ᲘᲝᲑᲘ

ᲛᲝᲙᲚᲔ ᲨᲘᲜᲐᲐᲠᲡᲘ

1
- იობი, ერთგული და მდიდარი კაცი (1—5).
- სატანა ეჭვქვეშ აყენებს იობის მოტივებს (6—12).
- იობი კარგავს შვილებსაც და ქონებასაც (13—19).
- იობი ღმერთს არ ადანაშაულებს (20—22).
2
- სატანა კვლავ ეჭვქვეშ აყენებს იობის მოტივებს (1—5).
- სატანას უფლება ეძლევა, დააწყლულოს იობი (6—8).
- იობის ცოლი ამბობს: „დაგმე ღმერთი და მოკვდი!“ (9, 10).
- იობთან სამი მეგობარი მიდის (11—13).
3
- იობი თავისი გაჩენის დღეს წყევლის (1—26).
  - აინტერესებს, რატომ იტანჯება (20, 21).
4
- ელიფაზი საუბარს იწყებს (1—21).
  - იობის ერთგულებას ეჭვქვეშ აყენებს (7, 8).
  - ჰყვება, თუ რა აუწყა სულმა (12—17).
  - „არ ენდობა ის [ღმერთი] თავის მსახურებს“ (18).
5
- ელიფაზი განაგრძობს საუბარს (1—27).
  - ღმერთი „ბრძენებს მათივე ცბიერებაში იჭერს“ (13).
  - იობმა არ უნდა აირიდოს ღვთის სასჯელი (17).
6
- იობის პასუხი (1—30).
  - თავის მდგომარეობას გამართლებას უძებნის (2—6).
  - ვაი-ნუგეშისმცემლები ვერაგულად ექცევიან მას (15—18).
  - „მართლის ნათქვამი გულს არ მატკენდა“ (25).
7
- იობი განაგრძობს საუბარს (1—21).
  - ცხოვრება იძულებით სამუშაოს ჰგავს (1, 2).
  - „რატომ ამომიღე მიზანში?“ (20).
8
- ბილდადი საუბარს იწყებს (1—22).
  - ამბობს, რომ იობის ვაჟებმა შესცოდეს (4).
  - წმინდა და მართალი რომ ყოფილიყავი, ღმერთი გადმოგხედავდა (6).
  - იობი უღვთო გამოჰყავს (13).
9
- იობის პასუხი (1—35).
  - მოკვდავი კაცი ღმერთთან მართალი ვერ იქნება (2—4).
  - ღმერთი ჩაუწვდომელ საქმეებს იქმს (10).
  - კაცი ვერ შეედავება ღმერთს (32).
10
- იობი განაგრძობს საუბარს (1—22).
  - რატომ მექიშპება ღმერთი? (2).
  - ღმერთი და მოკვდავი იობი (4—12).
  - „მომაცილოს მზერა, რომ ცოტა ამოვისუნთქო“ (20).
11
- ცოფარი იწყებს საუბარს (1—20).
  - იობს ბრალს სდებს ფუჭსიტყვაობაში (2, 3).
  - ეუბნება იობს, რომ აღარ ჩაიდინოს ბოროტება (14).
12
- იობის პასუხი (1—25).
  - „რით ვარ თქვენზე ნაკლები?!“ (3).
  - „ახლობელთა დასაცინი გავხდი“ (4).
  - ღმერთი ბრძენია (13).
  - ღმერთი მეფეებსა და მოსამართლეებზე მაღლა დგას (17, 18).
13
- იობი განაგრძობს საუბარს (1—28).
  - „მე მაინც ყოვლისშემძლეს დაველაპარაკებოდი“ (3).
  - „ვაი-მკურნალები ხართ“ (4).
  - „ვიცი, რომ მართალი ვარ“ (18).
  - აინტერესებს, რატომ თვლის ღმერთი მტრად (24).
14
- იობი განაგრძობს საუბარს (1—22).
  - კაცი დღემოკლეა და მუდამ გასაჭირშია (1).
  - „ხესაც კი აქვს იმედი“ (7).
  - „ნეტავ დამმალავდე სამარეში“ (13).
  - „თუ მოკვდა კაცი, განა გაცოცხლდება?!“ (14).
  - ღმერთს მოენატრება თავისი ხელთა ქმნილება (15).
15
- ელიფაზი მეორედ იწყებს საუბარს (1—35).
  - ამბობს, რომ იობი ღვთისმოშიში არ არის (4).
  - იობს კადნიერად თვლის (7—9).
  - „არ ენდობა ღმერთი თავის წმინდებს“ (15).
  - ვინც იტანჯება, ბოროტია (20—24).
16
- იობის პასუხი (1—22).
  - „ვაი-ნუგეშისმცემლები ხართ“ (2).
  - ამბობს, რომ ღმერთმა იგი თავის სამიზნედ აქცია (12).
17
- იობი განაგრძობს საუბარს (1—16).
  - „გარს დამცინავები მეხვევიან“ (2).
  - „ხალხის სამასხარაო გამხადა“ (6).
  - „სახლად მექცევა სამარე“ (13).
18
- ბილდადი მეორედ იწყებს ლაპარაკს (1—21).
  - საუბრობს ბოროტის ხვედრზე (5—20).
  - ამბობს, რომ იობი ღმერთს არ იცნობს (21).
19
- იობის პასუხი (1—29).
  - არ იღებს შეგონებას ვაი-მეგობრებისგან (1—6).
  - ამბობს, რომ მიტოვებულია (13—19).
  - „ცოცხალია ჩემი გამომსყიდველი“ (25).
20
- ცოფარი მეორედ იწყებს ლაპარაკს (1—29).
  - იობისგან თავს შეურაცხყოფილად თვლის (2, 3).
  - იობი ბოროტი გამოჰყავს (5).
  - ამბობს, რომ იობს ცოდვის ჩადენა სიამოვნებს (12, 13).
21
- იობის პასუხი (1—34).
  - რატომ მდიდრდებიან ბოროტები?! (7—13).
  - ვაი-ნუგეშისმცემელთა მხილება (27—34).
22
- ელიფაზი მესამედ იწყებს საუბარს (1—30).
  - „რაში სჭირდება ღმერთს კაცი?!“ (2, 3).
  - იობს სიხარბესა და უსამართლობაში ადანაშაულებს (6—9).
  - „თუ დაუბრუნდები ყოვლისშემძლეს, აშენდები“ (23).
23
- იობის პასუხი (1—17).
  - უნდა, რომ ღმერთს წარუდგინოს თავისი საქმე (1—7).
  - ამბობს, რომ ვერ პოულობს ღმერთს (8, 9).
  - „მის გზას ვადგავარ და არსად არ ვუხვევ“ (11).
24
- იობი განაგრძობს საუბარს (1—25).
  - „რატომ არა აქვს ყოვლისშემძლეს გასამართლების დრო დადგენილი?!“ (1).
  - ამბობს, რომ ღმერთი უშვებს ბოროტებას (12).
  - ცოდვილებს სიბნელე უყვართ (13—17).
25
- ბილდადი მესამედ იწყებს საუბარს (1—6).
  - „როგორ შეიძლება მოკვდავი კაცი ღმერთთან მართალი იყოს?!“ (4).
  - ღვთისადმი ერთგულებას ფასი არა აქვს (5, 6).
26
- იობის პასუხი (1—14).
  - „გგონია, დაეხმარე ძალაგამოლეულს?!“ (1—4).
  - ღმერთმა „არაფერზე დაჰკიდა დედამიწა“ (7).
  - „ეს მხოლოდ მისი გზების კიდეებია“ (14).
27
- იობს გადაწყვეტილი აქვს, ერთგული დარჩეს (1—23).
  - „არ ვუღალატებ ღმერთს!“ (5).
  - უღვთოს იმედი არ გააჩნია (8).
  - „უაზროდ რატომღა ლაპარაკობთ?!“ (12).
  - ბოროტები ვერაფერს მიიღებენ (13—23).
28
- იობი დედამიწის წიაღისეულს სიბრძნეს ადარებს (1—28).
  - როგორ მოიპოვებენ წიაღისეულს (1—11).
  - სიბრძნე მარგალიტზე ძვირფასია (18).
  - „სიბრძნე იეჰოვას შიშია“ (28).
29
- იობი იხსენებს იმ დროს, ვიდრე უბედურება დაატყდებოდა (1—25).
  - ქალაქის კარიბჭესთან მსხდომნი პატივს სცემდნენ (7—10).
  - ყველას სამართალს უჩენდა (11—17).
  - ყველა ყურს უგდებდა მის რჩევას (21—23).
30
- იობი აღწერს თავის შეცვლილ მდგომარეობას (1—31).
  - უვარგისები დასცინიან (1—15).
  - „საშველად გიხმობ, მაგრამ არ მპასუხობ“ (20, 21).
  - „კანი გამიშავდა“ (30).
31
- იობი ამტკიცებს, რომ ერთგულია (1—40).
  - „პირობა მივეცი ჩემს თვალებს“ (1).
  - „ამწონოს ღმერთმა ზუსტ სასწორზე“ (6).
  - არ უმრუშია (9—12).
  - არ ყოფილა ფულის მოყვარული (24,25).
  - არ ყოფილა კერპთაყვანისმცემელი (26—28).
32
- საუბარს ახალგაზრდა ელიჰუ იწყებს (1—22).
  - გაბრაზებულია იობსა და მის მეგობრებზე (2, 3).
  - პატივისცემის ნიშნად სხვებს საუბარი აცადა (6, 7).
  - „მხოლოდ ასაკი როდი იძლევა სიბრძნეს“ (9).
  - ელიჰუს ერთი სული აქვს, როდის ილაპარაკებს (18—20).
33
- ელიჰუ იობს იმის გამო შეაგონებს, რომ თავი მართალი გამოჰყავს (1—33).
  - „ვიპოვე გამოსასყიდი!“ (24).
  - „დაუბრუნდეს ახალგაზრდული ძლიერება“ (25).
34
- ელიჰუ ამტკიცებს, რომ იეჰოვას გზები სამართლიანია (1—37).
  - იობის თქმით, ღმერთმა მას სამართალი დაუკავა (5).
  - ღვთისგან შორსაა ბოროტება (10).
  - იობს საკმარისი ცოდნა არა აქვს (35).
35
- ელიჰუ იობს აზროვნებას უსწორებს (1—16).
  - იობის თქმით, ის ღმერთზე მართალია (2).
  - ადამიანი ჩადენილი ცოდვით ზეციერ ღმერთს ვერაფერს დააკლებს (5, 6).
  - იობი უნდა დაელოდოს ღმერთს (14).
36
- ელიჰუ ხოტბას ასხამს ღვთის ჩაუწვდომელ სიდიადეს (1—33).
  - მორჩილთ კეთილდღეობა არ მოაკლდებათ, უღვთონი კი მოისპობიან (11—13).
  - ვინ არის ღვთისნაირი მოძღვარი?! (22).
  - იობმა უნდა განადიდოს ღმერთი (24).
  - „ღმერთი იმაზე დიდებულია, ვიდრე წარმოგვიდგენია“ (26).
  - ღვთის ხელთაა წვიმაც და ელვაც (27—33).
37
- ბუნების ძალები ღვთის სიდიადეზე მეტყველებს (1—24).
  - „ღმერთი აჩერებს ადამიანთა საქმეებს“ (7).
  - „ჩაუკვირდი ღვთის საოცარ საქმეებს“ (14).
  - „ჩაუწვდომელია ყოვლისშემძლის გზები“ (23).
  - ნურავინ იფიქრებს, რომ ბრძენია (24).
38
- იეჰოვა მაგალითების მეშვეობით ხსნის, თუ რამდენად უსუსურია ადამიანი (1—41).
  - „სად იყავი, დედამიწას რომ ვაფუძნებდი?!“ (4—6).
  - „ყიჟინებდნენ ღვთის ძეები“ (7).
  - კითხვები ბუნების კანონების ირგვლივ (8—32).
  - „კანონებს ემორჩილებიან ციური სხეულები“ (33).
39
- ცხოველთა ქცევები ადამიანის უცოდინარობას ააშკარავებს (1—30).
  - მთის თხები და ფურირმები (1—4).
  - გარეული ვირი (5—8).
  - გარეული ხარი (9—12).
  - სირაქლემა (13—18).
  - ცხენი (19—25).
  - შევარდენი და არწივი (26—30).
40
- იეჰოვა სხვა კითხვებსაც სვამს (1—24).
  - იობი აღიარებს, რომ სათქმელი აღარაფერი აქვს (3—5).
  - „ეჭვქვეშ დააყენებ ჩემს სამართალს?!“ (8).
  - ღმერთი აღწერს ბეჰემოთის ძალას (15—24).
41
- ღმერთი აღწერს გასაოცარ ცხოველს, ლევიათანს (1—34).
42
- იობი პასუხობს იეჰოვას (1—6).
- ღმერთი მსჯავრს სდებს იობის ვაი-მეგობრებს (7—9).
- იეჰოვა იობს დანაკარგს უნაზღაურებს (10—17).
  - იობის ვაჟები და ასულები (13—15).