ᲐᲑᲐᲓᲝᲜᲘ

[ებრ-დან, ნიშნავს განადგურებას]

ებრაული სიტყვის ტრანსლიტერაცია, რომელსაც გამოცხადების 9:11-ში ვხვდებით. მასში აღწერილია სიმბოლური კალიების შემოსევა, რომელთაც „ჰყავდათ მეფე — უფსკრულის ანგელოზი. ებრაულად მას აბადონი ჰქვია, ბერძნულად კი — აპოლიონი“.

ებრაული სიტყვა ʼავადდონ ნიშნავს განადგურებას. ის შეიძლება „ხრწნის ადგილსაც“ ნიშნავდეს. ʼავადდონ ებრაულ ორიგინალში სულ 5-ჯერ არის ნახსენები, აქედან 4-ჯერ „საფლავთან“, „სამარესა“ და „სიკვდილთან“ ერთად (ფს. 88:11; იობ. 26:6; 28:22; იგ. 15:11). ამ მუხლებში, როგორც ჩანს, ʼავადდონ სიკვდილის შემდეგ ადამიანის სხეულის გახრწნის პროცესს გულისხმობს. იგივე მუხლები ცხადყოფს, რომ ხრწნა ანუ განადგურება შეოლში, კაცობრიობის საერთო სამარეში ხდება. იობის 31:12-ში ʼავადდონ გამოყენებულია მრუშობის საზიანო შედეგის აღსანიშნავად. იობმა თქვა: „ეს [მრუშობა] არის გამანადგურებელი [ʽად-ʼავადდონ], შთამნთქმელი ცეცხლი, რომელიც მთელ ჩემს ნამოქმედარს ძირფესვიანად მოედებოდა“ (შდრ. იგ. 6:26—28, 32; 7:26, 27).

ვინ არის უფსკრულის ანგელოზი აბადონი?

აღსანიშნავია, რომ გამოცხადების 9:11-ში „უფსკრულის ანგელოზი“ „აბადონის“ სახელით გვევლინება. მისი ბერძნული შესატყვისი „აპოლიონი“ გამანადგურებელს ნიშნავს. მე-19 საუკუნეში ცდილობდნენ იმის დამტკიცებას, რომ ეს მუხლი წინასწარმეტყველურად შესრულდა იმპერატორ ვესპასიანეზე, მუჰამადსა და ნაპოლეონზე, ანგელოზს კი სატანის წარმომადგენლად მიიჩნევდნენ. მაგრამ გამოცხადების 20:1—3-ის თანახმად ანგელოზი, რომელსაც „უფსკრულის გასაღები“ უპყრია, ღვთის დავალებით ჩამოდის ზეციდან, ბოჭავს და უფსკრულში აგდებს სატანას. ასე რომ, შეუძლებელია ის სატანის წარმომადგენელი იყოს. გამოცხადების 9:11-ზე ერთ ნაშრომში შემდეგი კომენტარია გაკეთებული: „აბადონი არა სატანის, არამედ ღვთის ანგელოზია, რომელიც ღმერთის დავალებით ანადგურებს“ (The Interpreter’s Bible).

როგორც უკვე ახსნილი იყო, ებრაულ წერილებში ʼავადდონ სამარესთან და სიკვდილთან ერთად გამოიყენება. გამოცხადების 1:18-ში ქრისტე იესო ამბობს: „აი, ცოცხალი ვარ სამარადისოდ და მაქვს სიკვდილისა და სამარის გასაღებები“. ლუკას 8:31-დან ვიგებთ უფსკრულზე მისი ძალაუფლების შესახებ. ის, რომ ქრისტე გამანადგურებელ ძალას, მათ შორის სატანის განადგურების ძალას ფლობს, ჩანს ებრაელების 2:14-დან, რომელშიც ნათქვამია, რომ იესო ეზიარა სისხლსა და ხორცს, რათა „სიკვდილით ბოლო მოუღოს მას, ვინც სიკვდილს იწვევს, ესე იგი ეშმაკს“. გამოცხადების 19:11—16 ქრისტეს წარმოგვიდგენს, როგორც ღვთისგან დანიშნულ გამანადგურებელსა და განაჩენის აღმსრულებელს (იხ. ᲐᲞᲝᲚᲘᲝᲜᲘ).