Loksins réttlæti handa öllum

„Við munum kappkosta að hlusta á nýjan hátt . . . á raddir særðra og kvíðinna, á raddir þeirra sem hafa örvænt um að til sín heyrðist. . . . Það sem eftir stendur er að gæða lagabókstafinn lífi — að tryggja loks að allir séu bornir jafnir að virðingu hjá mönnum eins og þeir eru bornir jafnir að virðingu hjá Guði.“ — Innsetningarræða Richards Milhous Nixons Bandaríkjaforseta hinn 20. janúar 1969.

KONUNGUM, forsetum og forsætisráðherrum er gjarnt að tala um réttlæti þegar þeir taka við embætti. Richard Nixon, fyrrverandi Bandaríkjaforseti, var engin undantekning frá því. En fögur orð hans missa ljóma sinn séu þau skoðuð í ljósi sögunnar. Þótt Nixon hafi heitið að „gæða lagabókstafinn lífi“ var hann síðar fundinn sekur um lögbrot og neyddist til að segja af sér. Þrem áratugum síðar hrópa ‚særðir, kvíðnir og örvæntingarfullir‘ enn á áheyrn.

Það er ekki hlaupið að því að hlýða á þessar raddir og bregðast við þeim, eins og margir velviljaðir leiðtogar hafa komist að raun um. ‚Réttlæti handa öllum‘ hefur reynst örðugt markmið. Fyrir alda öðli var hins vegar gefið fyrirheit sem verðskuldar athygli okkar — einstakt fyrirheit um réttlæti.

Fyrir munn spámannsins Jesaja fullvissaði Guð fólk sitt um að hann myndi senda því „þjón“ sinn sem hann sjálfur myndi velja. „Ég legg anda minn yfir hann,“ sagði Jehóva. „Hann mun boða þjóðunum rétt.“ (Jesaja 42:1-3) Enginn mennskur valdhafi myndi voga sér að taka svo stórt upp í sig að lofa öllum þjóðum réttlæti um aldur og ævi. Getum við treyst þessu loforði? Verður nokkurn tíma hægt að vinna slíkt afrek sem þetta?

Loforð sem við getum treyst

Loforð er aldrei áreiðanlegra en sá sem gefur það. Hér er það enginn annar en alvaldur Guð sem lýsir yfir að ‚þjónn‘ sinn komi á réttlæti um heim allan. Ólíkt stjórnmálamönnum gefur Jehóva ekki loforð án þess að ætla sér að standa við þau. Biblían fullvissar okkur um að það sé ‚óhugsandi að hann fari með lygi.‘ (Hebreabréfið 6:18) „Það, sem ég hefi fyrirhugað, skal verða,“ segir Guð með áhersluþunga. — Jesaja 14:24.

Orðstír hins útvalda ‚þjóns‘ Guðs, Jesú Krists, styrkir líka traust okkar til þessa loforðs. Sá sem ætlar sér að koma á réttlæti verður að elska réttlætið og lifa réttlátlega. Jesús gat sér flekklaust mannorð fyrir að ‚elska réttlæti og hata ranglæti.‘ (Hebreabréfið 1:9) Orð hans, líferni og meira að segja dauði sannaði að hann væri réttlátur maður. Rómverskur herforingi, sem hafði greinilega orðið vitni bæði að réttarhöldum Jesú og aftöku, var snortinn og sagði: „Sannarlega var þessi maður réttlátur.“ — Lúkas 23:47.

Auk þess að lifa sjálfur réttlátlega stóð Jesús gegn því ranglæti sem var svo algengt á hans dögum. En hann gerði það ekki með undirróðri eða byltingu heldur með því að kenna ósvikið réttlæti öllum sem heyra vildu. Fjallræða hans er snilldarleg útlistun á því hvernig iðka ætti ósvikið réttlæti og réttvísi. — Matteus 5.-7. kafli.

Jesús lifði í samræmi við orð sín. Hann fyrirleit ekki ólánsama holdsveikrasjúklinga sem voru eins og úrhrök gyðinglegs þjóðfélags. Hann talaði við þá, snerti þá og meira að segja læknaði þá. (Markús 1:40-42) Allir sem hann hitti, þeirra á meðal fátækir og undirokaðir, skiptu hann máli. (Matteus 9:36) „Komið til mín, allir þér sem erfiði hafið og þungar byrðar, og ég mun veita yður hvíld,“ sagði hann. — Matteus 11:28.

Umfram allt neitaði Jesús að láta ranglæti umheimsins spilla sér eða fylla sig beiskju. Hann endurgalt aldrei illt með illu. (1. Pétursbréf 2:22, 23) Jafnvel þegar hann mátti þola óbærilegar kvalir bað hann til föður síns á himnum fyrir hermönnunum sem staurfestu hann: „Faðir, fyrirgef þeim, því að þeir vita ekki, hvað þeir gjöra.“ (Lúkas 23:34) Ljóst er að Jesús ‚boðaði þjóðunum rétt.‘ (Matteus 12:18) Er nokkur betri sönnun fyrir þeim vilja Guðs að koma á réttlæti í heiminum en lifandi fordæmi sonar hans?

Það er hægt að sigra ranglætið

Við höfum einnig lifandi sönnun fyrir því úr nútímanum að hægt sé að sigra ranglætið. Vottar Jehóva kappkosta, bæði sem einstaklingar og sem skipulag, að draga úr fordómum, mismunun, kynþáttafordómum og ofbeldi. Líttu á eftirfarandi dæmi:

Pedroa áleit að niðurrifsstarfsemi væri eina leiðin til að koma á réttlæti í Baskalandi á Spáni þar sem hann bjó. Hann gekk í hryðjuverkasamtök sem veittu honum herþjálfun í Frakklandi. Að þjálfun lokinni var honum fyrirskipað að stofna hryðjuverkasveit og sprengja lögreglubúðir í loft upp. Sveitin hans var að undirbúa sprengjurnar þegar lögreglan handtók hann. Hann sat 18 mánuði í fangelsi en hélt áfram stjórnmálastarfsemi sinni þar. Hann tók þátt í hungurverkföllum og skar sig á úlnliðina einu sinni.

Pedro taldi sig vera að berjast fyrir réttlætinu. Síðan kynntist hann Jehóva og tilgangi hans. Meðan hann var í fangelsi fór konan hans að nema Biblíuna hjá vottum Jehóva, og þegar honum var sleppt bauð hún honum með sér á eina af samkomum þeirra. Hann naut samkomunnar svo vel að hann bað um biblíunámskeið. Námið varð til þess að hann gerbreytti viðhorfum sínum og líferni. Þau hjónin létu skírast árið 1989.

„Ég þakka Jehóva fyrir að ég skyldi aldrei verða manni að bana meðan ég var hryðjuverkamaður,“ segir Pedro. „Núna beiti ég sverði anda Guðs, Biblíunni, til að flytja fólki boðskap um sannan frið og réttlæti — fagnaðarerindið um ríki Guðs.“ Pedro er nú öldungur í söfnuði votta Jehóva og fyrir skömmu heimsótti hann lögreglubúðirnar sem hann ætlaði sér að sprengja í loft upp. Nú var tilgangurinn sá að prédika friðarboðskap fyrir fjölskyldunum sem bjuggu þar.

Vottar Jehóva breyta sér á þennan hátt af því að þeir þrá réttlátan heim. (2. Pétursbréf 3:13) Þeir treysta skilyrðislaust á fyrirheit Guðs um að koma þessu til leiðar en gera sér jafnframt ljóst að þeim er sjálfum skylt að lifa í samræmi við réttlætið. Biblían bendir á að Guð væntir þess að við leggjum okkar af mörkum til þess.

Að sá réttlætinu

Þegar við erum ranglæti beitt höfum við kannski tilhneigingu til að hrópa upp yfir okkur: „Hvar er sá Guð, sem dæmir?“ Það gerðu Gyðingar á dögum Malakís. (Malakí 2:17) Tók Guð mark á kvörtun þeirra? Nei, hún ‚mæddi‘ hann, meðal annars af því að þeir höfðu sjálfir brugðist eiginkonum sínum sem voru teknar að reskjast, og skildu við þær af minnsta tilefni. Jehóva lét í ljós áhyggjur sínar af ‚konum æsku þeirra sem þeir höfðu brugðið trúnaði við, enda þótt þær væru förunautar þeirra og eiginkonur eftir gjörðu sáttmáli.‘ — Malakí 2:14.

Getum við með réttu kvartað undan ranglæti ef við erum sjálf ranglát? Ef við reynum hins vegar að líkja eftir Jesú með því að uppræta hleypidóma og kynþáttafordóma úr hjarta okkar, og reynum að vera óhlutdræg og kærleiksrík við alla og gjalda ekki illt með illu, þá erum við að sýna að við elskum réttlætið.

Ef við viljum uppskera réttlæti hvetur Biblían okkur til að ‚sá réttlæti.‘ (Hósea 10:12, Biblían 1859) Hver einasti persónulegi sigur yfir ranglætinu er mikilvægur, hversu smár sem hann kann að virðast. Eins og Martin Luther King skrifaði í Bréfi úr Birminghamfangelsi: „Ranglæti einhvers staðar ógnar réttlæti alls staðar.“ Guð velur fólk sem ‚ástundar réttlæti‘ til að erfa réttlátan nýjan heim sem er rétt framundan. — Sefanía 2:3.

Við getum ekki byggt vonir okkar um réttlæti á ótraustum mannaloforðum en við getum treyst orði skapara okkar. Þess vegna sagði Jesús fylgjendum sínum að halda áfram að biðja þess að Guðsríki kæmi. (Matteus 6:9, 10) Jesús, skipaður konungur þessa ríkis, „bjargar hinum snauða, er hrópar á hjálp, og hinum þjáða, er enginn liðsinnir. Hann aumkast yfir bágstadda og snauða, og fátækum hjálpar hann.“ — Sálmur 72:12, 13.

Ljóst er að ranglætið er ekki varanlegt. Stjórn Krists yfir allri jörðinni sigrar ranglætið að eilífu eins og Guð fullvissar okkur um fyrir munn spámannsins Jeremía: „Sá tími kemur að ég uppfylli loforðið sem ég hef gefið . . . Á þeim tíma vel ég réttlátan afkomanda Davíðs sem konung. Sá konungur gerir það sem er rétt og réttlátt um landið allt.“ — Jeremía 33:14, 15, Today‘s English version.

[Neðanmáls]