არისტარქე

[საუკეთესო (წარჩინებული) მმართველი]

პავლეს მაკედონიელი თანამსახური თესალონიკედან, რომელიც მას თან ახლდა მისიონერული მოგზაურობის დროს და გარკვეულ ხანს მასთან ერთად იყო დაპატიმრებული (სქ. 20:4; 27:2). პირველად ის პავლეს მესამე მისიონერული მოგზაურობის დროს მოიხსენიება, როცა ეფესო ისეთმა მღელვარებამ მოიცვა, რომ არისტარქე და გაიუსი თეატრიდან გამოათრიეს (სქ. 19:29). შესაძლოა სწორედ მასზე საუბრობს პავლე, როცა მოიხსენიებს ძმას, რომელიც მაკედონიისა და საბერძნეთის კრებებში იუდეველებისთვის დახმარების შეგროვებაში ეხმარებოდა (2კრ. 8:18—20).

არისტარქე თან ახლდა პავლეს რომისკენ მიმავალ გზაზე, თუმცა უცნობია, როგორ მოიპოვა მან ამის უფლება. შესაძლოა მან თქვა, რომ პავლეს მონა იყო (სქ. 27:2). რომში ის კვლავაც მხარში ედგა და ამხნევებდა პავლეს. რაღაც დროის მანძილზე ისიც დაპატიმრებული იყო. პავლემ არისტარქესგან მოკითხვა გადასცა როგორც კოლოსელ ქრისტიანებს (კლ. 4:10), ისე ფილიმონს (ფლმ. 23, 24).