იცოდით თუ არა?

რა საქმეს ასრულებდნენ მმართველები ბიბლიურ დროში?

ბიბლიურ დროში მმართველი განაგებდა ვინმეს სახლს ან ქონებას. ებრაული და ბერძნული სიტყვები, რომლებიც „მმართველად“ ითარგმნება, შეიძლება ზედამხედველზე ან სახლის გამგებელზე მიუთითებდეს.

იაკობის ვაჟი, იოსები ეგვიპტეში მონობის დროს თავისი ბატონის სახლის მმართველი გახდა. ფაქტობრივად, ეგვიპტელმა ბატონმა „ყველაფერი იოსებს ჩააბარა“ (დაბ. 39:2—6). მოგვიანებით, როცა იოსები თავად გახდა ეგვიპტის ძლევამოსილი მმართველი, მასაც ჰყავდა სახლის გამგებელი (დაბ. 44:4).

იესოს დროს მიწათმფლობელები, როგორც წესი, თავიანთი მამულებისგან შორს, ქალაქებში ცხოვრობდნენ. ისინი მუშების სამეთვალყურეოდ მმართველებს ნიშნავდნენ, რომლებიც ყოველდღე ადევნებდნენ თვალყურს მათ საქმიანობას.

რა კრიტერიუმებით ირჩევდნენ მმართველს? პირველი საუკუნის რომაელი მწერალი კოლუმელა აღნიშნავს, რომ მონა, რომელსაც ზედამხედველად ან მმართველად ნიშნავდნენ, საქმეში გამოცდილი უნდა ყოფილიყო. მას მუშების საქმიანობისთვის თვალყური უნდა ედევნებინა, თუმცა სასტიკად არ უნდა მოპყრობოდა. როგორც კოლუმელა დასძენს, ყველაზე მნიშვნელოვანი ის იყო, რომ მმართველს თავი ყოვლისმცოდნედ არ წარმოეჩინა და ყოველთვის მზად ყოფილიყო სწავლისთვის.

ბიბლია მმართველსა და მის საქმიანობას ქრისტიანული კრების ზოგიერთ საქმეს ადარებს. მაგალითად, მოციქული პეტრე მოუწოდებს ქრისტიანებს, ღვთისგან ბოძებული უნარი იმისთვის გამოიყენონ, რომ ემსახურონ ერთმანეთს, „როგორც ღვთის მრავალმხრივ გამოვლენილი წყალობის კარგი მმართველები“ (1 პეტ. 4:10).

იესომაც მოიხსენია მმართველი თავის მაგალითში, რომელიც ლუკას 16:1—8-შია ჩაწერილი. უფრო მეტიც, როცა თავისი გამეფების ნიშანზე საუბრობდა, იესომ დაარწმუნა მოწაფეები, რომ „ერთგულ და გონიერ მონას“ ანუ „ერთგულ მმართველს“ დანიშნავდა. მმართველის მთავარი დავალება ბოლო დღეებში ქრისტეს მიმდევრებისთვის უწყვეტი სულიერი საზრდოს მიწოდება იქნებოდა (მათ. 24:45—47; ლუკ. 12:42). გვიხარია, რომ ერთგული მმართველი რწმენის განმამტკიცებელი პუბლიკაციებით უზრუნველგვყოფს მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხეში მცხოვრებ ღვთის მსახურებს.