ლუციუსი

[ლათ. სიტყვის ფუძიდან, ნიშნავს შუქს, განათებას].

1. კირენელი კაცი, რომელიც სირიის ანტიოქიაში მსახურობდა მაშინ, როცა პავლე ამ ქალაქიდან თავის პირველ მისიონერულ მოგზაურობაში წავიდა (სქ. 13:1—3).

2. ქრისტიანი, პავლეს ნათესავი. პავლეს მესამე მისიონერული მოგზაურობის დროს, როცა მან რომაელებს კორინთიდან წერილი მისწერა, ლუციუსი მის გვერდით იყო. რომაელებს პავლემ ლუციუსის მოკითხვა გადასცა (რმ. 16:21).