ელისაბედი

[ბერძ. ელისაბეტ, ებრ. ელიშევადან, ნიშნავს ჩემი ღმერთი ბარაქაა; ბარაქის ღმერთი]

მღვდელ ზაქარიას ღვთისმოშიში ცოლი და იოანე ნათლისმცემლის დედა. თავად ელისაბედიც ლევიანი აარონის სამღვდელო შტოდან იყო. ის და მისი ქმარი ხანში იყვნენ შესული, როცა ანგელოზი გაბრიელი გამოეცხადა ზაქარიას ტაძრის წმინდაში და ამცნო, რომ ელისაბედი გააჩენდა ვაჟს, რომლისთვისაც იოანე უნდა დაერქმიათ. დაორსულების შემდეგ ელისაბედი ხუთ თვეს ხალხში არ ჩნდებოდა. ის ექვსი თვის ორსული იყო, როცა მას თავისი ნათესავი, მარიამი ეწვია. მაშინ ელისაბედს ჩვილი იოანე შეუთამაშდა მუცელში და წმინდა სულით აღვსილმა ელისაბედმა აკურთხა მარიამი, მისი მუცლის ნაყოფი და მარიამს თავისი უფლის დედა უწოდა (ლკ. 1:5—7, 11—13, 24, 39—43).