ᲐᲑᲠᲔᲨᲣᲛᲘ

ყველაზე გამძლე ბუნებრივი ბოჭკო, რომლისგანაც ჯერ კიდევ ბიბლიურ დროში ამზადებდნენ ლამაზ, მსუბუქ ქსოვილებს. აბრეშუმს წარმოქმნის სხვადასხვა სახეობის მუხლუხები, განსაკუთრებით ჩინური თუთის აბრეშუმხვევია, რომელიც თუთის ფოთლებით იკვებება. როდესაც დრო მოვა, თუთის აბრეშუმხვევია გამოყოფს სითხეს, რომელიც გარდაიქმნება წვრილ ძაფებად და შედეგად წარმოიქმნება მუხლუხის პარკი. ფინიკიელთა სამარხებში საბრათასთან (ლიბია) ახლოს აღმოაჩინეს აბრეშუმის ქსოვილები, რომლებიც არქეოლოგების აზრით 2 000-ზე მეტი წლის წინ იყო დამზადებული.

როგორც ჩანს, აბრეშუმის ჭიის მოშენება დაიწყო ჩინეთში, საიდანაც გავრცელდა სხვა ქვეყნებში, მაგალითად, ინდოეთში. ბერძნები აბრეშუმისგან დამზადებულ ქსოვილებს უწოდებდნენ სირიკოს-ს და ამგვარად აბრეშუმს აკავშირებდნენ „სერეს“-თან (ძველ ბერძნულ ენაზე ჩინეთს „სერეს“-ს უწოდებდნენ). ბიბლიაში აბრეშუმი მოხსენიებულია იმ ძვირადღირებული საქონლის ჩამონათვალში, რომლებსაც ვაჭრებისგან „დიდი ბაბილონი“ ყიდულობდა (გმც. 18:2, 11, 12).

ბიბლიის ზოგ თარგმანში ეზეკიელის 16:10, 13-ში მოხსენიებული ებრაული სიტყვა მეში, ნათარგმნია, როგორც „აბრეშუმი“ (ეზკ. 16:10, 13; სსგ; ბსგ). რაბინთა ტრადიციის თანახმად, სიტყვაში მეში იგულისხმება აბრეშუმი, თუმცა გადაჭრით ამის თქმა შეუძლებელია. ამიტომ, ბიბლიის ახალი ქვეყნიერების თარგმანში ეს სიტყვა ნათარგმნია, როგორც „მდიდრული სამოსი“, რაც სრულ თანხმობაშია თანამედროვე ლექსიკოგრაფების მოსაზრებასთან.