HABAKKUK

 3 Af hverju læturðu mig horfa upp á illskuna

og af hverju læturðu kúgun viðgangast?

Af hverju er eyðilegging og ofbeldi fyrir augum mér

og af hverju logar allt í deilum og átökum?

 4 Lögin eru máttlaus

og réttlætið nær aldrei fram að ganga.

Illmenni umkringja hina réttlátu

og þess vegna er réttvísinni rangsnúið.+

Starið agndofa á þær og undrist

því að atburðir munu gerast á ykkar dögum

sem þið mynduð ekki trúa þótt ykkur væri sagt frá þeim.+

 6 Nú sendi ég Kaldea,+

hina grimmu og ofsafengnu þjóð.

Þeir geysast um víðáttur jarðar

til að leggja undir sig heimkynni sem eru ekki þeirra.+

 7 Þeir vekja ógn og skelfingu

og setja sín eigin lög og reglur.*+

 8 Hestar þeirra eru fljótari en hlébarðar

og illskeyttari en úlfar að nóttu.+

Stríðshestar þeirra geysast fram,

gæðingar þeirra koma langt að.

Liðssveit þeirra er eins og austanvindurinn+

og þeir sópa saman stríðsföngum eins og sandi.

10 Þeir hæðast að konungum

og hlæja að háttsettum mönnum.+

Þeir hlæja að hverju varnarvirki,+

hrúga að þeim mold og vinna þau.

11 Síðan æða þeir áfram eins og vindurinn

en þeir baka sér sekt+

því að þeir þakka guði sínum mátt sinn.“*+

Jehóva, þú hefur falið þeim að fullnægja dómi,

þú, klettur minn,+ hefur valið þá til að refsa.*+

13 Augu þín eru of hrein til að horfa á hið illa

og þú umberð ekki illsku.+

Hvers vegna umberðu þá svikula menn+

og þegir þegar vondur maður gleypir þann sem er réttlátari en hann?+

14 Af hverju læturðu fara með mennina eins og fiska hafsins,

eins og sjávardýrin sem eiga sér engan höfðingja?

15 Hann* landar þeim öllum með öngli,

veiðir þau í dragnet

og safnar þeim í fiskinet.

16 Þess vegna færir hann dragneti sínu fórnir

og fiskinetinu fórnargjafir.*

Þau afla honum ríkulegrar fæðu

og matur hans er ljúffengur.

2 Ég ætla að standa vörð á mínum stað+

og taka mér stöðu á virkisveggnum.

Ég ætla að vera á verði og sjá hvað hann vill að ég segi

og íhuga hverju ég svara þegar ég er áminntur.

„Skrifaðu niður sýnina og skráðu hana skýrt og greinilega á töflur+

svo að auðvelt sé að lesa hana upphátt+

 3 því að sýnin rætist á tilsettum tíma,

hún nálgast takmarkið* óðfluga og bregst* ekki.

Þótt hún dragist* skaltu vænta hennar*+

því að það er öruggt að hún rætist.

 4 Líttu á þann sem er hrokafullur,

hann er ekki heiðarlegur innst inni.

 5 Vínið er varasamt

og hinn hrokafulli nær því ekki markmiði sínu.

Hann er gráðugur eins og gröfin,*

óseðjandi eins og dauðinn.

Hann safnar til sín öllum þjóðum

og dregur að sér alla þjóðflokka.+

 6 Munu þeir ekki allir hafa hann að máltæki

og fara með háðsglósur og gátur um hann?+

‚Illa fer fyrir þeim sem sankar að sér því sem hann á ekki

og eykur skuldir sínar.

Þeir vakna og hrista þig harkalega

og ræna þig eigum þínum.+

Þú hefur úthellt blóði,

valdið eyðileggingu á jörðinni

og herjað á borgirnar og íbúa þeirra.+

 9 Illa fer fyrir þeim sem aflar húsi sínu rangfengins gróða

og gerir sér hreiður í hæðum

til að ógæfan nái ekki til hans.

11 Steinn mun hrópa úr múrveggnum

og bjálki svara honum úr tréverkinu.

12 Illa fer fyrir þeim sem reisir borg með blóðsúthellingum

og byggir hana á ranglæti.

13 Er það ekki Jehóva hersveitanna sem lætur þjóðirnar strita fyrir því sem fuðrar upp í eldi

og þjóðflokkana þreyta sig til einskis?+

14 Jörðin verður full af þekkingu á dýrð Jehóva

eins og vatn hylur sjávardjúpið.+

15 Illa fer fyrir þeim sem gefur vinum sínum drykk

og blandar í hann reiði og heift til að gera þá drukkna

og geta séð þá nakta.

Bikarinn í hægri hendi Jehóva kemur einnig til þín+

og skömmin mun hylja vegsemd þína.

17 Ofbeldi þitt gegn Líbanon lendir á þér

og eyðingin sem skelfdi skepnurnar kemur yfir þig

af því að þú úthelltir blóði,

ollir eyðileggingu á jörðinni

og herjaðir á borgirnar og íbúa þeirra.+

18 Hvaða gagn er að úthöggnu líkneski

fyrst maður hefur búið það til?

Hann er lagður gulli og silfri+

en dregur ekki andann.+

 3 Guð kom frá Teman,

Hinn heilagi frá Paranfjalli.+ (Sela)*

Hátign hans þakti himininn,+

jörðin fylltist lofgjörð um hann.

 4 Ljómi hans var eins og dagsbirtan,+

tveim geislum stafaði út frá hendi hans

þar sem máttur hans var fólginn.

 5 Á undan honum fór drepsótt,+

í fótspor hans brennandi sótthiti.

Eilíf fjöllin molnuðu

og fornar hæðirnar féllu saman.+

 7 Ég sá óðagot í tjöldum Kúsans,

tjalddúkarnir í Midíanslandi skulfu.+

 8 Er það gegn fljótunum, Jehóva,

er það gegn fljótunum sem reiði þín brennur?

Þú reiðst af stað á hestum þínum,+

stríðsvagnar þínir veittu sigur.*+

 9 Bogi þinn er til taks,

vopnin* til reiðu samkvæmt eiði.* (Sela)

Djúpið drundi+

og lyfti höndunum hátt.

Örvar þínar þutu af stað eins og ljósið,+

spjót þitt leiftraði eins og elding.

12 Þú stikaðir reiður um jörðina,

tróðst niður* þjóðirnar í heift þinni.

14 Þú rakst vopn hermannanna gegnum höfuð þeirra

þegar þeir þustu fram til að tvístra mér.

15 Þú fórst yfir hafið með hestum þínum,

yfir ólgandi víðáttur hafsins.

Varir mínar titruðu við fréttina,

bein mín tærðust,+

ég varð skjálfandi á fótum.

En ég bíð rólegur eftir hörmungadeginum+

því að hann kemur yfir þjóðina sem ræðst á okkur.

17 Þótt fíkjutréð blómstri ekki

og vínviðurinn beri engan ávöxt,

þótt ólívuuppskeran bregðist

og akrarnir* gefi enga fæðu,

þótt sauðféð hverfi úr fjárbyrginu

og engir nautgripir verði eftir í fjósunum,

18 skal ég samt gleðjast yfir Jehóva

og fagna yfir Guði, frelsara mínum.+

Hann gerir mig léttan á fæti eins og hind

og lætur mig hlaupa yfir hæðirnar.+