1. Hvernig getum við notað bænina, sem er skráð í Matteusi 6:9-13, þegar við boðum fagnaðarerindið?

MARGIR kunna faðirvorið utan að. Við vitnum oft í þessa bæn þegar við boðum trúna hús úr húsi til að rökstyðja að ríki Guðs sé raunveruleg stjórn og eigi eftir að gera stórkostlegar breytingar hér á jörð. Og stundum vitnum við í það fyrsta, sem nefnt er í bæninni, til að sýna fram á að Guð eigi sér nafn og það eigi að helgast, það er að segja að það eigi að vera heilagt í augum fólks. – Matt. 6:9.

2. Hvernig vitum við að Jesús ætlaðist ekki til að fólk færi orðrétt með bænina sem hann kenndi í hvert sinn sem það biður?

² Ætlaðist Jesús til að við færum orðrétt með þessa bæn í hvert sinn sem við biðjum, eins og algengt er í kristna heiminum? Nei. Rétt áður en Jesús gaf lærisveinum sínum þessa bæn sem fyrirmynd sagði hann: „Þegar þér biðjist fyrir skuluð þér ekki fara með fánýta mælgi.“ Þeir áttu sem sagt ekki að fara með bænina eins og þulu. (Matt. 6:7) Við annað tækifæri fór hann aftur með þessa bæn en með ólíku orðalagi. (Lúk. 11:1-4) Með þessum hætti bendir Jesús á hvað sé rétt að biðja um og hvað sé mikilvægast. Það er því viðeigandi að líta á bænina sem fyrirmynd.

3. Hvaða spurningar er gott að hugleiða þegar við skoðum bænina sem Jesús kenndi?

³ Í þessari grein og þeirri næstu brjótum við til mergjar bænina sem Jesús kenndi fylgjendum sínum. Þegar við gerum það skulum við spyrja okkur hvernig við getum nýtt okkur þessa fyrirmynd til að auðga bænir okkar. Og það sem meira er, lifum við í samræmi við bænina?

„FAÐIR VOR, ÞÚ SEM ERT Á HIMNUM“

4. Á hvað minnir ávarpið „faðir vor“ og í hvaða skilningi er Jehóva faðir kristinna manna sem hafa jarðneska von?

⁴ Ávarpið „faðir vor“, ekki „faðir minn“, minnir á að við tilheyrum ,samfélagi þeirra sem trúa‘ og elska hver annan innilega. (1. Pét. 2:17) Það er óviðjafnanlegur heiður. Guð hefur getið andasmurða kristna menn sem syni sína og þeir eiga í vændum að fara til himna. Þeir geta með réttu og í fyllstu merkingu kallað Jehóva föður sinn. (Rómv. 8:15-17) Kristnir menn, sem eiga von um eilíft líf á jörð, geta líka kallað Jehóva föður sinn. Hann er lífgjafi þeirra og sér í kærleika sínum fyrir þörfum allra sem tilbiðja hann í sannleika. Þeir sem eiga þessa jarðnesku von verða börn Guðs í fyllsta skilningi eftir að þeir eru orðnir fullkomnir og hafa sannað hollustu sína í lokaprófrauninni. – Rómv. 8:21; Opinb. 20:7, 8.

5, 6. Hvaða góðu gjöf geta foreldrar gefið börnum sínum og hvernig ættu börnin að fara með þessa gjöf? (Sjá mynd í upphafi greinar.)

⁵ Foreldrar gefa börnum sínum góða gjöf með því að kenna þeim að biðja og líta á Jehóva sem umhyggjusaman föður á himnum. Bróðir, sem er núna farandhirðir í Suður-Afríku, segir: „Allt frá því að dætur okkar fæddust bað ég með þeim á hverju kvöldi nema ég væri að heiman. Dæturnar segja oft að þær muni ekki nákvæmlega hvað ég sagði í þessum kvöldbænum. Þær muna hins vegar eftir andrúmsloftinu, eftir rónni og öryggiskenndinni sem fylgdi þessum helgu stundum þegar við töluðum við Jehóva, föður okkar. Ég hvatti þær til að biðja upphátt strax og þær gátu. Þá heyrði ég þær tjá Jehóva hugsanir sínar og tilfinningar. Þetta var einstakt tækifæri til að fá innsýn í hjarta þeirra. Síðan gat ég kennt þeim mildilega að gera bænir sínar innihaldsríkari með því að að nefna mikilvæg atriði úr faðirvorinu.“

⁶ Það kemur ekki á óvart að litlu stúlkurnar byggðu upp sterkt og gott samband við Jehóva. Þær eru giftar núna og þjóna Jehóva í fullu starfi ásamt eiginmönnum sínum. Foreldrar geta ekki gefið börnum sínum betri gjöf en að hjálpa þeim að eignast innilegt og náið samband við Jehóva. Auðvitað er það undir hverjum og einum komið að viðhalda þessu verðmæta sambandi. Það er meðal annars fólgið í því að læra að elska nafn Guðs og sýna því djúpa virðingu. – Sálm. 5:12, 13; 91:14.

„HELGIST ÞITT NAFN“

7. Hvaða heiður hljóta þjónar Guðs en hvaða kröfu gerir það til okkar?

⁷ Það er mikill heiður að fá að þekkja nafn Guðs og tilheyra þeim hópi sem fær að bera það. (Post. 15:14; Jes. 43:10) Við biðjum föður okkar á himnum: „Helgist þitt nafn.“ Að bera fram þessa bæn getur verið þér hvatning til að biðja Jehóva að hjálpa þér að gera hvorki né segja nokkuð sem myndi kasta rýrð á heilagt nafn hans. Við viljum ekki líkjast einstaklingum á fyrstu öld sem lifðu ekki eftir því sem þeir boðuðu. Páll postuli sagði við þá: „Nafn Guðs er ykkar vegna lastað meðal heiðingja.“ – Rómv. 2:21-24.

8, 9. Nefndu dæmi sem sýnir að Jehóva blessar þá sem láta sér annt um að helga nafn hans.

⁸ Við viljum helga nafn Guðs. Systir í Noregi missti eiginmann sinn langt um aldur fram og var nú einstæð móðir með tveggja ára dreng. „Þetta var ákaflega erfitt tímabil,“ segir hún. „Ég bað Jehóva daglega, næstum á hverjum klukkutíma, um styrk til að ráða við tilfinningar mínar. Ég vildi ekki taka óviturlegar ákvarðanir eða vera honum ótrú og gefa Satan tilefni til að smána hann. Mig langaði til að helga nafn Jehóva og ég vildi að sonur minn fengi að hitta föður sinn á ný í paradís.“ – Orðskv. 27:11.

⁹ Svaraði Jehóva óeigingjörnum bænum þessarar systur? Já. Hún sótti samkomur reglulega og naut stuðnings umhyggjusamra trúsystkina. Fimm árum síðar giftist hún öldungi í söfnuðinum. Sonur hennar er nú orðinn tvítugur og er skírður bróðir. „Maðurinn minn hjálpaði mér að ala hann upp og ég er svo ánægð,“ segir hún.

10. Hvað þarf til að nafn Guðs helgist að fullu?

¹⁰ Hvað þarf Jehóva að gera til að helga nafn sitt og hreinsa það að fullu? Hann þarf að ryðja úr vegi öllum sem hafna drottinvaldi hans með þrjósku og þverúð. (Lestu Esekíel 38:22, 23.) Mennirnir verða smám saman fullkomnir. Við þráum að sá tími renni upp þegar allar vitibornar sköpunarverur Guðs sýna að nafn hans er heilagt í augum þeirra. Þá verður kærleiksríkur faðir okkar á himnum loksins „allt í öllu“. – 1. Kor. 15:28.

„TIL KOMI ÞITT RÍKI“

11, 12. Hvað skildu sannkristnir menn undir lok 19. aldar?

¹¹ Postular Jesú spurðu hann áður en hann steig upp til himna: „Drottinn, ætlar þú á þessum tíma að endurreisa ríkið handa Ísrael?“ Af svari Jesú má sjá að það var ekki tímabært að þeir fengju að vita hvenær ríki Guðs tæki völd. Hann sagði lærisveinum sínum að einbeita sér að því mikilvæga verki að vitna um hann. (Lestu Postulasöguna 1:6-8.) Hann sagði þeim engu að síður að þeir ættu að hlakka til þess að ríki Guðs kæmi. Kristnir menn hafa því beðið þess að ríki Guðs komi, allt frá dögum postulanna.

¹² Jehóva upplýsti þjóna sína um tímasetningar þegar styttist í að ríki hans í höndum Jesú tæki völd á himnum. Árið 1876 birtist grein eftir Charles Taze Russell í tímaritinu Bible Examiner. Greinin hét „Hvenær enda tímar heiðingjanna?“ og benti á að árið 1914 væri mjög þýðingarmikið. Í greininni voru „sjö tíðir“, sem nefndar eru í spádómsbók Daníels, settar í samband við ,tíma heiðingjanna‘ sem Jesús talaði um.a – Dan. 4:13; Lúk. 21:24.

13. Hvað gerðist árið 1914 og hvað hafa heimsatburðir síðan þá staðfest?

¹³ Árið 1914 braust út stríð milli þjóða í Evrópu, og það breiddist síðan út um allan heim. Þegar því lauk árið 1918 hafði heimurinn mátt þola skelfilega hungursneyð, og inflúensufaraldur var skollinn á sem kostaði fleiri mannslíf en stríðið sjálft. Jesús hafði lýst hvernig hægt væri að sjá að hann væri kominn aftur sem nýr en ósýnilegur konungur jarðar, og þetta tákn var byrjað að koma fram. (Matt. 24:3-8; Lúk. 21:10, 11) Við höfum óyggjandi sannanir fyrir því að Drottni Jesú Kristi hafi verið „fengin kóróna“ árið 1914. Það ár fór hann út „sigrandi og til þess að sigra“. (Opinb. 6:2) Hann háði stríð á himni gegn Satan og illu öndunum, þeim var úthýst af himnum og varpað niður til jarðar. Þaðan í frá hefur mannkynið fundið fyrir því sem lýst er í þessum innblásnu orðum: „Vei sé jörðunni og hafinu því að djöfullinn er stiginn niður til yðar í miklum móð því að hann veit að hann hefur nauman tíma.“ – Opinb. 12:7-12.

14. (a) Hvers vegna er enn mikilvægt að biðja þess að ríki Guðs komi? (b) Hvað fáum við að gera?

¹⁴ Í spádóminum í Opinberunarbókinni 12:7-12 kemur fram hvers vegna stofnun Guðsríkis fór nokkurn veginn saman við upphaf þeirra hörmunga sem hafa hrjáð mannkynið allar götur síðan. Jesús, konungur Guðsríkis, tók að ríkja mitt á meðal óvina sinna. Við höldum áfram að biðja þess að ríki Guðs komi uns hann hefur unnið fullan sigur og bundið enda á illskuna á jörðinni. En við þurfum líka að lifa í samræmi við bænir okkar með því að taka þátt í að uppfylla stórmerkilegan þátt þessa tákns. Jesús sagði í spádómi sínum: „Fagnaðarerindið um ríkið verður prédikað um alla heimsbyggðina til þess að allar þjóðir fái að heyra það. Og þá mun endirinn koma.“ – Matt. 24:14.

„VERÐI ÞINN VILJI ... Á JÖRÐU“

15, 16. Hvernig getum við lifað í samræmi við þá bæn að vilji Guðs verði á jörð?

¹⁵ Vilji Guðs var gerður fullkomlega á jörðinni fyrir hér um bil 6.000 árum. Jehóva hafði búið mönnunum bestu skilyrði. Hann gat horft á handaverk sitt og sagt að það væri „harla gott“. (1. Mós. 1:31) Síðan gerði Satan uppreisn og þaðan í frá hafa tiltölulega fáir menn gert vilja Guðs á jörð. En núna eru uppi um átta milljónir votta sem bæði biðja til Guðs að vilji hans nái fram að ganga á jörð og leggja sig líka alla fram um að lifa í samræmi við bæn sína. Þeir gera það með líferni sínu en einnig með því að vera duglegir að gera fólk að lærisveinum.

¹⁶ Lítum á dæmi: Systir nokkur, sem var trúboði í Afríku og lét skírast árið 1948, segir: „Í samræmi við þessa beiðni í faðirvorinu bið ég þess oft að hægt sé að ná til allra réttsinnaðra manna og hjálpa þeim að kynnast Jehóva áður en það er um seinan. Og áður en ég vitna fyrir einhverjum bið ég um visku til að ná til hjarta hans. Ég bið þess sömuleiðis að Jehóva blessi viðleitni okkar til að annast auðmjúkt fólk sem við höfum fundið.“ Þessi áttræða systir sér góðan árangur af starfi sínu, og með stuðningi annarra hefur henni tekist að hjálpa mörgum að gerast vottar Jehóva. Þú veist eflaust af fleirum sem leggja sig í líma við að gera vilja Guðs þrátt fyrir þær hömlur sem fylgja ellinni. – Lestu Filippíbréfið 2:17.

17. Hvað finnst þér um það sem Jehóva á eftir að gera til að svara bæninni um að vilji hans verði á jörð?

¹⁷ Við höldum áfram að biðja þess að vilji Guðs nái fram að ganga uns óvinir ríkis hans verða horfnir af jörðinni. Þegar milljarðar manna verða reistir upp í paradís á jörð sjáum við vilja Guðs ná fram að ganga í enn ríkari mæli. „Undrist þetta ekki,“ sagði Jesús. „Sú stund kemur þegar allir þeir sem í gröfunum eru munu heyra raust [mína] og ganga fram.“ (Jóh. 5:28, 29) Það verður unaðslegt að vera á staðnum og taka á móti ástvinum okkar upprisnum frá dauðum. Guð mun „þerra hvert tár“ af augum okkar. (Opinb. 21:4) Flestir hinna upprisnu tilheyra hópi ,ranglátra‘ í þeim skilningi að þeir lifðu og dóu án þess að kynnast sannleikanum um Jehóva Guð og son hans. Það verður ánægjulegt verkefni að upplýsa þá um vilja Guðs og fyrirætlun, og hjálpa þeim að hljóta „hið eilífa líf“. – Post. 24:15; Jóh. 17:3.

18. Hverjar eru brýnustu þarfir mannkyns?

¹⁸ Friður og farsæld alheims eru undir því komin að nafn Jehóva helgist fyrir atbeina ríkis hans. Brýnustu þörfum mannkyns verður því fullnægt þegar fyrstu þrem beiðnunum í faðirvorinu verður svarað að fullu. En við höfum líka aðrar mikilvægar þarfir sem nefndar eru í fjórum öðrum beiðnum í bæninni sem Jesús kenndi. Rætt er um þær í næstu grein.

1-3. Hvers vegna er systir nokkur sannfærð um að Jehóva þekki þarfir okkar?

LANA gleymir aldrei atviki sem átti sér stað í Þýskalandi sumarið 2012. Hún er sannfærð um að Jehóva hafi svarað tveim bænum sem hún bað. Fyrri bænina bar hún fram á langri lestarferð til flugvallarins. Hún bað Jehóva að gefa sér tækifæri til að vitna fyrir einhverjum. Síðari bænina bað hún eftir að hún kom á flugvöllinn og uppgötvaði að fluginu hennar hafði verið frestað fram á næsta dag. Hún nefndi í bæninni að hún væri orðin peningalítil og hefði engan samastað yfir nóttina.

² Lana var varla búin að fara með síðari bænina þegar hún heyrði nafnið sitt: „Hæ, Lana. Hvað ert þú að gera hér?“ Ungi maðurinn, sem ávarpaði hana, var fyrrverandi skólafélagi. Hann var á leið til Suður-Afríku, og móðir hans og amma höfðu fylgt honum á flugvöllinn. Þegar Elke, móðir hans, komst að raun um hvernig Lana var á vegi stödd bauð hún henni að gista hjá sér. Elke og móðir hennar sýndu Lönu mikla gestrisni og spurðu hana ótal spurninga um trú hennar og starf sem brautryðjanda.

³ Mæðgurnar báru fram staðgóðan morgunverð daginn eftir og Lana svaraði fleiri biblíuspurningum. Hún skrifaði hjá sér nöfn þeirra og heimilisfang til að hægt væri að fylgja áhuganum eftir. Lana hélt síðan heim á leið og heldur áfram starfi sínu sem brautryðjandi. Hún er sannfærð um að Jehóva hafi bænheyrt hana og átt sinn þátt í að allt fór á besta veg. – Sálm. 65:3.

4. Um hvaða þarfir ætlum við nú að ræða?

⁴ Þegar við lendum í óvæntum erfiðleikum eigum við yfirleitt auðvelt með að biðja til Jehóva, og hann hlustar fúslega á áköll dyggra þjóna sinna. (Sálm. 34:16; Orðskv. 15:8) Við lærum hins vegar af faðirvorinu að við höfum aðrar mikilvægari þarfir sem okkur gæti yfirsést. Við skulum nú skoða hvernig andlegar þarfir okkar koma fram í síðustu þrem beiðnunum í faðirvorinu. Og getum við lagt okkur betur fram um að lifa í samræmi við fjórðu beiðnina, það er að segja um daglegt brauð? – Lestu Matteus 6:11-13.

„GEF OSS Í DAG VORT DAGLEGT BRAUГ

5, 6. Hvers vegna ættum við að biðja um „vort daglegt brauð“ jafnvel þó að við höfum nóg handa sjálfum okkur?

⁵ Maður á ekki aðeins að biðja um daglegt brauð handa sjálfum sér heldur kenndi Jesús okkur að biðja um „vort daglegt brauð“. Victor er farandhirðir í Afríku. Hann segir: „Ég þakka Jehóva oft og innilega fyrir að við hjónin þurfum ekki að hafa alvarlegar áhyggjur af næstu máltíð og ekki heldur af húsaleigunni. Bræður og systur annast okkur alla daga. En ég bið þess oft að þeir sem styðja okkur ráði við fjárhagserfiðleika sína.“

⁶ Þó að við höfum alltaf nóg að borða ættum við að hugsa til bræðra og systra sem búa við fátækt eða hafa orðið fyrir náttúruhamförum. Við ættum ekki aðeins að biðja fyrir þeim heldur ættum við líka að gera það sem við getum til að hjálpa þeim. Við getum til dæmis deilt með þeim því sem við höfum. Við getum líka lagt eitthvað að staðaldri til alþjóðastarfsins, vitandi að þeim fjármunum er vel varið. – 1. Jóh. 3:17.

7. Hvaða dæmi tók Jesús til að sýna fram á að við ættum ekki að hafa „áhyggjur af morgundeginum“?

⁷ Þegar Jesús talaði um daglegt brauð átti hann sennilega við þarfir líðandi stundar. Í framhaldinu bendir hann á að Guð klæði blóm vallarins og bætir svo við: „Skyldi hann þá ekki miklu fremur klæða yður, þér trúlítil! Segið því ekki áhyggjufull: ... Hverju eigum vér að klæðast?“ Hann endurtók að lokum þetta mikilvæga heilræði: „Hafið því ekki áhyggjur af morgundeginum.“ (Matt. 6:30-34) Af orðum Jesú má sjá að við ættum að forðast efnishyggju og gera okkur ánægð með að hafa daglegar nauðsynjar. Þessar nauðsynjar geta meðal annars verið þak yfir höfuðið, vinna til að sjá fyrir sér og sínum og viska til að hugsa vel um heilsuna. En það bæri ekki vott um gott jafnvægi ef við bæðum aðeins um slíkar nauðsynjar. Við höfum andlegar þarfir sem eru miklu mikilvægari en hinar líkamlegu.

8. Á hvaða mikilvægu þörf ættu orð Jesú um daglegt brauð að minna okkur? (Sjá mynd í upphafi greinar.)

⁸ Orð Jesú um daglegt brauð ættu að minna okkur á að við þurfum líka að fá andlega fæðu. „Eigi lifir maðurinn á einu saman brauði heldur á hverju því orði sem fram gengur af Guðs munni,“ sagði hann. (Matt. 4:4) Við ættum því að biðja þess að Jehóva haldi áfram að sjá okkur fyrir andlegri fæðu á réttum tíma.

„FYRIRGEF OSS VORAR SKULDIR“

9. Í hvaða skilningi eru syndir okkar „skuldir“?

⁹ Hvers vegna skyldi Jesús tala um „skuldir“ en við annað tækifæri um „syndir“? (Matt. 6:12; Lúk. 11:4) Fyrir meira en 60 árum birtist eftirfarandi skýring í þessu tímariti: „Við lendum í skuld við Guð þegar við syndgum með því að brjóta lög hans ... Guð gæti látið okkur gjalda fyrir syndina með lífi okkar ... Hann gæti tekið frið sinn frá okkur og slitið öllum friðsamlegum samskiptum við okkur ... Við skuldum honum kærleika sem birtist í því að hlýða honum, og þegar við syndgum greiðum við ekki kærleiksskuldina því að við sýnum Guði ekki kærleika þegar við syndgum.“ – 1. Jóh. 5:3.

10. Á hvaða grundvelli getur Jehóva fyrirgefið syndir okkar og hvað ætti okkur að finnast um það?

¹⁰ Við þurfum daglega á fyrirgefningu að halda og það minnir á lausnarfórn Jesú – eina lagalega grundvöllinn sem Guð hefur til að „fella niður“ syndir okkar. Þó að lausnargjaldið hafi verið greitt fyrir næstum 2.000 árum ættum við að vera innilega þakklát fyrir þessa gjöf, rétt eins og við hefðum fengið hana í dag. „Lausnargjaldið“ fyrir líf okkar er svo hátt að það er ekki minnsti möguleiki á að nokkur ófullkominn maður geti greitt það. (Lestu Sálm 49:8-10; 1. Pétursbréf 1:18, 19.) Hættum aldrei að þakka Jehóva fyrir þessa dýrmætu gjöf. Og orðin „vorar syndir“ en ekki „mínar syndir“ ættu að minna okkur á að öll trúsystkini okkar þurfa á lausnargjaldinu að halda. Jehóva vill greinilega að við látum okkur ekki aðeins annt um andlega velferð sjálfra okkar heldur einnig annarra, þar á meðal þeirra sem hafa hugsanlega syndgað gegn okkur. Þessar syndir eru yfirleitt smávægilegar og gefa okkur tækifæri til að sýna að við elskum bræður okkar og systur í alvöru og erum fús til að fyrirgefa, alveg eins og Guð hefur sýnt þá miskunn að fyrirgefa okkur. – Kól. 3:13.

11. Hvers vegna er mikilvægt að vera fús til að fyrirgefa?

¹¹ Við erum því miður ófullkomin og getum átt það til að bera kala til annarra. (3. Mós. 19:18) Ef við viðruðum það við aðra er hugsanlegt að þeir tækju afstöðu með okkur og það gæti skaðað einingu safnaðarins. Ef við viljum ekki fyrirgefa öðrum bæri það vott um að við kynnum ekki að meta miskunn Guðs og lausnargjaldið. Faðirinn á himnum hættir að láta lausnarfórn sonar síns breiða yfir syndir okkar ef við viljum ekki fyrirgefa. (Matt. 18:35) Jesús ræddi þetta nánar strax eftir að hann gaf þessa bæn sem fyrirmynd. (Lestu Matteus 6:14, 15.) Ef við viljum njóta fyrirgefningar Guðs megum við ekki leggja í vana okkar að syndga alvarlega. Næsta beiðni er nátengd löngunni til að syndga ekki. – 1. Jóh. 3:4, 6.

„EIGI LEIÐ ÞÚ OSS Í FREISTNI“

12, 13. (a) Hvað gerðist hjá Jesú stuttu eftir að hann skírðist? (b) Hvers vegna þurfum við sjálf að axla ábyrgðina ef við föllum í freistni? (c) Hverju áorkaði Jesús með því að vera trúr allt til dauða?

¹² Rifjum upp það sem gerðist hjá Jesú stuttu eftir að hann lét skírast. Þá skiljum við betur hvers vegna við þurfum að biðja: „Eigi leið þú oss í freistni.“ Andi Guðs leiddi Jesú út í eyðimörkina „til þess að djöfullinn gæti freistað hans“. (Matt. 4:1; 6:13) Ætti það að vekja undrun okkar? Ekki ef við skiljum hvers vegna Guð sendi son sinn til jarðar. Hann gerði það fyrst og fremst til að útkljá deiluna sem kom upp þegar Adam og Eva höfnuðu drottinvaldi hans. Það tók sinn tíma að svara ásökunum Satans. Var maðurinn ekki rétt skapaður? Gat fullkominn maður stutt drottinvald Guðs þrátt fyrir þrýsting frá „hinum vonda“? Og væri mannkynið betur sett ef það væri óháð stjórn Guðs eins og Satan gaf í skyn? (1. Mós. 3:4, 5) Það tók sinn tíma að fá svör við þessum spurningum en allar skynsemigæddar sköpunarverur Jehóva myndu þá sjá að hann beitir drottinvaldi sínu til góðs.

¹³ Jehóva er heilagur og freistar því aldrei nokkurs manns til að gera eitthvað illt. Það er Satan sem er „freistarinn“. (Matt. 4:3, Biblían 1981) Satan getur skapað aðstæður sem hafa freistingu í för með sér. En það er undir hverjum og einum komið að standast freistingarnar. (Lestu Jakobsbréfið 1:13-15.) Jesús hafnaði öllum freistingum Satans umsvifalaust og vitnaði í viðeigandi vers í orði Guðs. Þannig studdi hann réttmætt drottinvald Guðs. Satan gafst þó ekki upp. Hann vék frá Jesú en aðeins „að sinni“. (Lúk. 4:13) En hvað sem Satan reyndi stóðst Jesús og var ráðvandur Guði. Hann studdi Jehóva sem réttmætan Drottin alheims og sannaði að fullkominn maður getur verið honum trúr, jafnvel í erfiðustu prófraunum. En Satan reynir að freista fylgjenda Jesú, þar á meðal þín.

14. Hvað þurfum við að gera til að falla ekki í freistni?

¹⁴ Enn er deilt um drottinvald Guðs. Þess vegna leyfir hann Satan að nota heiminn til að reyna að freista okkar. Jehóva leiðir okkur ekki í freistni. Hann treystir okkur og vill hjálpa okkur. Hann virðir hins vegar frjálsan vilja okkar og leyfir okkur að ákveða sjálf hvort við erum honum trú með því að standast freistingar. Við þurfum að gera tvennt: halda andlegri vöku okkar og biðja oft og reglulega um styrk hans og stuðning. Hvernig svarar Jehóva bænum okkar?

15, 16. (a) Nefndu dæmi um freistingar sem við þurfum að standast. (b) Hverjum er um að kenna ef við föllum í freistni?

¹⁵ Jehóva gefur okkur öflugan heilagan anda sinn sem getur styrkt okkur og hjálpað til að standast freistingar. Hann varar okkur líka við hættum með hjálp Biblíunnar og safnaðarins. Við erum til dæmis vöruð við að eyða óhóflegum tíma, peningum og kröftum í óþarfa efnislega hluti. Espen og Janne búa í auðugu landi í Evrópu. Þau voru brautryðjendur árum saman í landshluta þar sem vantaði fleiri boðbera. Þau urðu að hætta brautryðjandastarfi þegar þau eignuðust barn, og nú hefur annað barnið bæst við. Espen segir: „Þar sem við getum ekki notað eins mikinn tíma og áður í þjónustunni við Jehóva biðjum við hann oft að hjálpa okkur að falla ekki í freistni. Við biðjum hann um hjálp til að varðveita okkar andlega mann og hafa brennandi áhuga á boðuninni.“

¹⁶ Að horfa á klám er önnur freisting sem er orðin áberandi upp á síðkastið. Við getum ekki kennt Satan um ef við freistumst til að horfa á klám. Hvers vegna? Vegna þess að Satan og heimurinn geta ekki þvingað okkur til að gera neitt gegn vilja okkar. Sumir hafa fallið fyrir þessari freistingu með því að leyfa sér að gæla við rangar hugsanir. En við getum staðist freistinguna ekki síður en þúsundir trúsystkina okkar. – 1. Kor. 10:12, 13.

„FRELSA OSS FRÁ HINUM VONDA“

17. (a) Hvernig getum við lifað í samræmi við bænina um að frelsa okkur frá hinum vonda? (b) Hvað hlýtur að vera í nánd?

¹⁷ Við megum ekki tilheyra heimi Satans á nokkurn hátt ef við viljum lifa í samræmi við beiðnina: „Frelsa oss frá hinum vonda.“ Við megum ekki elska „heiminn né það sem í heiminum er“. (Jóh. 15:19; 1. Jóh. 2:15-17) Þetta er stanslaus barátta. Það verður ólýsanlegur léttir þegar Jehóva svarar þessari bæn með því að taka Satan úr umferð og eyða illum heimi hans. En við skulum hafa hugfast að Satan vissi að hann hafði nauman tíma þegar honum var úthýst af himnum. Hann er ævareiður og gerir allt sem hann getur til að fá okkur til að syndga. Við þurfum því að halda áfram að biðja Jehóva að frelsa okkur frá honum. – Opinb. 12:12, 17.

18. Hvað þurfum við að gera til að lifa áfram þegar heimur Satans líður undir lok?

¹⁸ Þráirðu að sjá þann dag þegar Satan og illur heimur hans verða liðin tíð? Þá skaltu halda áfram að biðja þess að ríki Guðs komi, helgi nafn hans og láti vilja hans verða á jörð. Treystu að Jehóva fullnægi andlegum og líkamlegum þörfum þínum. Já, vertu staðráðinn í að lifa í samræmi við bænina sem Jesús kenndi.