მოციქულთა საქმეები
27 გადაწყდა, რომ იტალიაში უნდა გაგვეცურა.+ პავლე და კიდევ სხვა რამდენიმე პატიმარი ავგუსტუსის რაზმის ასისთავს, იულიუსს, გადასცეს. 2 ავედით ადრამიტეიონის ხომალდზე, რომელსაც აზიის სანაპიროს ნავსადგურებში უნდა გაევლო, და გავემგზავრეთ. ჩვენთან ერთად იყო არისტარქე+ თესალონიკედან, მაკედონიის პროვინციიდან. 3 მეორე დღეს სიდონს მივადექით. იულიუსმა პავლესადმი სიკეთე გამოიჩინა და მეგობრებთან წასვლის ნება დართო, რომ ეზრუნათ მასზე.
4 იქიდან გავცურეთ და პირქარის გამო კვიპროსს შემოვუარეთ. 5 მივცურავდით ზღვაში კილიკიისა და პამფილიის გასწვრივ და ჩავედით მირაში, ლიკიის პროვინციაში. 6 იქ ასისთავმა ალექსანდრიიდან იტალიაში მიმავალ ხომალდზე გადაგვსხა. 7 მრავალდღიანი ნელი ცურვის შემდეგ ძლივს ჩავედით კნიდოსში. პირქარი არ გვიშვებდა, ამიტომ კრეტას სალმონეს მხრიდან ჩავუარეთ 8 და რის ვაივაგლახით მივადექით „მყუდრო ნავსაყუდელს“, რომელიც ქალაქ ლასეის მახლობლად იყო.
9 ვინაიდან იქ კარგა ხანს დავრჩით და გამოსყიდვის დღის+ მარხვაც ჩავლილი იყო, ცურვის გაგრძელება სახიფათო იქნებოდა. ამიტომ პავლემ მათ ურჩია: 10 „ხალხო, ვხედავ, რომ ეს მგზავრობა დაგვაზარალებს და ბევრ რამეს დავკარგავთ, მხოლოდ ტვირთსა და ხომალდს კი არა, სიცოცხლესაც*“. 11 მაგრამ ასისთავმა მესაჭესა და ხომალდის მფლობელს დაუჯერა და არა პავლეს. 12 ნავსადგურში არახელსაყრელი პირობები იყო გამოსაზამთრებლად და ამიტომ უმრავლესობის აზრით, უმჯობესი იქნებოდა, როგორღაც ფენიქსამდე ჩაგვეღწია, კრეტის ნავსადგურამდე, რომელიც ჩრდილო-აღმოსავლეთსა და სამხრეთ-აღმოსავლეთს გაჰყურებს, და იქ გამოგვეზამთრებინა.
13 სამხრეთის ქარმა რომ დაუბერა, იფიქრეს, გვეშველაო; ღუზა აუშვეს და კრეტის სანაპიროს გასწვრივ გაცურეს. 14 მაგრამ ცოტა ხანში გრიგალი* ამოვარდა და ხომალდს ეკვეთა. 15 ხომალდი ატორტმანდა, ვეღარ დაუდგა პირქარს, ჩვენც ვეღარაფერს გავხდით და ტალღებმა გაგვიტაცა. 16 პატარა კუნძულ კავდას რომ ჩავუქროლეთ, ძლივს დავიმორჩილეთ კიჩოზე გამობმული ნავი. 17 ნავის ამოთრევის შემდეგ მეზღვაურებმა ხომალდს ბაგირები შემოარტყეს, და იმის შიშით, რომ სირტში ხომალდი მეჩეჩზე არ დამჯდარიყო, იალქნები დაუშვეს და ასე მივქროდით. 18 ქარიშხალი საშინლად გვარყევდა, რის გამოც მეორე დღეს ხომალდის შემსუბუქება დაიწყეს. 19 მესამე დღეს კი საკუთარი ხელით გადაყარეს ხომალდის აღჭურვილობა.
20 მრავალი დღე არც მზე ჩანდა და არც ვარსკვლავები, აღარც ქარიშხალი ცხრებოდა და გადარჩენის იმედი გადაგვეწურა. 21 ხალხი დიდი ხნის უჭმელი იყო. წამოდგა პავლე და ხალხს მიმართა: «ჩემთვის რომ დაგეჯერებინათ და კრეტიდან არ გამოვსულიყავით, ასეთ ზიანსა და დანაკარგს თავიდან ავიცილებდით,+ 22 მაგრამ ნუ გეშინიათ, არცერთი თქვენგანი არ დაიღუპება, მხოლოდ ხომალდი დაიმსხვრევა. 23 ჩემმა ღმერთმა, რომელსაც ვემსახურები, წუხელ ანგელოზი+ მომივლინა, 24 რომელმაც მითხრა: „ნუ გეშინია, პავლე! შენ კეისრის წინაშე უნდა წარდგე;+ შენ გამო ღმერთი ყველა შენს თანამგზავრს გადაარჩენს“. 25 ნუ გეშინიათ, ხალხო, რადგან მწამს ღვთისა, რომ ზუსტად ისე მოხდება, როგორც ანგელოზმა მითხრა; 26 რომელიღაც კუნძულზე გავირიყებით».+
27 მე-14 ღამე იყო და ქარი ჯერ კიდევ ადრიატიკის ზღვაში დაგვაქროლებდა. შუაღამისას მეზღვაურებს ეგონათ, ხმელეთს ვუახლოვდებითო. 28 სიღრმე გაზომეს და 36 მეტრი* იყო. ცოტა რომ გაცურეს, კიდევ გაზომეს, და 27 მეტრი* იყო. 29 ეშინოდათ, სადმე წყალქვეშა კლდეებს არ დავეჯახოთო; ამიტომ კიჩოდან ოთხი ღუზა ჩაუშვეს და ნატრობდნენ, ნეტავ მალე გათენდესო. 30 ამ დროს მეზღვაურები ხომალდიდან გაქცევას შეეცადნენ, ამბობდნენ, ხომალდის ცხვირიდან ღუზებს ჩავუშვებთო, სინამდვილეში კი ზღვაში ნავის ჩაშვება დაიწყეს. 31 პავლემ ასისთავსა და ჯარისკაცებს უთხრა: „თუ ეს კაცები ხომალდზე არ დარჩებიან, ვერ გადარჩებით“.+ 32 მაშინ ჯარისკაცებმა ნავის თოკები გადაჭრეს და ნავი წყალში ჩავარდა.
33 გამთენიისას პავლემ ყველას სთხოვა, რომ საჭმელი ეჭამათ: „მე-14 დღეა, რაც გადარჩენის მოლოდინში ხართ და არაფერი გიჭამიათ, ლუკმაც კი არ ჩაგიდიათ პირში. 34 გეხვეწებით, ჭამეთ რამე, თქვენთვისვე ვამბობ ამას, რომ არაფერი დაგემართოთ. თქვენი თავიდან თმის ღერიც კი არ ჩამოვარდება“. 35 შემდეგ აიღო პური, ღმერთს ყველას თვალწინ მადლობა შესწირა, გატეხა და ჭამა დაიწყო. 36 ყველას დაუბრუნდა მხნეობა და ჭამა დაიწყეს. 37 ხომალდზე სულ 276 სული ვიყავით. 38 როცა დანაყრდნენ, ხომალდის შესამსუბუქებლად წყალში ხორბლის გადაყრა დაიწყეს.+
39 გათენებისას ყურე დაინახეს, რომელსაც გაშლილი ნაპირი ჰქონდა, თუმცა ვერ ხვდებოდნენ, სად იყვნენ.+ ხომალდის ნაპირთან მიყვანა გადაწყვიტეს, თუ შეძლებდნენ. 40 ღუზები გადაჭრეს და ზღვაში ჩაყარეს, საჭის თოკები მოუშვეს და წინა იალქანი აუშვეს, რათა ქარს ხომალდი ნაპირისკენ წაეყვანა, 41 მაგრამ ხომალდი ცხვირით მეჩეჩზე დაჯდა და გაჩერდა. აზვირთებული ტალღები კიჩოს ამსხვრევდა.+ 42 მაშინ ჯარისკაცებმა პატიმრების დახოცვა გადაწყვიტეს, რომ არ გაეცურათ და არ გაქცეულიყვნენ. 43 მაგრამ ასისთავს სურდა, რომ პავლე უვნებლად ჩაეყვანა; ამიტომ ჯარისკაცები შეაკავა, და ყველას, ვინც ცურვა იცოდა, უბრძანა, პირველები გადამხტარიყვნენ წყალში და ნაპირზე გასულიყვნენ, 44 მათ კი დანარჩენები მიჰყოლოდნენ, ზოგს ხომალდის ფიცრებით გაეცურა, ზოგსაც — ხომალდის სხვა ნაწილებით. ნაპირზე ყველა უვნებელი გავიდა.+