ბებაი

1. საგვარეულოს თავკაცი, რომლის 600-ზე მეტი შთამომავალი ძვ. წ. 537 წელს ზერუბაბელთან ერთად დაბრუნდა იერუსალიმში (ეზრ. 2:1, 2, 11; ნემ. 7:16), სხვა 29 შთამომავალი კი ძვ. წ. 468 წელს ეზრასთან ერთად ჩავიდა იქ (ეზრ. 8:11). პირველი ჯგუფიდან ოთხმა უცხოელი ცოლი მოიყვანა, რომლებიც ეზრას დაჟინებული მოთხოვნის შემდეგ გაუშვეს (ეზრ. 10:28, 44).

2. ცნობილი მამაკაცი ან ბებაის (№1) ძეების წარმომადგენელი, რომელმაც ბეჭდით დასმით დაადასტურა ნეემიას დროს დადებული ერთგულების შეთანხმება (ნემ. 9:38; 10:1, 15).