მიქაია

[ვინ არის იეჰოვას მსგავსი?].

1. მეფე რობოამის ცოლი; გიბელი ურიელის ასული; იუდას მეფე აბიას დედა; მას აგრეთვე ეწოდება მააქა (2მტ. 11:18, 20; 13:1, 2).

2. იმლას ვაჟი; ის იყო იეჰოვას წინასწარმეტყველი ისრაელის ჩრდილოეთ სამეფოში მეფე ახაბის მმართველობის დროს (1მფ. 22:8). ახაბთან იუდას მეფე იეჰოშაფატის სტუმრობის დროს ისრაელის მეფემ შესთავაზა, ერთად გასულიყვნენ სირიელთა წინააღმდეგ საბრძოლველად, რათა უკან დაებრუნებინათ გალაადის რამოთი. იეჰოშაფატი დასთანხმდა, თუმცა სთხოვა, იეჰოვას დაჰკითხვოდნენ. ახაბმა 400 წინასწარმეტყველს მოუხმო და ჰკითხა: „გავილაშქრო გალაადის რამოთზე თუ თავი შევიკავო?“. მათ დადებითი პასუხი გასცეს მეფეს და უთხრეს, რომ იეჰოვა მას ხელში ჩაუგდებდა ქალაქს. მაგრამ იეჰოშაფატს სურდა, ამაში უფრო მეტად დარწმუნებულიყო. ამიტომ ახაბმა მიქაია მოაყვანინა, თუმცა უხალისოდ, რადგან ის სულ ცუდს წინასწარმეტყველებდა მასზე. მიქაიასთან გაგზავნილმა მაცნემ წინასწარმეტყველს მოუწოდა, ახაბს სხვა წინასწარმეტყველებივით დალაპარაკებოდა. მიუხედავად იმისა, რომ თავიდან ის ასეც მოიქცა, ახაბმა დააფიცა, რომ მხოლოდ სიმართლე ეთქვა იეჰოვას სახელით. მაშინ მიქაიამ უთხრა: „ვხედავ მთებზე უმწყემსო ცხვარივით მიმოფანტულ ისრაელებს“ (1მფ. 22:1—17; 2მტ. 18:1—16).

შემდეგ მიქაია მოყვა თავის ხილვას, სადაც ზეციურ ტახტზე მჯდომი იეჰოვა მასთან შეკრებილ სულიერ ქმნილებებს ეკითხებოდა: „ვინ გაიტყუებს ახაბს გალაადის რამოთში, რომ ავიდეს და დაეცეს იქ?“. ერთ-ერთმა სულმა გამოთქვა სურვილი, წასულიყო და „სიცრუის სულად“ ქცეულიყო ახაბის წინასწარმეტყველთა პირში. იეჰოვამ უთხრა მას: „გაიტყუე, გამოგივა, წადი და ასე მოიქეცი“. ამის შემდეგ მიქაიამ უთხრა ახაბს, რომ ღმერთმა სიცრუის სული ჩაუდო პირში მის წინასწარმეტყველებს, იეჰოვას კი ნათქვამი ჰქონდა, რომ მას უბედურება დაატყდებოდა თავს. ამის გაგონებაზე ცრუწინასწარმეტყველმა ციდკიამ სილა გააწნა მიქაიას და აგდებულად ჰკითხა: „ეს როგორ მოხდა, რომ იეჰოვას სული ჩემგან შენზე გადმოვიდა, რომ შენ დაგლაპარაკებოდა?“. მიქაიამ გაბედულად უპასუხა: „ამას იმ დღეს დაინახავ, როცა შიდა ოთახში შევარდები დასამალავად“. მაშინ ახაბმა ბრძანა, მიქაია საპყრობილეში ჩაეგდოთ და მისთვის ცოტა პურისა და წყლის მეტი არაფერი მიეცათ, ვიდრე მეფე მშვიდობით არ დაბრუნდებოდა. მაგრამ ახაბი აღარ დაბრუნებულა, რადგან გალაადის რამოთთან ბრძოლის დროს „მოზიდა ერთმა კაცმა მშვილდი და შემთხვევით მოარტყა ისრაელის მეფეს“, რის შემდეგაც ის მალევე მოკვდა. ახაბისთვის მიქაიას ნათქვამი ბოლო სიტყვები იყო: „თუ მშვიდობით დაბრუნდები, იეჰოვას არ ულაპარაკია ჩემი პირით“. მეფის სიკვდილმა უთუოდ დაადასტურა, რომ მიქაია იეჰოვას წინასწარმეტყველი იყო (1მფ. 22:18—37; 2მტ. 18:17—34).

3. იმ მთავართაგან ერთ-ერთი, რომლებიც მეფე იეჰოშაფატმა ლევიანებსა და მღვდლებთან ერთად მთელ იუდაში მასწავლებლებად გაგზავნა. როცა იუდას ქალაქებში ხალხს ასწავლიდნენ, მათ თან ჰქონდათ „იეჰოვას კანონის წიგნი“ (2მტ. 17:7—9).

4. აქბორის (აბდონი) მამა; მეფე იოშიამ აქბორი რამდენიმე სხვა კაცთან ერთად გაგზავნა, რომ დაჰკითხვოდნენ იეჰოვას ახლად ნაპოვნ კანონის წიგნში ჩაწერილი სიტყვების გამო. მას აგრეთვე ეწოდება მიქა (2მფ. 22:12, 13; 2მტ. 34:20, 21).

5. „შაფანის ძის გემარიას ძე“; ის მამამისის, გემარიას სასადილო ოთახში იყო, როცა ბარუქმა ყველას გასაგონად წაიკითხა გრაგნილში ჩაწერილი სიტყვები, რომლებიც იეჰოვამ იერემიას მეშვეობით წარმოთქვა ისრაელის, იუდასა და ყველა ხალხის წინააღმდეგ. მოსმენილი მიქაიამ მეფე იეჰოიაკიმის მწერალსა და მთავრებს შეუთვალა (იერ. 36:2, 9—13).

6. მღვდელი ზაქარიას წინაპარი; იერუსალიმის აღდგენილი გალავნის მიძღვნის დროს ზაქარია ერთ-ერთი მესაყვირე იყო. მას აგრეთვე ეწოდება მიქა (ნემ. 11:22; 12:31, 35).

7. მღვდელი, რომელიც ნეემიას დროს იერუსალიმის აღდგენილი გალავნის მიძღვნაზე საზეიმო სვლაში იღებდა მონაწილეობას და სამადლობლის შემსრულებელი ორი გუნდიდან ერთ-ერთში საყვირს უკრავდა (ნემ. 12:40, 41).