მოციქულთა საქმეები
22 „ძმებო და მამებო, მომისმინეთ! მინდა, თავი დავიცვა თქვენ წინაშე“.+ 2 როცა გაიგონეს, რომ ებრაულად მიმართა, სმენად იქცნენ. პავლემ განაგრძო: 3 «მე იუდეველი ვარ,+ კილიკიის ტარსოსში+ დავიბადე, მაგრამ განათლება ამ ქალაქში მაქვს მიღებული, გამალიელის მიერ+ ვარ განსწავლული*. მამაპაპეული კანონის სიმკაცრით აღვიზარდე+ და მეც თქვენსავით ღვთის მოშურნე ვარ.+ 4 ვდევნიდი ამ გზით მავალთ და სასიკვდილოდაც კი ვიმეტებდი; ვბოჭავდი და საპყრობილეებში ვყრიდი კაცებსაც და ქალებსაც.+ 5 ამაში მღვდელმთავარი და ყველა უხუცესიც დამემოწმება. მათ დამასკოელი ძმებისთვის წერილებიც კი დავაწერინე და წავედი, რომ იქაურებიც შემებოჭა და იერუსალიმში მომეყვანა დასასჯელად.
6 შუადღისით, დამასკოს რომ ვუახლოვდებოდი, უეცრად ციდან თვალისმომჭრელი სინათლე მომეფინა,+ 7 მიწაზე დავეცი და ხმა მომესმა: „სავლე, სავლე, რატომ მდევნი?“ 8 ვკითხე: „ვინა ხარ, ბატონო?“ მან მიპასუხა: „მე იესო ნაზარეთელი ვარ, შენ რომ დევნი“. 9 ჩემთან მყოფნი სინათლეს კი ხედავდნენ, მაგრამ ვერ იგებდნენ, რას მეუბნებოდა ის ხმა. 10 მაშინ ვკითხე: „რა გავაკეთო, უფალო?“ უფალმა მომიგო: „ადექი, წადი დამასკოში და იქ გაიგებ, რაც უნდა გააკეთო“.+ 11 სინათლე იმდენად თვალისმომჭრელი იყო, რომ ვეღარაფერს ვხედავდი. ამიტომ ჩემთან მყოფებმა ხელი ჩამკიდეს და ისე შემიყვანეს დამასკოში.
12 შემდეგ ერთი ღვთისმოშიში და კანონის ერთგული კაცი, სახელად ანანია, რომელსაც იქაურ იუდეველებს შორის კარგი სახელი ჰქონდა, 13 მოვიდა ჩემთან, გვერდით დამიდგა და მითხრა: „სავლე, ძმაო, აგეხილოს თვალი!“ მე მაშინვე დავინახე იგი.+ 14 მან მითხრა: „ჩვენი მამა-პაპის ღმერთმა აგირჩია, რომ გაგეგო მისი ნება, დაგენახა ის, ვინც მართალია,+ და მოგესმინა მისი ხმა, 15 რადგან შენ მისი მოწმე უნდა იყო და ყველას წინაშე უნდა დაამოწმო ის, რაც ნახე და მოისმინე.+ 16 ნუღარ დააყოვნებ. ადექი, მოინათლე, ჩამოირეცხე ცოდვები+ და მოუხმე მის სახელს“.+
17 როცა იერუსალიმში+ დავბრუნდი და ტაძარში ვლოცულობდი, ბურანში წავედი 18 და უფალი ვიხილე. მან მითხრა: „იჩქარე, მალე დატოვე იერუსალიმი, რადგან ისინი არ დაიჯერებენ იმას, რასაც ჩემ შესახებ დაამოწმებ“.+ 19 მე მივუგე: „უფალო, მათ ხომ იციან, რომ შენს მიმდევრებს საპყრობილეში ვყრიდი და სინაგოგებში ვცემდი.+ 20 როცა შენი მოწმის, სტეფანეს, სისხლი იღვრებოდა, მეც იქ ვიდექი, ვიწონებდი მის მკვლელობას და მისი მკვლელების ტანსაცმელს ვდარაჯობდი“.+ 21 მაგრამ მან მითხრა: „წადი! შორს უნდა გაგგზავნო უცხოტომელებთან“».+
22 სანამ ამას იტყოდა, უსმენდნენ მას, შემდეგ კი აყვირდნენ: „მოაშორეთ ეს კაცი აქედან, სიკვდილის ღირსია!“ 23 ყვიროდნენ, თავიანთ ტანსაცმელს აქეთ-იქით ისროდნენ და ჰაერში მტვერს აფრქვევდნენ,+ 24 რის გამოც ათასისთავმა მისი ყაზარმაში წაყვანა და შოლტით დაკითხვა ბრძანა, რათა დაედგინა, თუ რატომ ითხოვდნენ მის მოკვლას. 25 მაგრამ, როცა ის გასაშოლტად დააბეს, პავლემ იქ მდგომ ასისთავს უთხრა: „რა უფლებით უნდა გაშოლტოთ გასამართლების გარეშე რომის მოქალაქე?“+ 26 ეს რომ ასისთავმა გაიგონა, ათასისთავთან მივიდა და უთხრა: „ეს კაცი რომის მოქალაქე ყოფილა, ახლა რა უნდა ქნა?“ 27 მივიდა ათასისთავი პავლესთან და ჰკითხა: „მითხარი, მართლა რომის მოქალაქე ხარ?“ მან უპასუხა: „დიახ“. 28 ათასისთავმა დასძინა: „ამ მოქალაქეობის მისაღებად მე დიდი თანხა გადავიხადე“. პავლემ მიუგო: „მე ეს მოქალაქეობა დაბადებიდან მაქვს“.+
29 მათ, ვინც წამებით დაკითხვას უპირებდა მას, მაშინვე თავი დაანებეს. როცა ათასისთავმა გაიგო, რომ პავლე რომის მოქალაქე იყო, შეშინდა, რადგან მან შეაბორკვინა იგი.+
30 რაკი იმის გამორკვევა სურდა, თუ რატომ სდებდნენ ბრალს იუდეველები, მეორე დღეს მისთვის ბორკილები მოახსნევინა და ბრძანა, რომ უფროსი მღვდლები და მთელი სინედრიონი შეკრებილიყვნენ; ჩამოიყვანა პავლე და მათ შორის დააყენა.+