მიმდებარე ქალაქები

შედარებით დიდი ქალაქის სიახლოვეს მდებარე პატარა ქალაქები; ამა თუ იმ მხარის მთავარი ქალაქი „დედა“ ქალაქად ითვლებოდა. მაგალითად, 1 მატიანის 18:1-ში ნათქვამია: „გათი და მისი მიმდებარე ქალაქები“ (სიტყვასიტყვით „გათი და მისი ასულები“). ტვიროსს სიდონის ქალწული ეწოდებოდა. როგორც ჩანს, სიდონი შედარებით ძველი ქალაქი იყო, ტვიროსი კი — ოდესღაც მისი კოლონია (ეს. 23:8, 12; დბ. 10:19; იეს. 11:8). იუდას პატარა ქალაქები იერუსალიმის ასულებად მიიჩნეოდა (ფს. 48:11; 97:8; გდ. 3:51). სხვა ქალაქები, რომელთაც მიმდებარე ქალაქები ჰქონდათ, იყო სამარია და სოდომი (ეზკ. 16:53), რაბა და ამონი (იერ. 49:3), კენათი (რც. 32:42), ეკრონი (იეს. 15:45), აშდოდი და ღაზა (იეს. 15:47), ბეთ-შეანი, იბლეამი, დორი, ენ-დორი, თაანახი და მეგიდო (იეს. 17:11).

მიმდებარე ქალაქები ან მთავარი ქალაქიდან იღებდა სათავეს, ან პოლიტიკურად, ეკონომიკურად და ზოგ შემთხვევაში რელიგიურად დამოკიდებული იყო მასზე. ზოგ მიმდებარე ქალაქს არ ჰქონდა გალავანი ან ის შედარებით დაუცველი იყო, ამიტომ ალყის დროს მოსახლეობა თავს აფარებდა მთავარ ქალაქს (იერ. 4:5; 8:14).

ძველი იერუსალიმი, იუდას პატარა ქალაქების „დედა“, გამოიყენება ზეციერი იერუსალიმის, იეჰოვას მესიანური სამეფოს სიმბოლოდ, რომელსაც სათავეში იესო ქრისტე უდგას. მასში თავს შეაფარებენ სიმართლის მძებნელნი „იეჰოვას დღეს“ (ებ. 12:22, 28; აბდ. 15, 17; ფს. 48:11—13; იოლ. 2:32).

გამოცხადების მე-17 თავში დიდი ბაბილონი აღწერილია მეძავად და ქალაქად, რომელსაც ასულები ჰყავს. ასულებში იგულისხმება ორგანიზაციები, რომლებიც სათავეს ამ დედა ორგანიზაციიდან იღებენ. ვინაიდან მასზე არიან დამოკიდებულნი, ისინი მასთან ერთად განადგურდებიან (იხ. ქალაქი).