ყოველთვიური სისხლდენა

ქალის საშვილოსნოდან პერიოდული გამონადენი (სისხლის, სითხისა და ლორწოვანას ნაფლეთების სახით). ყოველთვიური სისხლდენა (მენსტრუაცია) დაახლოებით ყოველ ოთხ კვირაში ერთხელ ხდება. მენსტრუაცია გოგონებს სქესობრივი მომწიფების ასაკიდან ეწყებათ და ჩვეულებრივ, მენოპაუზამდე უგრძელდებათ. როგორც წესი, მისი ხანგრძლივობა სამიდან ხუთ დღემდეა.

ბიბლიაში მენსტრუაცია უწმინდურებასთან არის გაიგივებული (ლვ. 12:2; ეზკ. 22:10; 36:17). ამგვარ კონტექსტებში ნახმარი ებრაული სიტყვა ნიდდაჰ, ზოგჯერ ითარგმნება როგორც „ყოველთვიური სისხლდენით გაუწმინდურება“ (ლვ. 15:25, 26). კიდევ ერთი ებრაული სიტყვა დავეჰ, რომელიც შეიძლება ავადმყოფობასაც გულისხმობდეს (გდ. 5:17), ყოველთვიური სისხლდენის აღსანიშნავადაც გამოიყენება (ლვ. 15:33; ეს. 30:22). მენსტრუაცია იგულისხმება აგრეთვე ფრაზაში „ქალებისთვის ჩვეული რამ“ (დბ. 31:35).

კანონის თანახმად „უწმინდური“.  მოსეს კანონის თანახმად, ქალი, რომელსაც ყოველთვიური სისხლდენა ჰქონდა, შვიდ დღეს უწმინდურად ითვლებოდა. უწმინდურდებოდა საწოლი თუ სხვა ნებისმიერი რამ, რაზეც ქალი ყოველთვიური სისხლდენის დროს დაწვებოდა ან დაჯდებოდა. ვინც მას ან მის მიერ გაუწმინდურებულ ნივთს შეეხებოდა, ტანსაცმელი უნდა გაერეცხა და ებანავა. იგი საღამომდე უწმინდური რჩებოდა. თუ ქმარი ცოლთან დაწვებოდა და ყოველთვიური სისხლდენით გამოწვეული უწმინდურება ქმარზეც გადავიდოდა (იმ შემთხვევაში, თუ სქესობრივი აქტის დროს ქალს უეცრად დაეწყებოდა მენსტრუაცია), შვიდ დღეს ისიც უწმინდურად ჩაითვლებოდა. გაუწმინდურდებოდა საწოლიც, რომელზეც ის დაწვებოდა.

ქალი უწმინდურად ითვლებოდა პათოლოგიური სისხლდენის დროსაც და მაშინაც, როცა „ყოველთვიური სისხლდენა ჩვეულებრივზე მეტხანს გაუგრძელდებოდა“. ყველაფერი, რაზეც დაწვებოდა ან დაჯდებოდა, და ყველა, ვინც ამ ნივთებს შეეხებოდა, უწმინდური ხდებოდა. ქალი პათოლოგიური სისხლდენის შეწყვეტიდან შვიდი დღის შემდეგ განიწმინდებოდა. მერვე დღეს მას ორი გვრიტი ან მტრედის ორი ხუნდი უნდა მიეყვანა მღვდლისთვის, რომელიც ერთს ცოდვის შესაწირავად შესწირავდა იეჰოვას, ხოლო მეორეს — დასაწვავ შესაწირავად და, ამგვარად, მისთვის გამოსყიდვის წესს შეასრულებდა (ლვ. 15:19—30; იხ. სიწმინდე).

თუ კაცი და ქალი შეგნებულად დაამყარებდნენ სქესობრივ კავშირს ქალის ყოველთვიური სისხლდენის დროს, ისინი სიკვდილით უნდა დასჯილიყვნენ (ლვ. 18:19; 20:18). მენსტრუაციის დროს სქესობრივი კავშირის აკრძალვა, როგორც ჩანს, სხვადასხვა გართულებისგან იცავდა ცოლ-ქმარს, მაგალითად, ურეთრიტისგან (შარდსადენი მილის ანთება). მოსეს კანონში მენსტრუაციისა თუ პათოლოგიური სისხლდენის შესახებ ჩაწერილი წესები ისრაელებს, შესაძლოა, სისხლის სიწმინდესაც შეახსენებდა. ეს წესები ქალებს არამც და არამც არ ამცირებდა, ვინაიდან გამონადენის გამო კაცებიც უწმინდურდებოდნენ (ლვ. 15:1—17). მენსტრუაციის შესახებ დადგენილი წესები იმაზე მეტყველებდა, რომ იეჰოვა ითვალისწინებდა ქალების მდგომარეობას. ქრისტიანი ქმარი მოსეს კანონს არ ექვემდებარება (რმ. 6:14; ეფ. 2:11—16), თუმცა უნდა გაითვალისწინოს მეუღლის ორგანიზმში მიმდინარე პროცესები თუ ცვლილებები, „შეძენილი ცოდნის თანახმად“ განაგრძოს მასთან ცხოვრება და პატივი მიაგოს მას, როგორც „შედარებით სუსტ ჭურჭელს“ (1პტ. 3:7).