ზიმრი

1. ზერახის ვაჟი და იუდას შვილიშვილი (1მტ. 2:4, 6).

2. სიმონელთა საგვარეულოს მთავარი, სალუს ვაჟი, რომელმაც ისრაელის ბანაკში მიდიანელი ქოზბი მიიყვანა და მასთან იმრუშა თავის კარავში, რისთვისაც ზიმრიცა და ქოზბიც ფინხასმა სიცოცხლეს გამოასალმა. იეჰოვამ მოიწონა ფინხასის საქციელი და შეაჩერა უბედურება, რომელსაც ათასობით დამნაშავე ისრაელი ემსხვერპლა (რც. 25:6—8, 14—18).

3. ისრაელის ათტომიანი სამეფოს მეხუთე მეფე. ზიმრი შვიდ დღეს მეფობდა თირცაში (დაახლ. ძვ. წ. 951 წელს). გამეფებამდე ის მეფე ელაჰის ეტლთა ერთი ნახევრის მეთაური იყო. იმ დროს, როცა მეფე ელაჰი გიბეთონში ჯართან არ იმყოფებოდა, ზიმრიმ ის მოკლა, მასთან ერთად ბააშას მთელი სახლი გაანადგურა და გამეფდა. მისი მეფობა ხანმოკლე აღმოჩნდა, რადგან გიბეთონში დაბანაკებულმა ჯარმა ომრი გაამეფა და მაშინვე ალყაში მოაქცია თირცა. ზიმრიმ ცეცხლი წაუკიდა მეფის სასახლეს და თავი ამოიბუგა. ის ბოროტებას ჩადიოდა იეჰოვას თვალში (1მფ. 16:3, 4, 9—20). მისი საბედისწერო აღსასრული იზებელმაც გაიხსენა. იზრეელში მისულ გამარჯვებულ იეჰუს იზებელმა ფანჯრიდან გადმოსძახა: „მოემართა ხელი ზიმრის, თავისი ბატონის მკვლელს?“ (2მფ. 9:30, 31).

4. საულისა და იონათანის შთამომავალი (1მტ. 8:33—36; 9:42). ვარაუდობენ, რომ ეს ზიმრი იგივე ზიმრი №3-ია. შესაძლოა ზიმრიმ (№3), როგორც საულის შთამომავალმა, მეფობის დაბრუნება მოინდომა.

5. უცნობი გეოგრაფიული ადგილი. ზოგი მას, თუმცაღა უსაფუძვლოდ, აბრაამის ვაჟის, ზიმრანის სახელს უკავშირებს (იერ. 25:25; დბ. 25:1, 2).