იერემია
3 ამბობენ, თუ კაცი ცოლს გაუშვებს, ის კი წავა და სხვა კაცს გაჰყვება, ვეღარ დაიბრუნებს თავის ცოლსო.
წაიბილწა ეს მიწა!+
«შენ ბევრთან მეძაობ+
და მე უნდა დამიბრუნდე?! — ამბობს იეჰოვა. —
2 გახედე მოტიტვლებულ გორებს და ნახე,
სად აღარ გიმეძავია.
გზების პირას იჯექი საყვარლების მოლოდინში,
როგორც უდაბნოში მოხეტიალე*.
ბილწავ ქვეყანას
მეძაობითა და ბოროტებით.+
მრუში ცოლივით უტიფრად იქცევი;
არც კი გრცხვენია!+
5 განა მუდამ განაწყენებული უნდა იყო?!
სულ უნდა გახსოვდეს ჩემი ცოდვები?!“
ასე არ მეუბნებოდი?!
მაგრამ მაინც სჩადიხარ ყოველგვარ ბოროტებას».+
6 იოშიას+ მეფობის დროს იეჰოვამ მითხრა: „ხედავ, როგორ იქცევა ორგული ისრაელი?! მიდის და მეძაობს ყველა მაღალ მთაზე და ყველა ფოთოლხშირი ხის ქვეშ.+ 7 ყოველივე იმის შემდეგაც კი, რაც მან ჩაიდინა, ვეუბნებოდი, დამიბრუნდი-მეთქი,+ მაგრამ არ ბრუნდებოდა; იუდაც თავის ვერაგ დას შესცქეროდა.+ 8 ეს რომ დავინახე, გავუშვი ორგული ისრაელი მრუშობის გამო+ და მივეცი გაყრის მოწმობა,+ მაგრამ მისი და, ვერაგი იუდა, არ შეშინებულა; წავიდა და თავადაც დაიწყო მეძაობა.+ 9 სულ არ ადარდებდა, რომ მეძაობდა; ბილწავდა ქვეყანას და თაყვანს სცემდა ქვებსა და ხეებს*.+ 10 ამ ყოველივეს მიუხედავად, მისი ვერაგი და, იუდა, მთელი გულით კი არ დამიბრუნდა, მოსაჩვენებლად დამიბრუნდა, — ამბობს იეჰოვა“.
11 მაშინ იეჰოვამ მითხრა: «ორგული ისრაელი უფრო მართალი აღმოჩნდა, ვიდრე ვერაგი იუდა.+ 12 წადი და გამოუცხადე ეს სიტყვები ჩრდილოეთს:+
„დამიბრუნდი, განდგომილო ისრაელო, — ამბობს იეჰოვა.+ — აღარ განგირისხდები,+ რადგან ერთგული ვარ, — ამბობს იეჰოვა. — სულ განაწყენებული არ ვიქნები; 13 ოღონდ აღიარე შენი დანაშაული, რადგან ეურჩებოდი შენს ღმერთს, იეჰოვას. უცხოებს დასდევდი ყველა ფოთოლხშირი ხის ქვეშ, მე კი არ მემორჩილებოდი, — ამბობს იეჰოვა. —
14 დამიბრუნდით, განდგომილებო, — ამბობს იეჰოვა, — რადგან მე გავხდი თქვენი ბატონი*; მე წაგიყვანთ, ერთს — ქალაქიდან, ორს კი — ტომიდან, და მიგიყვანთ სიონში.+ 15 დაგიყენებთ ჩემს მოსაწონ მწყემსებს,+ და ისინი ჩაგინერგავენ ცოდნასა და გამჭრიახობას. 16 მაშინ გამრავლდებით და ნაყოფს გამოიღებთ იმ მიწაზე, — ამბობს იეჰოვა.+ — მეტად აღარ იტყვიან, აი იეჰოვას შეთანხმების კიდობანიო! გულშიც აღარ გაივლებენ ამას, არც გაახსენდებათ, არც მოენატრებათ და აღარც სხვას გააკეთებენ. 17 მაშინ იერუსალიმს იეჰოვას ტახტს უწოდებენ+ და იქ, იერუსალიმში, იეჰოვას სახელის განსადიდებლად შეიკრიბება ყველა ხალხი.+ აღარ გაჯიუტდებიან და აღარ აჰყვებიან თავიანთი ბოროტი გულის ზრახვებს“».
18 იმ დროს იუდა და ისრაელი ერთად ივლიან.+ ისინი ერთად გამოვლენ ჩრდილოეთის ქვეყნიდან და ჩავლენ იმ ქვეყანაში, რომელიც თქვენს მამა-პაპას დავამკვიდრებინე.+ 19 ვიფიქრე, დავსვამ ჩემს ვაჟებს შორის და მივცემ-მეთქი სანუკვარ მიწას — უამრავ ხალხთა შორის მშვენიერ სამკვიდროს!+ ისიც ვიფიქრე, მამას დამიძახებს, გამომყვება და ზურგს აღარ შემაქცევს-მეთქი; 20 მაგრამ, როგორც ცოლი ტოვებს ქმარს ვერაგულად, შენც ასე ვერაგულად მიმატოვე, ისრაელო,+ — ამბობს იეჰოვა.
21 ხმა ისმის მოტიტვლებულ გორებზე,
ისრაელთა ტირილი და ვედრება.
გზა გაიმრუდეს,
დაივიწყეს იეჰოვა, თავიანთი ღმერთი.+
22 „დამიბრუნდით, განდგომილებო,
მე განგკურნავთ თქვენი განდგომილებისგან“.+
„აი, აქა ვართ! შენთან მოვედით,
რადგან, იეჰოვა, შენა ხარ ჩვენი ღმერთი.+
23 თავს ვიტყუებდით, როცა გორებსა და მთებზე ვხმაურობდით;+
ისრაელის მხსნელი ნამდვილად ჩვენი ღმერთი, იეჰოვაა.+