Jobsbók

17 Lífskraftur* minn er á þrotum, dagar mínir eru á enda,

gröfin bíður mín.+

 2 Ég er umkringdur mönnum sem hæðast að mér+

og ég neyðist til að horfa upp á mótþróa þeirra.

 4 Þú hefur meinað þeim* um skynsemi,+

þess vegna upphefurðu þá ekki.

 5 Menn bjóðast til að gefa vinum sínum með sér

en vanrækja sín eigin börn.*

 6 Guð hefur gert mig að athlægi* meðal fólks+

svo að menn hrækja framan í mig.+

 7 Augu mín myrkvast af sorg+

og útlimir mínir eru ekkert nema skugginn.

 8 Réttsýnt fólk starir furðu lostið á þetta

og hinum saklausa blöskrar hegðun guðleysingjans.*

 9 Hinn réttláti víkur ekki af sinni leið+

og sá sem hefur hreinar hendur styrkist.+

10 Þið megið þó koma og halda áfram að þrasa

en hingað til hefur enginn ykkar sagt neitt viturlegt.+

11 Dagar mínir eru taldir,+

fyrirætlanir mínar, langanir hjarta míns, eru orðnar að engu.+

13 Ef ég bíð ögn lengur verður gröfin* heimili mitt,+

ég bý mér rúm í myrkri.+

16 Hún hverfur bak við slagbranda grafarinnar*

þegar við öll hnígum saman niður í moldina.“+