მახლა

[ნაწარმოებია ფუძიდან, რომელიც ნიშნავს ძალის გამოცლას, დასნეულებას].

1. მენაშესტომელი ცელოფხადის ერთ-ერთი ქალიშვილი; მახლამ და მისმა ოთხმა დამ მამის მემკვიდრეობა მოითხოვეს, რადგან მათ მამას ვაჟი არ ჰყავდა. მოსე დაეკითხა იეჰოვას, რომელმაც გადაწყვიტა, რომ ცელოფხადის ასულებს უნდა მიეღოთ მამის მემკვიდრეობა (რც. 26:28—33; 27:1—11). ამის შემდეგ იეჰოვამ მოსეს პირით კიდევ ერთი დადგენილება გადასცა მათ, რომ ისინი მენაშეს ტომში უნდა გათხოვილიყვნენ, რათა მათი მემკვიდრეობა სხვა ტომში არ გადასულიყო. ამიტომ მახლა და მისი დები „თავიანთი მამის ძმების ვაჟებს შორის გათხოვდნენ“ (რც. 36:1—6, 10—12). ამ დადგენილებით შეიქმნა მემკვიდრეობის მიღების იურიდიული პრეცედენტი (რც. 36:7—9). მოგვიანებით ხუთივე და ელეაზარ მღვდლისა და იესო ნავეს ძის წინაშე წარდგა და იეჰოვას დადგენილების შეხსენების შემდეგ „სამკვიდრო მათი მამის ძმებს შორის“ მიიღო (იეს. 17:3, 4).

2. მენაშეს შთამომავალი; დედამისი იყო მოლექეთი. ბიბლიაში არ არის დაკონკრეტებული, მახლა კაცი იყო თუ ქალი (1მტ. 7:17, 18).