შაფანი

[დამანი]

აცალიას ვაჟი, სამეფო კარის მწერალი. ძვ. წ. 642 წელს მეფე იოშიამ შაფანი ორ სხვა მოხელესთან ერთად გაგზავნა მღვდელმთავარ ხილკიასთან ტაძრის შეკეთების შესახებ მითითებების გადასაცემად. მღვდელმთავარმა შაფანს ტაძარში ნაპოვნი კანონის წიგნი გადასცა, რომელიც, სავარაუდოდ, კანონის დედანი იყო. როგორც კი მეფე იოშიამ მოისმინა ის სიტყვები, რომლებიც შაფანმა კანონის წიგნიდან ამოუკითხა, მან შაფანი თავის ვაჟთან, ახიკამთან და სხვებთან ერთად გაგზავნა იმის გასარკვევად, თუ რას უპირებდა იეჰოვა იუდას. ისინი წინასწარმეტყველ ხულდასთან მივიდნენ და მეფეს ასეთი პასუხი მიუტანეს — იეჰოვას წინასწარმეტყველებისამებრ იუდა განადგურდებოდა, მაგრამ არა იოშიას მეფობის დროს (2მფ. 22:3—20; 2მტ. 34:8—28).

შაფანის ვაჟები — ახიკამი (იერ. 26:24), ელაშა (იერ. 29:1—3) და გემარია (იერ. 36:10—12, 25), როგორც ჩანს, მამასავით ჭეშმარიტი თაყვანისმცემლობის ერთგულები იყვნენ, რასაც ვერ ვიტყვით იააზანიაზე (ეზკ. 8:10, 11). შაფანის შვილიშვილი, გედალია ღვთისმოშიში კაცი იყო, რომელიც იერუსალიმის დაცემის შემდეგ დაინიშნა ზედამხედველად (2მფ. 25:22; იერ. 39:14).