მანახათი

[ნაწარმოებია ფუძიდან, რომელიც ნიშნავს დასვენებას, დავანებას].

1. სეირის შთამომავალი შობალის ხაზით (დბ. 36:20, 23; 1მტ. 1:38, 40).

2. ადგილი, სადაც გადაასახლეს „ეჰუდის ვაჟები“, რომლებიც მანამდე გიბაში ცხოვრობდნენ. გადასახლების დრო უცნობია (1მტ. 8:6). ზოგი ამ ადგილს აიგივებს ელ-მალჰასთან (მანახათი), რომელიც იერუსალიმის ტაძრის მთის დას.-სამხრ.-დას-ით დაახლოებით 6 კმ-ში მდებარეობს.