შიმრი

[ნაწარმოებია ფუძიდან, რომელიც ნიშნავს დაცვას].

1. სიმონელი; ერთ-ერთი თავკაცის წინაპარი, რომელმაც ხიზკიას მეფობის დროს სხვა თავკაცებთან ერთად თავისი ტომის საზღვრები გააფართოვა (1მტ. 4:24, 37—41).

2. დავითის ძლიერი მეომრის, იედიაელის და, სავარაუდოდ, მისი ძმის „თიცელი იოხას“ მამა (1მტ. 11:26, 45).

3. მერარელი ხოსას ვაჟი. ის ლევიან კარიბჭის მცველთა იმ ჯგუფში იყო, რომელსაც წილისყრით საწმინდრის დასავლეთი მხარე შეხვდა. მართალია შიმრი პირმშო არ ყოფილა, მაგრამ მამამისმა თავკაცად ის დანიშნა (1მტ. 26:10, 12, 13, 16).

4. ერთ-ერთი ლევიანი, რომელიც ხიზკიას მეფობის დროს ტაძრიდან გამოტანილი უწმინდური ნივთების მოსპობაში მონაწილეობდა. ელიცაფანის შთამომავალი (2მტ. 29:12—16).