მალქე

[ნაწარმოებია ებრ. ფუძიდან, რომელიც ნიშნავს მეფეს]

მღვდელმთავრის მონა, რომელიც თან ახლდა გეთსემანის ბაღში მისულ იუდა ისკარიოტელსა და ბრბოს ქრისტეს დაპატიმრების ღამეს. პეტრემ მახვილი დაჰკრა მალქეს და მარჯვენა ყური ჩაათალა (ინ. 18:10; მთ. 26:51; მრ. 14:47). იესომ მაშინვე სასწაულებრივად გაუმთელა მალქეს ყური (ლკ. 22:50, 51). მოგვიანებით, მღვდელმთავარ კაიაფას კიდევ ერთმა მონამ, მალქეს ნათესავმა, იცნო პეტრე, რომელმაც მესამედ უარყო, რომ იესოსთან ერთად იყო (ინ. 18:26, 27).