იობი

7 „განა მოკვდავი კაცის ცხოვრება

დედამიწაზე მონურ სამუშაოს არ ჰგავს?!

 2 მონასავითაა, ჩრდილისკენ რომ ისწრაფვის,

და მუშასავით, გასამრჯელოს რომ ელოდება.+

 3 მეც წილად მხვდა უსარგებლო თვეები,

და გასაჭირით სავსე ღამეები მერგო.+

 5 სხეული მტვრითა და მატლებით მაქვს დაფარული.+

მთელი კანი დამიწყლულდა და დამიჩირქდა.+

 6 ჩემი დღეები იმაზე სწრაფად მიქრიან,

ვიდრე თითისტარი ტრიალებს,+

 7 გახსოვდეს*, რომ ჩემი ცხოვრება ქარია+

და ჩემი თვალი კარგს ვეღარაფერს იხილავს.

 8 თვალი, რომელიც მხედავს, ვეღარ დამინახავს.

თვალებით ძებნას დამიწყებ, მაგრამ აღარ ვიქნები.+

 9 ღრუბელი იცრიცება და ქრება,

სამარეში* ჩასული უკან აღარ ბრუნდება,+

10 აღარასოდეს მივა თავის სახლში,

გაუუცხოვდება თავის კერას.+

სულშეწუხებული ვილაპარაკებ,

სულგამწარებული მოვყვები ჩივილს.+

12 ზღვა ვარ თუ ზღვის ვეებერთელა ბინადარი,

დარაჯი რომ დამიყენო?!

13 როცა ვამბობ, ჩემი სარეცელი მანუგეშებს

და ჩემი საწოლი ტანჯვას ამატანინებს-მეთქი,

14 შენ სიზმრებით თავზარს მცემ

და ხილვებით მაშინებ.

15 მირჩევნია, რომ გავიგუდო

და მოვკვდე, ვიდრე საკუთარ თავს ვუყურო.+

17 ვინ არის მოკვდავი კაცი, გული რომ შეგტკივა მასზე,

და ყურადღებას აქცევ?+

18 რატომ ამოწმებ ყოველ დილით

და რატომ სცდი ყოველ წუთს?+

19 რატომ არ მაშორებ მზერას

და რატომ არ მანებებ თავს, რომ ნერწყვი გადავყლაპო?+