ითრანი

[ნაწარმოებია ფუძიდან, რომელიც ნიშნავს საკმარისზე მეტს, სიუხვეს].

1. ედომელი თავკაცის, დიშონის ვაჟი; ხორიელი სეირის შთამომავალი (დბ. 36:20, 21, 26; 1მტ. 1:38, 41).

2. აშერის შთამომავალი ცოფახის ხაზით (1მტ. 7:30, 36, 37); სავარაუდოდ არის 38-ე მუხლში მოხსენიებული იეთერი (ებრაულად ერთნაირად იწერება) (იხ. იეთერი).