შეგიძლიათ გაარჩიოთ სიკეთე ბოროტებისგან?

„დაახლოებით 25 ადამიანის მკვლელობაში მიმიძღვის ბრალი. . . დღე და ღამე ეს მელანდება. კოშმარები არ მტოვებს. . . ზოგჯერ მხვდებიან ადამიანები, რომელთა სახეებიც ჩემ მიერ დახოცილებს მაგონებს. ისე ნათლად შემიძლია ყველაფრის წარმოდგენა, თითქოს დღეს, ახლა, ხდებოდეს. . . ვერ ვპატიობ საკუთარ თავს, რაც გავაკეთე“ (ვ.ს.).

„ნაბრძანები მქონდა, წავსულიყავი იქ და გამენადგურებინა მტერი. . . არ მიფიქრია მათზე, როგორც მამაკაცებზე, ქალებსა და ბავშვებზე. . . ვფიქრობდი და დღესაც ასე ვფიქრობ, რომ ვაკეთებდი იმას, რასაც მეუბნებოდნენ, და ვასრულებდი განკარგულებებს, რაშიც არასწორს ვერაფერს ვხედავ“ (უ.კ.).

ორი მამაკაცი, რომელთაც ეკუთვნის ეს სიტყვები, 1968 წლის 16 მარტს მონაწილეობდა იმაში, რაც მოგვიანებით სამარცხვინო ომად გამოცხადდა. ისინი სხვა ჯარისკაცებთან ერთად ვიეტნამის პატარა სოფელში შევიდნენ და გაჟლიტეს ასობით მცხოვრები — ქალები, ბავშვები და ხანში შესული მამაკაცები. მაგრამ ყურადღება მიაქციეთ ამ ორი ჯარისკაცის ურთიერთსაპირისპირო რეაქციას. პირველი მამაკაცი აშკარად იტანჯება იმით, რაც გააკეთა. მეორე კი ფიქრობს, რომ მისი მოქმედებები გამართლებული იყო. როგორ შეიძლება, რომ ორ პიროვნებას ასე განსხვავებული რეაგირება ჰქონდეს ერთსა და იმავე შემთხვევაზე?

პასუხი დაკავშირებულია ღვთის მიერ ბოძებულ სინდისთან, რომელიც გვეხმარება, გულახდილები ვიყოთ საკუთარი თავთან, აგრეთვე ჩვენი მოქმედებებისა და განზრახვების განსჯისას. სინდისი სიკეთისა და ბოროტების შინაგანი შეგრძნებაა.

ზოგი ადამიანი გადაწყვეტილებების მიღებისას შემდეგ გამონათქვამს იყენებს: „სინდისმა გიკარნახოს“. მაგრამ, სამწუხაროდ, სინდისი ყოველთვის სანდო არაა. ბევრმა დაუშვა და ჩაიდინა კიდეც საშინელი მხეცობები ისე, რომ სინდისს სულაც არ შეუწუხებია (იოანე 16:2; საქმეები 8:1). როგორც ერთხელ ინგლისელმა მწერალმა სამუელ ბატლერმა აღნიშნა, სინდისი „აღარ ეხმაურება მათ, ვისაც არ უნდა, მას მოუსმინოს“.

შეგიძლიათ ენდოთ სინდისს? როგორც მომდევნო სტატია გვიჩვენებს, პასუხი ძირითადად დამოკიდებულია იმაზე, თუ რამდენად კარგადაა ის განსწავლული.

[საავტორო უფლება 3 გვერდზე]

Upper war scene: U.S. Signal Corps photo