Jobsbók

37 Við þetta hamast hjarta mitt

og berst í brjósti mér.

 2 Hlustaðu vandlega á drynjandi rödd Guðs

og þrumurnar úr munni hans.

 3 Hann þeytir þeim um allan himin

og sendir eldingar+ sínar til endimarka jarðar.

 4 Síðan heyrast drunur,

hann þrumar með tignarlegri rödd+

og heldur ekki aftur af eldingunum þegar hann talar.

 5 Rödd Guðs þrumar+ á dýrlegan hátt,

hann vinnur stórvirki sem eru ofar okkar skilningi.+

 6 Hann segir við snjóinn: ‚Þú skalt falla til jarðar,‘+

og við regnið: ‚Þú skalt falla í stríðum straumum.‘+

 7 Guð stöðvar alla starfsemi mannanna*

svo að allir dauðlegir menn kynnist verkum hans.

 8 Villtu dýrin leita í bæli sín

og halda sig í holum sínum.

 9 Stormurinn blæs úr forðabúri sínu+

og kuldinn kemur með norðanvindinum.+

10 Ísinn verður til við andardrátt Guðs+

og ís leggur á víðáttumikil vötnin.+

11 Já, hann hleður skýin vætu,

hann dreifir eldingum+ meðal skýjanna.

12 Þau rekur þangað sem hann beinir þeim,

þau koma til leiðar öllu sem hann skipar+ um alla heimsbyggðina.*

13 Hann notar skýin til að refsa,+ til að vökva landið

eða sýna tryggan kærleika sinn.+

14 Hlustaðu á þetta, Job,

staldraðu við og hugleiddu undraverk Guðs.+

15 Skilurðu hvernig Guð stjórnar* skýjunum

og hvernig hann lætur eldingu leiftra af himni?

17 Af hverju hitna fötin á þér

þegar allt staðnar í sunnanáttinni?+

18 Getur þú breitt* út himininn eins og hann+

svo að hann verði eins og málmspegill?

19 Segðu okkur hvað við eigum að segja honum,

við getum ekki svarað þar sem við erum í myrkri.

21 Menn sjá ekki ljósið*

þótt bjart sé á himni

fyrr en vindurinn blæs og feykir skýjunum burt.

22 Úr norðri skín gullinn bjarmi,

hátign Guðs+ er mikilfengleg.

23 Okkur er ofviða að skilja Hinn almáttuga,+

hann er mikill og máttugur+

og hann víkur aldrei frá réttlæti sínu+ og réttvísi.+