ანგია (ბიბლიის წიგნი)

ებრაული წერილების ერთ-ერთი ღვთივშთაგონებული წიგნი, რომელიც ე. წ. მცირე წინასწარმეტყველებს მიეკუთვნება. წიგნი შეიცავს ბაბილონის გადასახლებიდან სამშობლოში დაბრუნებული იუდეველების მისამართით წარმოთქმულ ოთხ ცნობას, რომლებშიც იეჰოვა მოუწოდებს მათ, დაასრულონ იერუსალიმის ტაძრის აღდგენა. წიგნს წინასწარმეტყველური ხასიათიც აქვს. მასში ნაწინასწარმეტყველებია იეჰოვას სახლის დიდებით ავსება და ხალხთა სამეფოების დამხობა (ანგ. 2:6, 7, 21, 22).

დამწერი და წიგნის კანონიკურობა. წიგნი დაწერა ანგია წინასწარმეტყველმა. მასში ჩაწერილი თითოეული ცნობა მან პირადად გადასცა ხალხს (ანგ. 1:1; 2:1, 10, 20; იხ. ანგია). მიუხედავად იმისა, რომ წმინდა წერილების უძველეს კატალოგებში ამ წიგნის სახელი არ წერია, აშკარაა, რომ მათში მოხსენიებულ თორმეტ მცირე წინასწარმეტყველში ისიც იგულისხმება, რადგან წინააღმდეგ შემთხვევაში მათი რიცხვი 12 აღარ იქნებოდა. ებრაელებს არასდროს დაუყენებიათ ეჭვქვეშ, იყო თუ არა ის ებრაული წერილების ნაწილი. მის კანონიკურობას უდავოდ ადასტურებს ებრაელების 12:26-ში ანგიას 2:6-დან მოყვანილი ციტატა (შდრ. ანგ. 2:21).

დაწერის სტილი. ანგია იყენებს უბრალო და ადვილად გასაგებ ენას. შიგადაშიგ ის სვამს დამაფიქრებელ კითხვებს (ანგ. 1:4, 9; 2:3, 12, 13, 19). წიგნი შეიცავს ძლიერ შეგონებას, გამხნევებასა და იმედის მომცემ წინასწარმეტყველებას. ამ 38 მუხლისგან შემდგარ წიგნში ღვთის სახელი იეჰოვა 35-ჯერ გვხვდება. მასში ნათლად არის ნაჩვენები, რომ ცნობები ღვთისგანაა, ანგია კი — ღვთისგან დანიშნული მაცნე (1:13).

დაწერის დრო და გარემოება. ანგიამ წიგნში ჩაწერილი ოთხი ცნობა სპარსეთის მეფე დარიოს ჰისტასპესის მეფობის მეორე წელს (ძვ. წ. 520) დაახლ. 4-თვიანი პერიოდის განმავლობაში წარმოთქვა იერუსალიმში. როგორც ჩანს, წიგნის წერა ძვ. წ. 520 წელს დასრულდა (ანგ. 1:1; 2:1, 10, 20). ანგიას თანამედროვე ზაქარია იმავე მიზნით წინასწარმეტყველებდა (ეზრ. 5:1, 2; 6:14).

ყოველთვის სასარგებლო ცნობები. წიგნი „ანგია“ იეჰოვასადმი რწმენას გვინერგავს, რაც ღვთის მსახურებისთვის უმნიშვნელოვანესი თვისებაა. წიგნი ცხადყოფს, რომ ღმერთი თავის ხალხთანაა (ანგ. 1:13; 2:4, 5) და მოუწოდებს მათ, ღვთის ნება ცხოვრებაში პირველ ადგილზე დააყენონ (ანგ. 1:2—8; მთ. 6:33). მისი კითხვისას ნათელი ხდება, რომ იეჰოვა არ იწონებს მოვალეობის მოხდის მიზნით შესრულებულ თაყვანისცემას (ანგ. 2:10—17; შდრ. ეს. 29:13, 14; მთ. 15:7—9), მის ნებასთან შეთანხმებულ საქმეებს კი კურთხევები მოჰყვება (ანგ. 2:18, 19; იგ. 10:22). ებრაელებისთვის მიწერილი წერილის დამწერი ცხადყოფს, რომ ანგიას 2:6-ში ჩაწერილი სიტყვები უფრო დიდი მასშტაბით შესრულდება ღვთის სამეფოს მეშვეობით, რომელსაც სათავეში იესო ქრისტე უდგას (ებ. 12:26—29).

[ჩარჩო]

მნიშვნელოვანი აზრები ანგიადან

წიგნი შეიცავს ოთხ ცნობას, რომელთა მიზანია, აღძრას იუდეველები, განაგრძონ იეჰოვას ტაძრის აღდგენითი სამუშაოები.

დაიწერა იერუსალიმში გადასახლებული იუდეველების სამშობლოში დაბრუნებიდან 17 წლის შემდეგ, როცა ტაძრის მშენებლობა ჯერ არ იყო დასრულებული.

ცნობა მოპირკეთებულ სახლებში მცხოვრები ხალხის მიმართ, რომელთაც იეჰოვას სახლი მიგდებული აქვთ (1:1—15)

ვინც ფიქრობს, რომ იეჰოვას ტაძრის აღდგენის დრო ჯერ არ არის დამდგარი, იეჰოვა ეუბნება, რომ ამ საქმის უგულებელყოფისთვის კურთხევები არა აქვთ — ცოტას იმკიან და მოჯამაგირეები მცირე ანაზღაურებას იღებენ.

ზერუბაბელი, იეჰოშუა და მთელი ხალხი ცნობას დადებითად ეხმაურებიან. იეჰოვა ჰპირდება მათ, რომ ტაძრის აღდგენითი სამუშაოების დროს მათ გვერდით იქნება. ისინი იწყებენ ტაძრის აღდგენას.

ანგია აცხადებს, რომ იეჰოვა თავის სახლს დიდებით აავსებს (2:1—9)

იმ ხანდაზმულთათვის, რომლებიც სოლომონის ტაძრის დიდებას მოესწრნენ, ახალი ტაძარი არარაობაა.

იეჰოვა მოუწოდებს ზერუბაბელს, იეჰოშუასა და დანარჩენ ხალხს, რომ გამაგრდნენ, გული არ გაიტეხონ და გააგრძელონ ტაძრის მშენებლობა, და არწმუნებს, რომ აღდგენილი ტაძრის დიდება უწინდელზე დიდი იქნება.

ღმერთი ეუბნება ხალხს, რომ ტაძრის აღდგენის უგულებელყოფისთვის მის თვალში ისინიც უწმინდურები არიან და მათი ნაშრომიც უწმინდურია (2:10—19)

ანგიას კითხვებზე მღვდლების პასუხი ცხადყოფს, რომ უწმინდურებისგან განსხვავებით სიწმინდე გადამდები არ არის.

იეჰოვა ხალხს ამხნევებს და ჰპირდება, რომ ტაძრის საძირკვლის ჩაყრის დღიდან აკურთხებს მათ და უხვ მოსავალს მისცემს.

ცნობა ზერუბაბელს, რომ იეჰოვა შეძრავს ცასა და მიწას (2:20—23)

როცა იეჰოვა ცასა და მიწას შეძრავს და სამეფო ტახტებსაც დაამხობს, მტრები საკუთარი თავის წინააღმდეგ აღმართავენ იარაღს. ასე რომ, ტაძრის აღდგენას ვერავითარი ძალა ვერ შეუშლის ხელს.

იეჰოვა ზერუბაბელს თავის საბეჭდავ ბეჭდად აქცევს. ეს იმის გარანტიაა, რომ, რაც უნდა მოხდეს, მის მდგომარეობას ვერავინ შეარყევს.