რიცფა

[გავარვარებული ქვა ან ნაკვერჩხალი]

საულის ხარჭა; აიას ასული (2სმ. 3:7; 21:11). საულის ვაჟმა, იშ-ბოშეთმა, მამის სიკვდილის შემდეგ მხედართმთავარ აბნერს რიცფასთან სქესობრივ კავშირში დასდო ბრალი და ეს საქციელი სამეფო ტახტის მითვისების მცდელობაში ჩაუთვალა. შედეგად აბნერი დავითს მიემხრო (2სმ. 3:7—21).

რიცფამ საულს ორი ვაჟი გაუჩინა — არმონი და მეფიბოშეთი. საულის სიკვდილის შემდეგ კარგა ხანი იყო გასული, როცა დავითმა რიცფას ორი ვაჟი საულის სხვა ხუთ შთამომავალთან ერთად გაბაონელებს გადასცა მოსაკლავად, რათა მიწა სისხლისგან განწმენდილიყო. გაბაონელებმა შვიდივე მთაზე ჩამოკიდეს. რიცფა მათ გვამებს ფრინველებისა და მხეცებისგან იცავდა „მკის დაწყებიდან იქამდე, სანამ ციდან წყალი არ დაესხათ“ (2სმ. 21:1—10). სავარაუდოდ, ეს დრო ხუთ-ექვს თვეს მოიცავდა, ისიც იმ შემთხვევაში, თუ კოკისპირული წვიმა ნაადრევად, წვიმიანი სეზონის დაწყებამდე არ დაიწყო. თუმცა ოქტომბრის დადგომამდე დიდი წვიმა მეტად უჩვეულო მოვლენა იქნებოდა ისრაელში (1სმ. 12:17, 18; იგ. 26:1). როცა დავითმა რიცფას ამბავი გაიგო, დახოცილთა სხეულები დაამარხვინა, რათა რიცფას მათთვის აღარ ეყარაულა (2სმ. 21:11—14).