დაბადება

27 მოხუცდა ისაკი და თვალისჩინი წაერთვა. მოუხმო ესავს,+ თავის უფროს ვაჟს, და უთხრა: „შვილო!“ მან მიუგო: „ჰო, მამა!“ 2 მან უთხრა: „უკვე მოვხუცდი. განა კიდევ რამდენ ხანს ვიცოცხლებ?! 3 აიღე ახლა შენი საჭურველი, კაპარჭი და მშვილდი, წადი მინდორში და ნანადირევი მომიტანე.+ 4 მოამზადე ჩემი საყვარელი კერძი და მომიტანე. შევჭამ და სანამ ცოცხალი ვარ, გაკურთხებ“.

5 უსმენდა რებეკა ისაკს, როცა ის თავის ვაჟს, ესავს, ელაპარაკებოდა. წავიდა ესავი მინდორში ნანადირევის მოსატანად.+ 6 რებეკამ იაკობს, თავის ვაჟს,+ უთხრა: „გავიგონე, რასაც მამაშენი ესავს, შენს ძმას, ეუბნებოდა, 7 ნანადირევი მომიტანე და საჭმელად გემრიელი კერძი მომიმზადე, რომ გაკურთხო იეჰოვას წინაშე, სანამ ცოცხალი ვარო.+ 8 ყური დამიგდე, შვილო, და ისე მოიქეცი, როგორც გეტყვი.+ 9 წადი ფარაში და ორი საუკეთესო თიკანი მომიყვანე, რომ მამაშენს თავისი საყვარელი კერძი მოვუმზადო. 10 შემდეგ მიუტანე, რომ ჭამოს და სანამ ცოცხალია, გაკურთხოს“.

11 იაკობმა დედამისს, რებეკას, მიუგო: „ესავი რომ თმიანია+ და მე — არა? 12 ხელი რომ მომისვას მამაჩემმა,+ იფიქრებს მამასხარავებსო, და კი არ მაკურთხებს, დამწყევლის“. 13 დედამისმა მიუგო: „ჩემზე გადმოვიდეს შენი წყევლა, შვილო. ისე მოიქეცი, როგორც გეუბნები. წადი, მომიყვანე თიკნები“.+ 14 ისიც წავიდა და მიუყვანა დედამისს თიკნები. რებეკამ ისაკს მისი საყვარელი კერძი მოუმზადა. 15 გამოიტანა რებეკამ კარვიდან თავისი უფროსი ვაჟის, ესავის, საუკეთესო ტანსაცმელი და თავის უმცროს ვაჟს, იაკობს,+ ჩააცვა. 16 ხელებზე და კისერზე თიკნის ტყავი გაუკეთა.+ 17 შემდეგ იაკობს თავისი მომზადებული გემრიელი კერძი და პური მიუტანა.+

18 მივიდა იგი მამამისთან და უთხრა: „მამა!“ მან მიუგო: „ჰო, შვილო! რომელი ხარ?“ 19 იაკობმა მამამისს უთხრა: „ესავი ვარ, შენი პირმშო.+ ისე გავაკეთე, როგორც მითხარი. წამოჯექი, ჭამე ჩემი ნანადირევი და მაკურთხე“.+ 20 ისაკმა თავის ვაჟს უთხრა: „ასე მალე როგორ იპოვე, შვილო?“ მან მიუგო: „იეჰოვამ, შენმა ღმერთმა, მაპოვნინა“. 21 ისაკმა იაკობს უთხრა: „შვილო, ახლოს მოდი, რომ ხელი მოგისვა და გავიგო, მართლა ესავი ხარ თუ არა“.+ 22 იაკობიც მივიდა ახლოს მამამისთან, ისაკთან; მან ხელი მოუსვა და თქვა: „ხმა იაკობისაა, მაგრამ ხელები — ესავისა“.+ 23 ვერ მიხვდა, რომ იაკობი იყო, რადგან მისი ხელები თავისი ძმის, ესავის, ხელებივით თმიანი იყო. აკურთხა მან იგი.+

24 შემდეგ ჰკითხა: „მართლა ჩემი ვაჟი ესავი ხარ?“ მან მიუგო: „ჰო, მე ვარ“. 25 ისაკმა უთხრა: „მომაწოდე ნანადირევი, შვილო, რომ ვჭამო, მერე კი გაკურთხო“. მანაც მიაწოდა. ჭამა ისაკმა; იაკობმა ღვინოც მიუტანა და მან დალია. 26 უთხრა მას ისაკმა, მამამისმა: „ახლოს მოდი და მაკოცე, შვილო“.+ 27 მივიდა იაკობი და აკოცა. იგრძნო მან მისი ტანსაცმლის+ სუნი. შემდეგ აკურთხა იგი და თქვა:

„ჩემი ვაჟის სუნი იეჰოვასგან კურთხეული მინდვრის სუნს ჰგავს. 28 მოგცეს ჭეშმარიტმა ღმერთმა ცის ნამი+ და დედამიწის პოხიერი ნიადაგი,+ უხვი მარცვლეული და ახალი ღვინო.+ 29 შენ გემსახურონ ხალხები და პირქვე დაემხონ ერები შენ წინაშე. იბატონე შენს ძმებზე და დედაშენის შვილები პირქვე დაემხონ შენ წინაშე.+ წყეული იყოს, ვინც დაგწყევლის, და კურთხეული იყოს, ვინც გაკურთხებს“.+

30 აკურთხა ისაკმა იაკობი. როგორც კი გამოვიდა იგი მამამისისგან, ისაკისგან, მისი ძმა ესავიც დაბრუნდა ნადირობიდან.+ 31 მანაც მოამზადა გემრიელი კერძი, მიუტანა მამამისს და უთხრა: „მამა, ადექი, ჭამე ჩემი ნანადირევი და მაკურთხე“. 32 ისაკმა ჰკითხა: „რომელი ხარ?“ მან მიუგო: „ესავი ვარ, შენი ვაჟი, შენი პირმშო“.+ 33 მაშინ ისაკი საშინელმა კანკალმა აიტანა და წამოიძახა: „მაშ, ის ვინღა იყო, ნანადირევი რომ მომიტანა? შენ მოსვლამდე ვჭამე და ვაკურთხე კიდეც იგი. კურთხეულიც ის იქნება!“

34 მამამისის სიტყვების გაგონებაზე გამწარებულმა ესავმა შეჰყვირა: „მამა, მეც მაკურთხე, მეც!“+ 35 მან კი უთხრა: „მოვიდა შენი ძმა, მომატყუა და შენი კუთვნილი კურთხევა მიიღო“. 36 ესავმა უთხრა: „ტყუილად ჰქვია იაკობი*?! უკვე მეორეჯერ მომექცა ასე!+ ჯერ პირმშოობა წამართვა+ და ახლა — კურთხევა!“+ შემდეგ ჰკითხა: „ნუთუ ჩემთვის არ შემოინახე კურთხევა?“ 37 ისაკმა ესავს მიუგო: „ბატონად დაგიყენე იგი+ და ყველა ძმა მსახურად დავუყენე, სარჩოდ მარცვლეული და ახალი ღვინო მივეცი.+ შენ რაღა გიყო, შვილო?“

38 ესავმა მამამისს უთხრა: „მამა, მარტო ერთი კურთხევა გქონდა? მეც მაკურთხე, მამა, მეც!“ ესავმა ხმამაღლა დაიყვირა და ატირდა.+ 39 მამამისმა მიუგო:

„შორს იქნება შენი სამკვიდრებელი დედამიწის პოხიერი ნიადაგიდან და ცის ნამიდან.+ 40 მთელი ცხოვრება მახვილით გაიტან თავს+ და შენი ძმის მსახური იქნები,+ მაგრამ, როცა მეტის მოთმენა აღარ შეგეძლება, გადაიგდებ მის უღელს“.+

41 გადაემტერა ესავი იაკობს იმის გამო, რომ მამამისმა იაკობი აკურთხა.+ ესავი გულში ამბობდა: „მამაჩემს დიდი ხნის სიცოცხლე არ დარჩენია;+ მერე მოვკლავ იაკობს, ჩემს ძმას“. 42 როცა შეიტყო რებეკამ ის, რასაც მისი უფროსი ვაჟი ესავი აპირებდა, მაშინვე მოუხმო იაკობს, თავის უმცროს ვაჟს, და უთხრა: „იცოდე, შენს ძმას, ესავს, უნდა, რომ შური იძიოს და მოგკლას. 43 შვილო, ისე მოიქეცი, როგორც გეტყვი. ადექი, გაიქეცი ლაბანთან, ჩემს ძმასთან, ხარანში.+ 44 ცოტა ხანს მასთან იცხოვრე, სანამ შენი ძმის რისხვა დაცხრება, 45 სანამ არ დამშვიდდება და არ დაავიწყდება, რაც გაუკეთე. შემდეგ ვინმეს გამოგიგზავნი და დაბრუნდები. რატომ უნდა დაგკარგოთ ორივენი ერთ დღეს?!“

46 ამის შემდეგ რებეკა ისაკს ეუბნებოდა: „სიცოცხლე მომაძულეს ამ ხეთელმა ქალებმა.+ თუ იაკობმაც ხეთელი ქალი მოიყვანა ცოლად, ისეთი, როგორებიც ამ ქვეყნის ქალები არიან, რაღად მინდა სიცოცხლე?!“+