გეშინია, მიენდო სხვებს?

„ისეთი არავინაა, ვისთანაც დალაპარაკება შემიძლია. ადამიანები ვერ გამიგებენ. ისინი მეტისმეტად არიან დაკავებული საკუთარი პრობლემებით. მათ არ სცალიათ ჩემთვის“. მრავალს მიაჩნია ასე, ამიტომ ყველაფერს თავისთვის იტოვებს. როცა სხვები ეკითხებიან, როგორ ხართო, ხშირად სურთ მათთვის თქმა, მაგრამ არ აკეთებენ ამას. მათ არ შეუძლიათ გულის სრულიად გადაშლა.

მართალია, არიან ისეთები, რომელთაც არ სურთ სხვებისგან დახმარების მიღება. მრავალი კი სასოწარკვეთილებამდეა მისული, ისე სურს დახმარება, მაგრამ ეშინია, გამოხატოს სავსებით პირადული ფიქრები, გრძნობები და განცდები. ხარ ერთ-ერთი მათგანი? ნუთუ მართლა არავინაა ისეთი, ვისაც შეგიძლია მიენდო?

შიშის გაგება

დღევანდელ მსოფლიოში უნდობლობის ატმოსფეროა გაბატონებული. ახალგაზრდები არ ესაუბრებიან მშობლებს. მშობლებს არ შეუძლიათ ერთმანეთთან საუბარი. მცირე ნაწილს თუ სურს ავტორიტეტულ პირებთან საუბარი. პრობლემებისგან გაქცევის მცდელობით ზოგმა, რადგანაც ვერ შეძლო სხვებისთვის გულის გადაშლა, ხელი მიჰყო ალკოჰოლს, ნარკოტიკებს ან თავაშვებულ ცხოვრებას (იგავნი 23:29–35; ესაია 56:12).

უპატიოსნობისა და უზნეობის უსაზღვრო გამოვლენით ნდობა ირყევა ავტორიტეტული პიროვნებებისადმი, ისეთებისადმი, როგორიცაა: მღვდელი, დოქტორი, თერაპევტი და მასწავლებელი. მაგალითად, ერთი შეფასების თანახმად, მღვდლების 10 პროცენტზე მეტი სექსუალურ უზნეობაშია გარეული. ეს „ნდობის დამანგრევლები, — აღნიშნავს ერთი მწერალი, — ადამიანთა ურთიერთობებში უზარმაზარ უფსკრულსა და ნაპრალს ქმნიან“. როგორ გავლენას ახდენს ეს მათ მრევლზე? ნდობას უკარგავს მათ.

ზნეობის ფართოდ გავრცელებული დაცემა აგრეთვე კრიზისს იწვევს ოჯახში იმ ზომამდე, რომ აწეწილი ოჯახები თითქმის ნორმას წარმოადგენს და არა გამონაკლისს. ოჯახი ოდესღაც აღზრდა-სწავლების გარემო იყო. დღეს ის ხშირ შემთხვევაში ბევრად არ აღემატება საკვებით გასამართ სადგურს. როცა ბავშვი იზრდება ოჯახში, სადაც „არამოყვარულნი“ არიან, ჩვეულებრივი შედეგია მოწიფულ ასაკში სხვებზე მინდობის უუნარობა (2 ტიმოთე 3:3, „ახალი აღთქმა და ფსალმუნი“, 1990 წლის გამოცემა).

გარდა ამისა, მსოფლიო პირობების გაუარესების გამო ჩვენ უფრო და უფრო ვექვემდებარებით შესაძლებელ ემოციურ განცდებს. მსგავს ვითარებაში მიქა წინასწარმეტყველი წერდა: „ნუ ენდობი მეგობარს“ (მიქა 7:5). შენ შეიძლება იმავეს გრძნობდე უმნიშვნელო იმედგაცრუების, დარღვეული ნდობის ან სიცოცხლისთვის ძალიან სახიფათო შემთხვევის შემდეგ. როცა ემოციური კედლის უკან ცხოვრობ, ხედავ, რომ ძნელია კვლავ ენდო სხვებს, და ემოციურად შეშდები (შეადარე ფსალმუნი 101:2–8). მართალია, ასეთ განწყობილებას შეუძლია დაგეხმაროს ფუნქციონირებაში, მაგრამ შენი ‘გულის წუხილი’ ცხოვრებაში ყოველგვარ ნამდვილ სიხარულს გართმევს (იგავნი 15:13). ფაქტია, სულიერად, ემოციურად, გონებრივად და ფიზიკურად ჯანმრთელი რომ იყო, ეს კედელი უნდა დაეცეს და უნდა ისწავლო ადამიანებზე მინდობა. შესაძლებელია ეს? დიახ.

რატომ უნდა დაეცეს კედელი?

სხვებზე მინდობას დამძიმებული გულისთვის შვება მოაქვს. ასეთი რამ ხანას შეემთხვა. მას ჰქონდა კარგი ურთიერთობა ქმართან, მყარი ოჯახი, მაგრამ ღრმად იყო დამწუხრებული. თუმცა ის ‘სულგამწარებული’ იყო, გონივრულად „დაუწყო ვედრება უფალს“ მთელი ძალით, რის გამოც მდუმარე ტუჩები აუცახცახდა. დიახ, ის გაენდო იეჰოვას. შემდეგ მან გული გადაუშალა ღვთის წარმომადგენელ ელის. რა შედეგით? „წავიდა. . . [ხანა] თავისი გზით. საჭმელი ჭამა და აღარ დამწუხრებია სახე“ (პირველი მეფეთა 1:1–18).

მრავალი კულტურისთვისაა ცნობილი გულახდილი საუბრის სარგებლობა. მაგალითად, შეიძლება სასარგებლო აღმოჩნდეს აზრებისა და განცდების გაზიარება იმათთვის, ვინც მსგავს სიტუაციაში იყო. მკვლევარებს ასეთი დასკვნა გამოაქვთ: „ემოციური იზოლირება დაავადმყოფებას იწვევს — საღ ჭკუაზე დასარჩენად ჩვენ გულახდილობა გვესაჭიროება“. მეცნიერული გამოკვლევების მზარდი რაოდენობა ადასტურებს შთაგონებული იგავის ჭეშმარიტებას, რომელიც ამბობს: „თავკერძა კაცი [„კაცი, რომელიც ცალკევდება“, აქ] თავის გულისთქმას არის აყოლილი და ყოველგვარი სიბრძნის წინააღმდეგ ჯანყდება“ (იგავნი 18:1).

როგორ შეძლებენ სხვები შენს დახმარებას, თუ გულახდილი არ ხარ მათთან? თუმცა იეჰოვა ღმერთი გულების წამკითხველია, შენი იდუმალი ფიქრები და გრძნობები დახურული წიგნია ოჯახისა და მეგობრებისთვის — სანამ შენ არ გადაშლი მას (პირველი ნეშტთა 28:9). როცა პრობლემა ღვთის კანონის დარღვევას იწვევს, აღიარების გადადება მხოლოდ აუარესებს მას (იგავნი 28:13).

უეჭველია, რომ სხვებისთვის მწუხარების განდობით მიღებული სარგებლობა გაცილებით აღემატება გულისტკენის რისკს. რასაკვირველია, ეს არ ნიშნავს, რომ ყველასთან განურჩევლად უნდა გავახმაუროთ პირადი წვრილმანები (შეადარე მსაჯულნი 16:18; იერემია 9:3; ლუკა 21:16). „არიან ამხანაგები, რომლებიც მზად არიან ერთმანეთის გასაგლეჯად“ (აქ) — გვაფრთხილებს იგავნის 18:24, მაგრამ შემდეგ უმატებს: „ზოგი მეგობარი კი ძმაზე მოყვარულია“. სად შეგიძლია ასეთი მეგობრის პოვნა?

მიენდე შენს ოჯახს

თუ პრობლემა გაქვს, სცადე მისი განხილვა მეუღლესთან ან მშობლებთან ერთად? „მრავალ პრობლემასთან დაკავშირებით, მათზე ამომწურავი საუბარი ზუსტად ისაა, რაც გვჭირდება“, — იტყობინება ერთი გამოცდილი მრჩეველი (იგავნი 27:9). ქრისტიანი ქმრები, რომლებსაც ‘უყვართ თავიანთი ცოლები საკუთარი თავივით’, ცოლები, რომლებიც ‘ემორჩილებიან თავიანთ ქმრებს’, და მშობლები, რომლებიც სერიოზულად ეკიდებიან ღვთის მიერ მიცემულ პასუხისმგებლობას — ‘აღზარდონ შვილები უფლის დარიგებით’ — გულმოდგინედ შრომობენ, რათა გულისხმიერი მსმენელები და მხარში ამომდგომი მრჩევლები გახდნენ (ეფესელთა 5:22, 33; 6:4). მიუხედავად იმისა, რომ მიწიერი გაგებით არც ცოლი ჰყავდა და არც შვილები, რა შესანიშნავი მაგალითი დატოვა იესომ ამ მხრივ! (მარკოზი 10:13–16; ეფესელთა 5:25–27).

მაგრამ რა, როცა პრობლემა აღემატება იმას, რის მოგვარებაც ოჯახურ წრეშია შესაძლებელი? ქრისტიანულ კრებაში არანაირი საჭიროება არ არსებობს მარტოდ ყოფნისთვის. „ვინმე დაუძლურდა და მე არ დავუძლურდი?“ — თქვა პავლე მოციქულმა (2 კორინთელთა 11:29). მან გვირჩია: „ატარეთ ერთმანეთის ტვირთი“ (გალატელთა 6:2; რომაელთა 15:1). სულიერ ძმებსა და დებს შორის, უდავოა, შეგვიძლია ვიპოვოთ არაერთი ‘ძმა, რომელიც გაჭირვებისთვის დაიბადა’ (იგავნი 17:17).

მიენდე კრებას

მთელ დედამიწაზე იეჰოვას მოწმეთა 80 000-ზე მეტ კრებაში არიან თავმდაბალი მამაკაცები, რომლებიც ‘ხელს უწყობენ თქვენს სიხარულს’ (2 კორინთელთა 1:24). ესენი უხუცესები არიან. „თითოეული, — აღნიშნავს ესაია, — იქნება როგორც საფარი ქარში, თავშესაფარი ავდარში, როგორც წყლის ნაკადულები უდაბნოში, როგორც მაღალი კლდისგან დაფენილი ჩრდილი ურწყულ მიწაზე“. უხუცესები ცდილობენ, რომ ასეთები იყვნენ (ესაია 32:2; 50:4; 1 თესალონიკელთა 5:14)

უხუცესები ბიბლიურ მოთხოვნებს ‘სულიწმიდით დაყენებამდე’ შეესაბამებიან. ამის ცოდნა გაზრდის მათდამი შენს ნდობას (საქმეები 20:28; 1 ტიმოთე 3:2–7; ტიტე 1:5–9). ის, რასაც უხუცესთან ერთად განიხილავ, მკაცრ საიდუმლოდ დარჩება. სანდო ადამიანად ყოფნა მისი ერთ-ერთი თვისებაა (შეადარე გამოსვლა 18:21, აქ; ნეემია 7:2, აქ).

კრების უხუცესები „ფხიზლობენ თქვენს სულებზე, როგორც პასუხისმგებელნი“ (ებრაელთა 13:17). არ აღგძრავს ეს, რომ ამ მამაკაცებისადმი ნდობით აღიჭურვო? რასაკვირველია, ყველა უხუცესი არ გამოირჩევა ერთი და იგივე თვისებებით. ზოგი შეიძლება უფრო ადვილად მისადგომი, კეთილი ან გულშემატკივარი ჩანდეს, ვიდრე სხვები (2 კორინთელთა 12:15; 1 თესალონიკელთა 2:7, 8, 11). რატომ არ განდობოდი უხუცესს, რომელთანაც თავს შეუბოჭველად გრძნობ?

ისინი დაქირავებული სპეციალისტები არ არიან. პირიქით, ისინი არიან იეჰოვას მიერ შენს დასახმარებლად ბოძებული „ძღვენი ადამიანების სახით“ (ეფესელთა 4:8, აქ, 11–13; გალატელთა 6:1). როგორ? ბიბლიის მარჯვედ სარგებლობით ისინი მის განმკურნავ ძალას შენს პირად სიტუაციაში გამოიყენებენ (ფსალმუნი 106:20; იგავნი 12:18; ებრაელთა 4:12, 13). ისინი ილოცებენ შენთან ერთად და შენთვის (ფილიპელთა 1:9; იაკობი 5:13–18). ასეთი მოსიყვარულე მრჩეველების დახმარებას ბევრის გაკეთება შეუძლია დამწუხრებული სულის განსაკურნავად და სულიერი სიმშვიდის აღსადგენად.

როგორ დავამყაროთ მიმნდობი ურთიერთობები

დახმარების, რჩევისა თუ მხოლოდ მოსმენის თხოვნა სისუსტის ან დამარცხების ნიშანი არ არის. ეს მხოლოდ რეალური დადასტურებაა, რომ არასრულყოფილები ვართ და რომ ყველაფრის პასუხი არავინ იცის. უეჭველია, უდიდესი მრჩეველი და მესაიდუმლე იმათგან, ვინც ჩვენ გვყავს, ჩვენი ზეციერი მამა, იეჰოვა ღმერთია. ჩვენ ვეთანხმებით ფსალმუნმომღერალს, რომელიც წერდა: „უფალი ბურჯია ჩემი და ფარი ჩემი. მისით სასოებს ჩემი გული და დამეხმარა“ (ფსალმუნი 27:7). ლოცვაში შეგვიძლია თავისუფლად ‘გადმოვუღვაროთ გული’ მას ნებისმიერ დროს, დარწმუნებულებმა, რომ ის გვისმენს და ზრუნავს ჩვენზე (ფსალმუნი 61:8, 9; 1 პეტრე 5:7).

მაგრამ როგორ შეგიძლია ისწავლო კრების უხუცესებსა და სხვა წევრებზე მინდობა? უპირველესად, შეამოწმე საკუთარი თავი. მყარი საფუძველი აქვს შენს შიშს? ეჭვის თვალით უყურებ სხვების მოტივებს? (1 კორინთელთა 13:4, 7). არსებობს გულისტკენის რისკის მინიმუმამდე შემცირების საშუალება? დიახ. როგორ? სცადე, პირადად გაიცნო სხვები სულიერ გარემოცვაში. ესაუბრე მათ კრების შეხვედრებზე. ეთანამშრომლე კარდაკარ მსახურებაში. ნდობა, მსგავსად პატივისცემისა, დამსახურებული უნდა იქნეს. ასე რომ, იყავი მომთმენი. მაგალითად, როცა სულიერ მწყემსს ეცნობი, მისადმი შენი ნდობა იზრდება. თანდათანობით გაუმხილე შენი საზრუნავი. თუ ის სათანადოდ, თანაგრძნობითა და კეთილგონივრული გზით გპასუხობს, შეგეძლო, მეტი გაგემხილა.

იეჰოვას თაყვანისმცემლები, განსაკუთრებით ქრისტიანი უხუცესები, გულმოდგინედ შრომობენ, რათა ერთმანეთთან ურთიერთობისას სიყვარულის აღმძვრელ ღვთის თვისებებს მიბაძონ (მათე 5:48). ამას შედეგად მოჰყვება ნდობის ატმოსფერო კრებაში. ერთ-ერთი დიდი ხნის უხუცესი ამბობს: „ძმებმა უნდა იცოდნენ ერთი რამ: რაც არ უნდა გააკეთოს პიროვნებამ, უხუცესი არ კარგავს მისადმი ქრისტიანულ სიყვარულს. მას შეიძლება არ მოსწონს ის, რაც გაკეთდა, მაგრამ მაინც უყვარს თავისი ძმა და სურს, დაეხმაროს“.

ამგვარად, საჭირო არაა, ვიფიქროთ, რომ პრობლემასთან მარტო ვართ. ესაუბრე ‘სულიერობის’ მქონე ვინმეს, ვისაც შეუძლია დაგეხმაროს ტვირთის ზიდვაში (გალატელთა 6:1). გახსოვდეს, რომ „სადარდებელი კაცის გულს აღონებს“, მაგრამ „ამო საუბარი გოლეული თაფლია, სულის სიტკბოა და ძვლის კურნება“ (იგავნი 12:25; 16:24).

[ჩარჩო 26 გვერდზე]

თითოეულ ქრისტიანს შეუძლია დაეხმაროს პრობლემის მქონე ნათესავს, მეგობარს ან სულიერ ძმას. იცი, როგორ უნდა დაეხმარო?

ეფექტური მრჩეველი

ადვილად მისადგომია: მათე 11:28, 29; 1 პეტრე 1:22; 5:2, 3.

სწორ გარემოცვას ირჩევს: მარკოზი 9:33–37.

ცდილობს ჩაწვდეს პრობლემას: ლუკა 8:18; იაკობი 1:19.

მძაფრად არ რეაგირებს: კოლასელთა 3:12–14.

ეხმარება მტკივნეული გრძნობების დაძლევაში: 1 თესალონიკელთა 5:14; 1 პეტრე 3:8.

იცის თავისი შეზღუდული შესაძლებლობები: გალატელთა 6:3; 1 პეტრე 5:5.

იძლევა კონკრეტულ რჩევას: ფსალმუნი 18:8–10; იგავნი 24:26.

საიდუმლოს ინახავს: იგავნი 10:19; 25:9.