გაბრიელი

[ღვთის კაცი]

იმ ორი წმინდა ანგელოზიდან ერთ-ერთი (მეორე მიქაელია), რომელიც საკუთარი სახელით მოიხსენიება ბიბლიაში. ერთადერთი ხორცშესხმული ანგელოზი, რომელმაც თავისი სახელი გააცხადა. გაბრიელი ორჯერ გამოეცხადა დანიელს: პირველად მდინარე ულაისთან „მეფე ბელშაცარის მეფობის მესამე წელს“ მისთვის ვერძისა და ვაცის შესახებ ხილვის ასახსნელად (დნ. 8:1, 15—26), ხოლო მეორედ — დარიოს მიდიელის გამეფების პირველ წელს, რათა გადაეცა წინასწარმეტყველება „სამოცდაათი კვირის“ შესახებ (დნ. 9:1, 20—27). გაბრიელმა მღვდელ ზაქარიას ახარა, რომ მას და მის ხანშიშესულ ცოლს, ელისაბედს, შეეძინებოდათ ვაჟი სახელად იოანე (ნათლისმცემელი) (ლკ. 1:11—20). იოსებზე დანიშნულ ქალწულ მარიამს გაბრიელმა ასეთი სიტყვებით მიმართა: „გამარჯობა, მადლით მოსილო, შენთანაა იეჰოვა“. შემდეგ ამცნო, რომ მას შეეძინებოდა ვაჟი, იესო, რომელსაც უზენაესის ძე დაერქმეოდა. იეჰოვა ღმერთი მას დავითის, მამამისის ტახტს მისცემდა და მის სამეფოს ბოლო არ ექნებოდა (ლკ. 1:26—38).

ბიბლიიდან ვიგებთ, რომ გაბრიელი მაღალი რანგის, ღვთის ზეციერ სამყოფელში მომსახურე და „ღვთის წინაშე მდგომი“ ანგელოზია. ის დედამიწაზე გამოგზავნილი ანგელოზი იყო, რომელსაც ღვთის მსახურთათვის განსაკუთრებული ცნობა უნდა გადაეცა (ლკ. 1:19, 26). გაბრიელი ამართლებს თავისი სახელის მნიშვნელობას („ღვთის კაცი“), ვინაიდან ცხადშიც და ხილვაშიც კაცის სახით ეცხადებოდა ღვთის მსახურებს (დნ. 8:15).