ესთერი

9 დადგა მეფის ბრძანებულებისა და კანონის შესრულების დრო,+ მე-12 ანუ ადარის თვის მე-13 დღე,+ როცა იუდეველთა მტრები მათ დამარცხებას იმედოვნებდნენ, თუმცა ყველაფერი პირიქით მოხდა და იუდეველებმა სძლიეს თავიანთ მოძულეებს.+ 2 შეიკრიბნენ იუდეველები თავიანთ ქალაქებში მეფე ახაშვეროშის+ სამეფოს ყველა სამთავროში, რომ შებრძოლებოდნენ თავიანთ მტრებს. წინ ვერავინ აღუდგა იუდეველებს, რადგან მათ შიშს შეეპყრო ყველა ხალხი.+ 3 სამთავროთა მთავრები, სატრაპები,+ გამგებლები და მეფის საქმის შემსრულებლები ეხმარებოდნენ იუდეველებს, რადგან მორდოქაის შიშს მოეცვა ისინი. 4 დიდი გავლენა მოიპოვა მორდოქაიმ+ მეფის სასახლეში; ყველა სამთავროში გაითქვა მან სახელი, რადგან სულ უფრო მეტ ძალაუფლებას იხვეჭდა.

5 იუდეველებმა დაამარცხეს თავიანთი მტრები, მახვილით დახოცეს და მუსრი გაავლეს; ისე მოექცნენ თავიანთ მოძულეებს, როგორც სურდათ.+ 6 შუშანის+ ციხე-დარბაზში იუდეველებმა 500 კაცი მოკლეს. 7 აგრეთვე მოკლეს ფარშანდათა, დალფონი, ასფათა, 8 ფორათა, ადალია, არიდათა, 9 ფარმაშთა, არისაი, არიდაი და ვაიზათა, 10 იუდეველთა მტრის, ჰამედათას ძის, ჰამანის, ათი ვაჟი.+ იუდეველებმა მტრები კი დახოცეს, მაგრამ არავინ გაუძარცვავთ.+

11 ამცნეს იმ დღეს მეფეს შუშანის ციხე-დარბაზში დახოცილთა რიცხვი.

12 მეფემ დედოფალ ესთერს უთხრა: „შუშანის ციხე-დარბაზში იუდეველებმა 500 კაცი და ჰამანის 10 ვაჟი მოკლეს. სამეფოს სხვა სამთავროებში+ რაღას იზამდნენ?! კიდევ რა სათხოვარი გაქვს? შეგისრულდება! თუ კიდევ რამე გსურს, მოგეცემა!“ 13 მაშინ ესთერმა მიუგო: „თუ მეფე ინებებს,+ ხვალაც მიეცეთ შუშანში მცხოვრებ იუდეველებს იმის უფლება, რომ დღევანდელი კანონით იმოქმედონ;+ იმასაც გთხოვ, რომ ძელზე+ ჩამოკიდონ ჰამანის ათი ვაჟის  ცხედარი“. 14 ბრძანა მეფემ, რომ ასეც მოქცეულიყვნენ. ბრძანება გაიცა შუშანში და ძელზე ჩამოკიდეს ჰამანის ათი ვაჟის ცხედარი.

15 ადარის+ თვის მე-14 დღესაც შეიკრიბნენ შუშანში მცხოვრები იუდეველები და 300 კაცი მოკლეს ქალაქში, მაგრამ არავინ გაუძარცვავთ.

16 სამეფოს სხვა სამთავროებში მცხოვრები იუდეველებიც შეიკრიბნენ თავის დასაცავად.+ მათ დახოცეს თავიანთი მტრები+ — თავიანთი მოძულე 75 000 კაცი, მაგრამ არავინ გაუძარცვავთ. 17 ეს მოხდა ადარის თვის მე-13 დღეს, მე-14 დღეს კი დაასრულეს ბრძოლა; მათ ეს დღე ნადიმისა და მხიარულების დღედ აქციეს.

18 შუშანში მცხოვრები იუდეველები შეიკრიბნენ მე-13+ და მე-14 დღეს,+ მე-15 დღეს კი დაასრულეს ბრძოლა და ნადიმისა და მხიარულების დღედ აქციეს ეს დღე. 19 მოშორებულ ქალაქებში მცხოვრებმა იუდეველებმა ადარის თვის მე-14 დღე აქციეს სიხარულის, ნადიმის, ზეიმისა+ და ერთმანეთისთვის მოსაკითხის გაგზავნის დღედ.+

20 დაწერა მორდოქაიმ+ ეს ამბები და დაუგზავნა წერილები ახლოს თუ შორს მცხოვრებ იუდეველებს მეფე ახაშვეროშის სამეფოს ყველა სამთავროში. 21 დაუწესა მათ ყოველ წელს ადარის თვის მე-14 და მე-15 დღის აღნიშვნა, 22 რადგან ამ დღეებში აღარ შებრძოლებიან იუდეველები თავიანთ მტრებს და ამ თვეში ექცათ მწუხარება სიხარულად, გლოვა+ კი — ზეიმად. ეს მათთვის ნადიმის, მხიარულების, ერთმანეთისთვის მოსაკითხის გაგზავნისა და მოწყალების გაღების დღეები უნდა ყოფილიყო.

23 მოიწონეს იუდეველებმა, რაც მათ მორდოქაიმ მისწერა და დღესასწაულად აქციეს ეს დღეები, რომლებიც ერთხელ უკვე იზეიმეს. 24 ჰამანს,+ აგაგელი+ ჰამედათას ვაჟს, იუდეველთა მტერს, იუდეველთა განადგურება ჰქონდა განზრახული.+ მან „ფური“+ ანუ წილი ყარა, რათა თავზარი დაეცა მათთვის და მოესპო. 25 მაგრამ მას შემდეგ, რაც ესთერი მეფის წინაშე წარდგა, მეფემ წერილობითი ბრძანება გასცა,+ რომ ჰამანსვე დასტეხოდა თავს ის უბედურება, რაც იუდეველთათვის განეზრახა.+ ამის შემდეგ ძელზე ჩამოკიდეს ჰამანი და მისი ვაჟები.+ 26 „ფურის“+ გამო ამ დღეებს „ფურიმი“* უწოდეს. მორდოქაის წერილის, საკუთარი თვალით ნანახისა და თავს გადამხდარის გამო 27 იუდეველებმა წესად დაადგინეს თავიანთთვის, თავიანთი შთამომავლებისა და ყველასთვის, ვინც მათ შეუერთდა,+ რომ ყოველწლიურად აღენიშნათ ეს ორი დღე და დანიშნულ დროს ყველაფერი წერილში ნათქვამისამებრ გაეკეთებინათ. 28 უნდა ხსომებოდათ და აღენიშნათ ეს დღესასწაული ყველა ოჯახში, ყველა სამთავროსა და ყველა ქალაქში თაობიდან თაობაში. არ უნდა შეეწყვიტათ ფურიმის დღესასწაულის აღნიშვნა იუდეველებს და არ უნდა დაევიწყებინათ ეს დღეები მათ შთამომავლებს.

29 დედოფალმა ესთერმა, აბიხაილის ასულმა, და იუდეველმა მორდოქაიმ მინიჭებული უფლებამოსილებით მეორე წერილიც დაწერეს ფურიმის თაობაზე. 30 ეს წერილი, სამშვიდობო და სარწმუნო ცნობა, ახაშვეროშის+ სამეფოს 127 სამთავროში+ მცხოვრებ იუდეველებს დაეგზავნათ 31 იმის დასადასტურებლად, რომ დადგენილ დროს უნდა აღენიშნათ ფურიმის დღესასწაული, ემარხულათ+ და შევედრებოდნენ ღმერთს,+ როგორც იუდეველ მორდოქაისა და დედოფალ ესთერს ჰქონდათ მათთვის ნაბრძანები,+ და როგორც იუდეველებს ჰქონდათ წესად დადგენილი თავიანთთვის და თავიანთი შთამომავლებისთვის.+ 32 ესთერის ამ ბრძანებულებით დადგინდა, როგორ უნდა აღენიშნათ ფურიმი;+ ეს ყველაფერი წიგნშიც ჩაიწერა.