მიწა, რომელიც ღმერთმა ისრაელს მისცა

მიწა, რომელიც ღმერთმა ისრაელს მისცა, მართლაც ძალიან კარგი იყო. როდესაც მოსემ რამდენიმე კაცი გააგზავნა აღთქმული მიწის დასაზვერად და მისი ნაყოფის მოსატანად, ისინი დაბრუნდნენ ლეღვით, ბროწეულითა და ყურძნის იმხელა მტევნით, რომ ის ორ კაცს კეტით მოჰქონდა! და თუმცა რწმენის ნაკლებობის გამო მზვერავები შიშმა მოიცვა, მათ აღიარეს: „იქ მართლა რძე და თაფლი მოედინება“ (რც. 13:23, 27).

აღთქმულ მიწაზე შესვლამდე მოსემ იეჰოვას სახელით მიმართა ხალხს: „შეგიყვანთ იეჰოვა, თქვენი ღმერთი, მადლიან, წყალუხვ მიწაზე, სადაც მთასა თუ ბარში ნაკადულები და წყაროები მოედინება, მიწაზე, სადაც ხორბალი, ქერი, ვაზი, ლეღვი, ბროწეული, ზეთისხილის ზეთი და თაფლია, მიწაზე, სადაც არც საკვები მოგაკლდებათ და არც სხვა რამ, სადაც რკინანარევი ქვებია და მთებში სპილენძი მოიპოვება“ (კნ. 8:7—9). ეს მიწა დღესაც ნაყოფიერებით გამოირჩევა.

რატომ იწვევს ჩვენში დიდ ინტერესს აღთქმული მიწის სილამაზე და მშვენება? იმიტომ, რომ იმის მაგალითზე, თუ რა უხვად აკურთხა იეჰოვამ ძველი ისრაელი, არ გაგვიჭირდება იმის წარმოდგენა, თუ რას მოიმოქმედებს ღმერთი მთელი კაცობრიობისთვის იესო ქრისტეს, „მშვიდობის მთავრის“, მმართველობის დროს, რაც კარგად ჩანს მესიასთან დაკავშირებული წინასწარმეტყველებებიდან (ეს. 9:6; ფს. 67:4—7; 72:16).