ატაროთი

[გვირგვინები (ანუ მრგვალი ფარეხები)].

1. ქალაქი იორდანეს აღმოსავლეთით; ის იმ ქალაქებს შორის იყო, რომლებიც გადისა და რეუბენის ტომებმა ითხოვეს სამკვიდროდ. ეს მხარე საუკეთესო ადგილად ითვლებოდა მათი საქონლისთვის (რც. 32:1—5). მოგვიანებით ეს ქალაქი გადელებმა აღადგინეს (რც. 32:34).

ის მოხსენიებულია მეფე მეშას მოაბურ ქვაზე. ამ წარწერის მე-10 და მე-11 ხაზებზე წერია: „გადელები ხომ ოდითგანვე ცხოვრობდნენ ატაროთში, რომელიც ისრაელის მეფემ აუშენა. მე კი გავილაშქრე ამ ქალაქის წინააღმდეგ, დავიპყარი და ქალაქის მკვიდრნი გავჟლიტე ... წამოვიყვანე მისი თავკაცი არელი (ან ორიელი) ... და იქ შარონისა და მაჰარითის მკვიდრნი დავასახლე“ (Ancient Near Eastern Texts, ჯ. პრიჩარდის რედაქციით, 1974, გვ. 320).

ჩვეულებრივ მიიჩნევენ, რომ დღეს ამ ადგილზე ხირბეთ-ატარუსია, რომელიც მკვდარი ზღვის აღმოსავლეთით, დიბონიდან კი (რც. 32:3-ში მოხსენიებულია ატაროთის შემდეგ) ჩრდ.-დას-ით დაახლოებით 13 კმ-ში მდებარეობს. ეს ნაქალაქარი აღმოჩენილია იმავე სახელით ცნობილი მთის დასავლეთ ფერდობზე დაახლოებით 750 მ-ის სიმაღლეზე. მიუხედავად იმისა, რომ ეს ადგილი რეუბენის ტერიტორიაზე იყო, როგორც ჩანს, ამ მიწებით გადელებიც სარგებლობდნენ.

2. ქალაქი ეფრემისა და ბენიამინის ტერიტორიების საზღვარზე (იეს. 16:2); როგორც ჩანს, იესო ნავეს ძის 16:5-სა და 18:13-ში ის მოხსენიებულია როგორც ატაროთ-ადარი. მე-13 მუხლიდან ჩანს, რომ ამ ქალაქთან, რომელიც „მთაზე, ქვემო ბეთ-ხორონის სამხრეთით“ მდებარეობდა, ბენიამინის ტერიტორიის ჩრდილოეთი საზღვარი გადიოდა.

3. ქალაქი ეფრემის ტერიტორიის ჩრდ.-აღმ. საზღვარზე (იეს. 16:7).