Setu, 1 November
Njenengan nyebabké bocah cilik lan bayi ngucapké pujian.—Mat. 21:16.
Wong tuwa isa mbantu anak-anak nyiapké koméntar sing cocog karo umuré. Kadhang sing dirembug mémang abot, misalé masalah perkawinan. Tapi isa waé ana siji utawa loro paragraf sing anak-anak isa mèlu koméntar. Kandhanana anak-anak nèk ora mesthi ditunjuk terus. Nèk wis dikandhani, anak-anak ora bakal sedhih nèk ora ditunjuk. (1 Tim. 6:18) Awaké dhéwé isa nyiapké koméntar sing muji Yéhuwah lan nguwatké sedulur-sedulur. (WB. 25:11) Nyritakké pengalaman pribadi kuwi ora apa-apa, tapi aja nganti mung crita soal njenengan thok. (WB. 27:2; 2 Kor. 10:18) Awaké dhéwé péngin sedulur-sedulur tetep mikirké Yéhuwah, Alkitab, lan organisasiné.—Why. 4:11. w23.04 24-25 ¶17-18
Minggu, 2 November
Aja nganti awaké dhéwé turu kaya sing liyané, ning awaké dhéwé kudu tetep tangi lan sadhar.—1 Tés. 5:6.
Nduwé katresnan kuwi penting bèn isa tetep siap. (Mat. 22:37-39) Nèk nresnani Gusti Allah, awaké dhéwé bakal tetep nginjil meskipun ora gampang. (2 Tim. 1:7, 8) Merga nresnani wong liya, awaké dhéwé ya tetep nginjil, bahkan liwat télpon utawa surat. Awaké dhéwé yakin nèk wong-wong kuwi bakal berubah dadi wong sing apik. (Yèh. 18:27, 28) Awaké dhéwé ya nresnani sedulur-sedulur. Mula, awaké dhéwé ”terus nguwatké lan mbantu liyané”. (1 Tés. 5:11) Awaké dhéwé ya saling nyemangati kaya prajurit sing maju bareng pas perang. Awaké dhéwé mesthi ora péngin sengaja nglarani sedulur-sedulur seiman. (1 Tés. 5:13, 15) Nèk nresnani, awaké dhéwé ya bakal ngajèni para pinituwa.—1 Tés. 5:12. w23.06 10 ¶6; 11 ¶10-11
Senèn, 3 November
Nèk [Yéhuwah] ngomong, mesthi ditindakké.—Wi. 23:19.
Bèn isa nduwé iman sing kuwat, awaké dhéwé kudu ngrenungké tebusané Yésus. Merga ana tebusan, janji-janjiné Yéhuwah mesthi bakal kelakon. Nèk ngrenungké pengorbanané Yéhuwah lan kenapa Yéhuwah mènèhi tebusan, awaké dhéwé isa tambah yakin nèk janjiné Yéhuwah soal donya anyar mesthi ditepati. Kok isa? Coba pikirna manèh pengorbanané Yéhuwah. Yéhuwah réla ngutus ing bumi Anaké siji-sijiné sing paling disayangi bèn dadi tebusan. Pas ing bumi, Yésus ngalami akèh penderitaan. Dhèwèké sengsara nganti mati. Kuwi bener-bener pengorbanan sing luar biasa. (Yoh. 3:16; 1 Ptr. 1:18, 19) Yéhuwah ora mungkin berkorban kaya ngono nèk manungsa uripé mung sedhéla thok. Merga ana tebusan, manungsa bakal isa urip saklawasé. w23.04 27 ¶8-9