Jeremía
31 „Á þeim tíma,“ segir Jehóva, „verð ég Guð allra ætta Ísraels og þær verða þjóð mín.“+
2 Jehóva segir:
„Fólkið sem komst undan sverðinu naut velvildar í óbyggðunum.
Ísrael hélt til hvíldarstaðar síns.“
3 Jehóva birtist mér úr fjarlægð og sagði:
„Ég hef elskað þig með eilífri ást.
Þess vegna hef ég dregið þig til mín með tryggum kærleika.*+
4 Ég endurreisi þig á ný og þú verður endurreist.+
5 Þú munt aftur gróðursetja víngarða á fjöllum Samaríu.+
Þeir sem gróðursetja þá munu sjálfir njóta ávaxtar þeirra.+
6 Sá dagur kemur þegar varðmennirnir á Efraímsfjöllum hrópa:
‚Komið, við skulum fara upp til Síonar, til Jehóva Guðs okkar,‘“+
7 því að Jehóva segir:
„Kallið með gleði til Jakobs.
Hrópið af fögnuði því að þið eruð fremstir meðal þjóðanna.+
Berið út boðskapinn, lofið Guð og segið:
‚Jehóva, frelsaðu fólk þitt, þá sem eftir eru af Ísrael.‘+
8 Ég leiði þá aftur heim frá landinu í norðri.+
Ég safna þeim saman frá fjarlægustu byggðum jarðar.+
Blindir og haltir verða á meðal þeirra,+
barnshafandi konur og þær sem eru að því komnar að fæða.
Stór söfnuður snýr hingað aftur.+
9 Þeir koma grátandi.+
Þeir biðja um miskunn og ég leiði þá.
Ég fylgi þeim að vatnslækjum+
eftir sléttum stíg þar sem þeir hrasa ekki
því að ég er faðir Ísraels og Efraím er frumburður minn.“+
10 Heyrið orð Jehóva, þið þjóðir,
boðið það á fjarlægum eyjum+ og segið:
„Sá sem tvístraði Ísrael safnar honum saman.
Hann mun vaka yfir honum eins og hirðir yfir hjörð sinni.+
12 Þeir koma og hrópa af fögnuði á Síonarhæð+
og ljóma af gleði yfir góðvild* Jehóva,
yfir korninu, nýja víninu+ og olíunni,
yfir ungu sauðunum og nautunum.+
13 „Þá stíga meyjarnar gleðidans,
einnig ungu mennirnir með þeim gömlu.+
Ég breyti sorg þeirra í fögnuð.+
Ég hugga þá svo að hryggð þeirra snýst í gleði.+
15 „Þetta segir Jehóva:
‚Rödd heyrist í Rama,+ harmakvein og beiskur grátur:
Hún vill ekki láta huggast vegna sona sinna
því að þeir eru ekki lengur á lífi.‘“+
16 Þetta segir Jehóva:
„‚Hættu að gráta og haltu aftur af tárunum
því að þú færð umbun fyrir verk þitt,‘ segir Jehóva.
‚Þeir snúa aftur heim úr landi óvinarins.‘+
17 ‚Þú getur horft vonglöð til framtíðar,‘+ segir Jehóva.
‚Synir þínir snúa aftur til lands síns.‘“+
18 „Ég hef heyrt kvein Efraíms:
‚Þú agaðir mig og ég lærði af því
eins og ótaminn kálfur.
Hjálpaðu mér að snúa aftur til þín, þá sný ég hiklaust við
því að þú ert Jehóva Guð minn.
Ég skammaðist mín og fannst ég niðurlægður+
því að ég burðaðist með skömm æsku minnar.‘“
20 „Er Efraím mér ekki dýrmætur sonur, elskað barn?+
Þótt ég hafi margsinnis ávítað hann minnist ég hans enn.
Þess vegna bærast sterkar tilfinningar innra með mér*+
og ég mun sýna honum meðaumkun,“ segir Jehóva.+
21 „Reistu þér vegamerki
og settu upp vegvísa.+
Hafðu augun á brautinni, leiðinni sem þú þarft að fara.+
Snúðu aftur, meyjan Ísrael, snúðu aftur til borga þinna.
22 Hversu lengi ætlarðu að reika um, þú ótrúa dóttir?
Jehóva hefur skapað nýjung á jörðinni:
Kona sækist eftir hylli karls.“
23 Jehóva hersveitanna, Guð Ísraels, segir: „Þegar ég flyt útlagana aftur heim verður sagt á ný í Júdalandi og borgum þess: ‚Jehóva blessi þig, réttláti bústaður,+ heilaga fjall.‘+ 24 Íbúar Júda og allra borga landsins munu búa þar saman, bændur og hirðar,+ 25 því að ég styrki hinn þreytta og metta hinn örmagna.“+
26 Við þetta vaknaði ég og opnaði augun. Svefninn hafði verið notalegur.
27 „Þeir dagar koma,“ segir Jehóva, „þegar ég læt ætt Ísraels og ætt Júda verða fjölmennar og fjölga búfénaði þeirra.“+
28 „Ég mun vaka yfir þeim til að byggja upp og gróðursetja,+ rétt eins og ég vakti yfir þeim til að uppræta, brjóta niður, rífa niður, eyðileggja og valda skaða,“+ segir Jehóva. 29 „Á þeim dögum verður ekki lengur sagt: ‚Feðurnir borðuðu súr vínber og tennur sonanna urðu sljóar.‘+ 30 Nei, hver og einn mun deyja fyrir sína eigin synd. Sá sem borðar súr vínber fær sljóar tennur.“
31 „Þeir dagar koma,“ segir Jehóva, „þegar ég geri nýjan sáttmála við Ísraelsmenn og Júdamenn.+ 32 Hann verður ekki eins og sáttmálinn sem ég gerði við forfeður þeirra daginn sem ég tók í hönd þeirra og leiddi þá út úr Egyptalandi.+ ‚Þeir rufu þann sáttmála+ þótt ég væri réttmætur húsbóndi* þeirra,‘ segir Jehóva.“
33 „Þetta er sáttmálinn sem ég geri við Ísraelsmenn þegar þessir dagar eru liðnir,“ segir Jehóva. „Ég legg lög mín þeim í brjóst+ og skrifa þau á hjörtu þeirra.+ Ég verð Guð þeirra og þeir verða fólk mitt.“+
34 „Enginn þeirra mun þá lengur kenna náunga sínum eða bróður og segja: ‚Kynnstu Jehóva,‘+ því að þeir munu allir þekkja mig, jafnt háir sem lágir,“+ segir Jehóva. „Ég mun fyrirgefa afbrot þeirra og ekki framar minnast synda þeirra.“+
35 Þetta segir Jehóva
sem skapaði sólina til að lýsa á daginn
og setti tunglinu og stjörnunum lög til að lýsa á nóttinni,
sem æsir upp hafið og lætur öldurnar drynja,
já, hann sem ber nafnið Jehóva hersveitanna:+
36 „‚Ef þessi lögmál skyldu nokkurn tíma bregðast,‘ segir Jehóva,
‚aðeins þá myndu afkomendur Ísraels hætta að vera þjóð frammi fyrir mér um aldur og ævi.‘“+
37 Jehóva segir: „‚Ef hægt væri að mæla himininn og kanna undirstöður jarðar, aðeins þá gæti ég hafnað öllum afkomendum Ísraels vegna alls þess sem þeir hafa gert,‘ segir Jehóva.“+
38 „Þeir dagar koma,“ segir Jehóva, „þegar borgin verður endurreist+ handa Jehóva frá Hananelturni+ að Hornhliðinu.+ 39 Mælisnúran+ mun liggja beint að Garebhæð og beygja síðan í átt að Góa. 40 Allur dalurinn með hræjunum og öskunni* og allir gróðurstallarnir að Kedrondal,+ allt að horni Hrossahliðsins+ í austri, verða helgaðir Jehóva.+ Borgin verður aldrei framar eyðilögð né rifin niður.“