შამა

1. ედომელი თავკაცი; ესავის შვილიშვილი და რეუელის ვაჟი (დბ. 36:10, 13, 17; 1მტ. 1:37).

2. მეფე დავითის ერთ-ერთი უფროსი ძმა. მას შიმეას და შიმეისაც ეძახდნენ (1მტ. 2:13; 2სმ. 13:3; 21:21). იესეს მესამე ვაჟი, შამა, მესამე იყო, ვინც სამუელმა მეფობის კანდიდატად დაიწუნა (1სმ. 16:6—9). ის საულის ჯარში მსახურობდა (იმ ჯარში, რომელიც გოლიათმა მასხრად აიგდო), როცა დავითმა მას და დანარჩენ ორ ძმას სანოვაგე მიუტანა (1სმ. 17:13, 14, 20, 23). შამას ერთ-ერთმა ვაჟმა, იონათანმა, ფილისტიმელი ბუმბერაზი მოკლა (2სმ. 21:20, 21; 1მტ. 20:6, 7). არსებობს მოსაზრება, რომ შამას ვაჟს, იონათანს, იეჰონადაბიც ერქვა და ის ამნონის მზაკვარი მრჩეველი იყო (2სმ. 13:3, 32).

3. აშერის ტომის თავკაცი; ცოფახის ვაჟი ან შთამომავალი (1მტ. 7:36, 37, 40).

4. დავითის სამი საუკეთესო მეომრიდან ერთ-ერთი, ჰარარელი აგეს ვაჟი. ერთხელ შამამ მიწის ნაკვეთის დასაცავად მრავალი ფილისტიმელი დაამარცხა (2სმ. 23:11, 12). მან ორ ვაჟკაცთან ერთად გზა გაიკვლია ბეთლემის ჭამდე (იმ დროს ფილისტიმელების ხელში იყო), რათა წყალი მიეტანა დავითისთვის, რომელმაც წყლის დალევაზე უარი თქვა (2სმ. 23:13—17). 1 მატიანის 11:33, 34-სა და 2 სამუელის 23:32, 33-ის (სავარაუდოდ უნდა იკითხებოდეს „იონათანი, ჰარარელი შამას ვაჟი“) შედარებას იმ დასკვნამდე მივყავართ, რომ შაგე შამას მეორე სახელი იყო და რომ შამას ჰყავდა ვაჟი, იონათანი, რომელიც დავითის ერთ-ერთი გამორჩეული მეომარი გახდა.

5. დავითის 30 ძლიერი ვაჟკაციდან ერთ-ერთი; ხაროდელი (2სმ. 23:8, 25). 1 მატიანის 11:27-ში ის, როგორც ჩანს, შამოთად არის მოხსენიებული, ხოლო 1 მატიანის 27:8-ში — შამჰუთად და იმ დანაყოფის ზედამხედველად, რომელიც მეფეს მეხუთე თვეში ემსახურებოდა.

6. [შესაძლოა შემაიას შემოკლებული ფორმა, რომელიც ნიშნავს: იეჰოვა ისმენს]. დავითის ერთ-ერთი ძლიერი მეომარი; იეიელის ძმა და აროერელი ხოთამის ვაჟი (1მტ. 11:26, 44).