შეურაცხმყოფელი სიტყვები

ბერძნული არსებითი სახელი ბლასფემია და ზმნა ბლასფემეო ცილისწამებისა და შეურაცხყოფის მნიშვნელობას ატარებს (იხ. მკრეხელობა).

ქვემოთ მოყვანილი მუხლები და მათი კონტექსტი ცხადყოფს, რომ ძელზე დაკიდებულ ქრისტეს გამვლელები შეურაცხყოფდნენ სიტყვებით: „ეი, ტაძრის დამანგრეველო და სამ დღეში ამშენებელო! იხსენი თავი და ჩამოდი წამების ბოძიდან“. მსგავს შეურაცხყოფას აყენებდნენ მას მის გვერდით დაკიდებული ბოროტმოქმედებიც (მრ. 15:29, 30; მთ. 27:39, 40; ლკ. 23:39). შეურაცხმყოფელი სიტყვებით მიმართავდნენ პავლესა და სხვა ქრისტიანებს ისინი, ვინც არასწორად ხსნიდა მათ მიზანს, ცნობასა და ქრისტიანული სინდისით ნაკარნახევ საქციელს (სქ. 18:6; რმ. 3:8; 14:16; 1კრ. 10:30; 1პტ. 4:4), თუმცა მათ არავინ არ უნდა დაეძრახათ. მათ არავისთვის მიუციათ თავიანთი საქციელით იმის საბაბი, რომ შეურაცხმყოფლად ელაპარაკათ მათ საქმიანობასა თუ ცნობაზე (ეფ. 4:31; კლ. 3:8; 1ტმ. 6:1; ტიტ. 2:5; 3:2; შდრ. 2პტ. 2:2). ანგელოზებიც კი „იეჰოვასადმი პატივისცემის გამო არ სდებენ ... ბრალს შეურაცხმყოფელი სიტყვებით“ (2პტ. 2:11). მაგრამ ასეთი საუბარი მოსალოდნელია მათგან, ვინც თავაშვებული და გაყოყოჩებულია, სიტყვებს ეკიდება და კამათის სენით არის შეპყრობილი, და ვინც არაფრად აგდებს ღვთისგან უფლებამოსილთ (1ტმ. 6:4; 2პტ. 2:10—12; იუდ. 8—10).

მსგავსი მნიშვნელობით ებრაულ წერილებში გამოიყენება სიტყვა გადაფ. როგორც ჩანს, თავიდან ამ სიტყვას მძიმე ფიზიკური ზიანის მიყენების მნიშვნელობა ჰქონდა. გადატანითი მნიშვნელობით ის ნიშნავს დაგმობას ანუ შეურაცხმყოფელი სიტყვებით ტკივილის მიყენებას (რც. 15:30; 2მფ. 19:6; ეზკ. 20:27). ებრაული სიტყვა ნაკავ, რომელიც ძირითადად ნიშნავს გახვრეტას (2მფ. 12:9; 18:21), ცილისწამების მნიშვნელობით გამოიყენება ბიბლიის იმ მონაკვეთში, სადაც საუბარია, რომ ისრაელი ქალის ვაჟმა ღვთის სახელი შეურაცხყო (ლვ. 24:11, 16). ამ მუხლებში იეჰოვა ღმერთის ან მისი ხალხის წინააღმდეგ უკმეხად ლაპარაკი იგულისხმება. კონტექსტიდან ჩანს, რა სახის „შეურაცხმყოფელ სიტყვებზე“ მიდის საუბარი (იხ. წყევლა; ლანძღვა).