,“ svöruðu þjónarnir.
8 Sál klæddi sig í dulargervi til að þekkjast ekki og fór síðan til konunnar að næturlagi ásamt tveim mönnum sínum. Hann sagði: „Notaðu miðilsgáfuna til að spá fyrir mér+ og vektu upp þann sem ég bið þig um.“ 9 En konan svaraði honum: „Þú hlýtur að vita hvað Sál hefur gert. Hann lét uppræta miðla og spásagnarmenn úr landinu.+ Hvers vegna leggurðu fyrir mig gildru? Viltu að ég verði drepin?“+ 10 Sál sór henni þá eið við Jehóva og sagði: „Svo sannarlega sem Jehóva lifir mun enginn saka þig um neitt.“ 11 „Hvern viltu að ég veki upp fyrir þig?“ spurði konan. „Vektu upp Samúel,“ svaraði hann. 12 Þegar konan sá „Samúel“*+ æpti hún upp yfir sig og sagði við Sál: „Hvers vegna blekktirðu mig? Þú ert Sál!“ 13 Konungurinn sagði við hana: „Vertu ekki hrædd. Hvað sérðu?“ „Ég sé guðlega veru koma upp úr jörðinni,“ svaraði konan. 14 „Hvernig lítur hún út?“ spurði hann og hún svaraði: „Þetta er gamall maður sem stígur upp, klæddur ermalausri yfirhöfn.“+ Þá vissi Sál að þetta var „Samúel“ og hann féll á kné, hneigði andlitið til jarðar og lét sig falla niður.
15 Þá sagði „Samúel“ við Sál: „Hvers vegna hefurðu ónáðað mig og látið vekja mig upp?“ Sál svaraði: „Ég er í miklum vanda staddur. Filistear herja á mig og Guð hefur yfirgefið mig. Hann svarar mér ekki lengur, hvorki fyrir milligöngu spámannanna né í draumum.+ Þess vegna leita ég til þín svo að þú segir mér hvað ég á að gera.“+
16 Þá spurði „Samúel“: „Hvers vegna spyrðu mig fyrst Jehóva hefur yfirgefið þig+ og er orðinn andstæðingur þinn? 17 Jehóva mun gera það sem hann lét mig boða: Jehóva rífur konungdóminn úr hendi þinni og gefur hann öðrum, það er að segja Davíð.+ 18 Þú hlýddir ekki Jehóva og lést Amalekíta ekki kenna á brennandi reiði hans.+ Þess vegna gerir Jehóva þér þetta í dag. 19 Jehóva ætlar að gefa bæði þig og Ísrael í hendur Filistea+ og á morgun verðið þið synir þínir+ hjá mér. Jehóva gefur einnig her Ísraels í hendur Filistea.“+
20 Sál varð skelfingu lostinn yfir því sem „Samúel“ sagði og féll kylliflatur til jarðar. Hann var örmagna því að hann hafði ekki borðað neitt allan daginn og alla nóttina. 21 Konan gekk til Sáls og þegar hún sá að hann var í mikilli geðshræringu sagði hún: „Ambátt þín hefur farið að vilja þínum. Ég hætti lífi mínu+ og gerði það sem þú baðst um. 22 Hlustaðu nú á ambátt þína. Ég ætla að færa þér brauðbita svo að þú getir borðað og safnað kröftum áður en þú leggur af stað.“ 23 En hann neitaði og sagði: „Ég vil ekki borða neitt.“ En bæði þjónar hans og konan lögðu svo fast að honum að hann lét undan að lokum. Hann stóð upp og settist á rúmið. 24 Konan átti alikálf heima hjá sér. Hún flýtti sér að slátra* honum, náði í mjöl, hnoðaði deig og bakaði úr því ósýrt brauð. 25 Hún bar þetta fram fyrir Sál og þjóna hans og þeir átu. Síðan stóðu þeir upp og héldu leiðar sinnar þessa sömu nótt.+