იობი

14 „კაცი, ქალის ნაშობი,

დღემოკლეა+ და მუდამ გასაჭირშია.+

 2 ჯერ ყვავილივით იშლება, შემდეგ კი ჭკნება*;+

ჩრდილივით ჩაივლის და ქრება.+

 3 თვალს არ აშორებ

და სასამართლოში მიგყავს, რომ დაუპირისპირდე.+

და მისი თვეების რიცხვი შენს ხელთაა.

ზღვარი დაგიწესებია, რომ არ გადავიდეს.+

 6 მოაშორე მზერა, რომ დაისვენოს,

სანამ მისი დღეები დაქირავებული მუშის დღეებივით

არ დასრულდება.+

თუ მოჭრიან, ისევ ამოიყრის

და ტოტები გაეზრდება.

 8 თუ მიწაში ფესვი დაუბერდება

და ნიადაგში ძირკვი ჩაუკვდება,

 9 წყლის წვეთიც რომ მოხვდეს, კვლავ ამოიყრის

და ტოტები ახალი ნერგივით გაეზრდება.

10 მაგრამ კაცი კვდება და უძალოდ გდია;

იღუპება ადამიანი, და სადღაა იგი?!+

11 ზღვიდან წყალი უჩინარდება,

მდინარე იწრიტება და შრება.

ვიდრე ცა არსებობს, არ გაიღვიძებს,

არ გამოფხიზლდება.+

13 ნეტავ დამმალავდე სამარეში*,+

გადამმალავდე შენი რისხვის დაცხრომამდე,

დამიდგენდე დროს და გამიხსენებდე!+

დავიცდი, სანამ ჩემი მონობის დღეები* არ დასრულდება,

სანამ შვება არ მოვა.+

16 მაგრამ ახლა თითოეულ ნაბიჯს მითვლი,

ჩასაფრებული ხარ, რომ ცოდვაში გამომიჭირო.

17 ჩემი ცოდვა ჩანთაში გაქვს დალუქული,

წებოთი გაქვს დალუქული ჩემი დანაშაული.

18 მთა ემხობა და ქუცმაცდება,

კლდე ადგილიდან იძვრის.

19 წყალი ქვებს ცვეთს

და ნიაღვარი მიწას რეცხავს,

შენ კი მოკვდავ კაცს იმედებს უმსხვრევ.

20 ჯაბნი მას და ისიც კვდება;+

შესახედაობას უცვლი და იშორებ.

21 თუ მისი ვაჟები პატივდებულნი გახდებიან, ის ამას ვერ შეიტყობს;

ვერც იმას შეიტყობს, თუ ისინი დამცირდებიან.+

22 სანამ ცოცხალია, ტკივილს გრძნობს,

და სანამ სული უდგას, გლოვობს“.