ნადაბი

[მზადმყოფი, კეთილშობილი, ხელგაშლილი].

1. აარონისა და ელიშებას პირმშო (გმ. 6:23; 1მტ. 6:3); ნადაბი ეგვიპტეში დაიბადა და ისრაელთან ერთად წამოვიდა ეგვიპტიდან. ღვთის მითითებით ის, მისი მომდევნო ძმა, აბიჰუ, და 70 ისრაელი მამაკაცი აარონსა და მოსესთან ერთად ავიდნენ სინას მთაზე, სადაც ხილვაში იეჰოვა იხილეს (გმ. 24:1, 9—11). ნადაბი და მისი სამი ძმა მამასთან ერთად მღვდლებად დაინიშნენ (გმ. 28:1; 40:12—16). როგორც ჩანს, ვიდრე დანიშვნის დღე დასრულდებოდა, ნადაბმა და აბიჰუმ ბოროტად გამოიყენეს თავიანთი უფლებამოსილება და იეჰოვას წინაშე უკანონო ცეცხლი მიიტანეს. ბიბლიაში დაკონკრეტებული არ არის, რატომ იყო ცეცხლი უკანონო, მაგრამ, როგორც ჩანს, ამ ცეცხლის უკანონობა მხოლოდ მათმა სიმთვრალემ არ განაპირობა (სიმთვრალეს იმიტომ ვარაუდობენ, რომ ამ შემთხვევის შემდეგ მღვდლებს თავიანთი მოვალეობის შესრულების დროს აეკრძალათ ღვინის ან მათრობელი სასმლის დალევა). თუმცა სიმთვრალეს, ალბათ, გარკვეული წვლილი მიუძღოდა მათ დანაშაულში. იეჰოვასგან გამოსულმა ცეცხლმა მოკლა ისინი თავიანთი ცოდვისთვის და მათი გვამები ბანაკის გარეთ გაიტანეს (ლვ. 10:1—11; რც. 26:60, 61). ნადაბსა და აბიჰუს ვაჟები არ ჰყოლიათ, ამიტომ მათი ძმებისგან, ელეაზარისა და ითამარისგან წამოვიდა ორი სამღვდელო საგვარეულო (რც. 3:2, 4; 1მტ. 24:1, 2).

2. იუდას შთამომავალი იერახმეელის ხაზით; შამაის ვაჟი და სელედისა და აფაიმის მამა (1მტ. 2:3, 25, 26, 28, 30).

3. ბენიამინელი იეიელის ვაჟი (1მტ. 8:1, 29, 30; 9:35, 36).

4. იერობოამის ვაჟი და ისრაელის ათტომიანი სამეფოს მეორე მეფე; ის გამეფდა დაახლოებით ძვ. წ. 976 წელს და ორ წელზე ცოტა იმეფა. ამ ხნის მანძილზე ის მამამისის დაარსებულ ხბოს თაყვანისმცემლობას მისდევდა. ფილისტიმელების დაპყრობილი გიბეთონის, ლევიანების ყოფილი ქალაქის (იეს. 21:20, 23), ალყის დროს ის ბააშამ მოკლა, რომელმაც ამის შემდეგ მთლიანად ამოწყვიტა იერობოამის სახლი, რომ მეფობაში არავინ შესცილებოდა (1მფ. 14:20; 15:25—31).