მისნობა

მომავლის წინასწარმეტყველება სხვადასხვა ნიშანზე, მაგალითად, ცუდის ან კარგის მომასწავებელ მოვლენასა თუ შემთხვევაზე დაკვირვებით (დბ. 30:27; რც. 24:1). ისრაელისთვის მიცემულ ღვთის კანონში კონკრეტულად იყო ნათქვამი, რომ მისნობა, როგორც მკითხაობის ერთ-ერთი სახეობა, იკრძალებოდა (ლვ. 19:26; კნ. 18:10). მაგრამ განდგომილები, მათ შორის იუდას მეფე მენაშე, მისნობდნენ (2მფ. 17:17; 21:6). ვინაიდან წმინდა წერილები გმობს მისნობას, როგორც ჩანს, ერთგული იოსების სიტყვები, რომ თავისი ვერცხლის სასმისით მისნობდა, უბრალოდ, ფანდი იყო (დბ. 44:5, 15). ამგვარად, იოსებს თავი ისე მოჰქონდა, თითქოს მას, როგორც იმ ქვეყნის გამგებელს, სადაც ცრუთაყვანისმცემლობა ყვაოდა, იეჰოვა არ სწამდა. ასეთი სახით მან დამალა თავისი ვინაობა და ეჭვის საფუძველიც კი არავის მისცა, რომ რაიმე საერთო ჰქონდა თავის ძმებთან (იხ. მკითხაობა).