მათ შეასრულეს იეჰოვას ნება

ნებაყოფლობითი შესაწირავი წმინდა მსახურებისთვის

ისრაელებმა საკუთარი თვალით იხილეს იეჰოვას ძალა. მათს თვალწინ სასწაულებრივად გაიყო მეწამული ზღვა, რამაც საშუალება მისცა, ისე გადაელახათ ის, რომ არ დასველებულიყვნენ, და ეგვიპტელების ჯარს გაქცეოდნენ. მეორე ნაპირიდან, სადაც საფრთხე აღარ ემუქრებოდათ, დაინახეს, როგორ მიაწყდა იგივე წყლები მათს მდევრებს. ისრაელები იეჰოვამ გადაარჩინა (გამოსვლა 14:21—31).

სამწუხაროდ, ზოგმა არ დააფასა ის, რაც ღმერთმა გაუკეთა. სანამ მოსე სინაის მთაზე იყო, მათ თავიანთი ოქროს სამკაულები მიუტანეს აარონს და კერპის გაკეთება მოსთხოვეს, რომ თაყვანი ეცათ. როდესაც მოსე დაბრუნდა, დაინახა, რომ ეს მოჯანყე ხალხი ჭამდა, სვამდა, ცეკვავდა და თაყვანს სცემდა ოქროს ხბოს. იეჰოვას ბრძანებით, დაახლოებით 3 000 კაცი — როგორც ჩანს აჯანყებისკენ მთავარი წამქეზებლები — დახოცილ იქნა. ის დღე ღვთის ხალხისთვის მნიშვნელოვანი გაკვეთილი იყო, რადგან დაინახეს, რომ იეჰოვა განსაკუთრებულ ერთგულებას ითხოვდა (გამოსვლა 32:1—6, 19—29).

მალე ამ შემთხვევის შემდეგ მოსე მოემზადა, რომ ღვთის ბრძანებით აეგო თაყვანისცემის კარავი, რომლის გადაადგილებაც შესაძლებელი იქნებოდა. ასეთი სამშენებლო პროექტი, ალბათ, ძვირ მასალასა და მარჯვე მუშებს საჭიროებდა. საიდან უნდა მოეტანათ მასალა და სად ეპოვათ მუშები? რის სწავლა შეგვიძლია ამ ბიბლიური ცნობიდან?

მასალისა და სიმარჯვის შეწირვა

მოსეს საშუალებით იეჰოვამ უბრძანა ისრაელებს, ‘გაეღოთ ძღვენი უფლისათვის; ყველას თავისი გულუხვობით მიეტანა საუფლო ძღვენი’. რა შედიოდა ამ ძღვენში? მოსეს ჩამონათვალში შედიოდა ოქრო, ვერცხლი, სპილენძი, ნართი, ჭიაფერი ქსოვილი, ტყავი, ხეტყე და ძვირფასი ქვები (გამოსვლა 35:5—9).

ისრაელებს საკმარისზე მეტი საშუალება ჰქონდათ იმისათვის, რომ ასეთი უხვი ძღვენი მიეტანათ. გაიხსენეთ, რომ ეგვიპტიდან გამოსვლისას მათ ოქროს და ვერცხლის ნივთები და ბევრი ტანისამოსი გამოიყოლეს. მათ, მართლაც, „გაძარცვეს მთელი ეგვიპტე“a (გამოსვლა 12:35, 36). ახლახან მათ მზადყოფნით გაიღეს თავიანთი ძვირფასეულობები, რომ ცრუ თაყვანისმცემლობისთვის კერპი გაეკეთებინათ. გამოავლენდნენ ისინი ამჯერად ისეთივე მონდომებას და გაიღებდნენ ძღვენს ჭეშმარიტი თაყვანისმცემლობისთვის?

ყურადღება მიაქციე, რომ მოსე არ ადგენდა იმას, თუ რამდენი უნდა მიეტანა თოთოეულს, და არც ადანაშაულებდა ან არცხვენდა მათ, რომ შესაწირავის გაღებისკენ აღეძრა. არამედ ის უბრალოდ ეუბნებოდა, რომ ‘ყველას თავისი გულუხვობით მიეტანა’. მოსე, ალბათ, ხედავდა, რომ არ იყო საჭირო მათი იძულება. ის დარწუმებული იყო, რომ ყველა იმდენს მოიტანდა, რამდენის შესაძლებლობაც ჰქონდათ (შეადარეთ 2 კორინთელთა 8:10—12).

მაგრამ ამ მშენებლობისთვის საკმარისი არ იყო მხოლოდ მასალის შეწირვა. იეჰოვამ უთხრა ისრაელს: „ყოველი გულბრძენი, ვინც კი არის თქვენში, მოვიდეს და გააკეთოს ყველაფერი, რაც ბრძანა უფალმა“. დიახ, კარვის აშენებას მარჯვე მუშებიც ესაჭიროებოდა. მართლაც, „ყოველი ხელოვნების უნარი“ — მათ შორის ხის, ლითონისა და ძვირფასი ქვების დამუშავების უნარი — იყო საჭირო ამ სამშენებლო პროექტის შესასრულებლად. რა თქმა უნდა, იეჰოვა უხელმძღვანელებდა მათს ნიჭს და ამ მშენებლობის წარმატებით დასრულება მისი დამსახურება იქნებოდა (გამოსვლა 35:10, 30—35; 36:1, 2).

ისრაელები მზადყოფნით გამოეხმაურნენ მოწოდებას, მშენებლობისთვის თავიანთი სახსრები და ოსტატობა მოეხმარებინათ. ბიბლიაში ჩაწერილია: „მივიდნენ სათითაოდ, ვისაც კი გულმა გაუწია და ვინც კი სულით აღიძრა, და მიიტანეს საუფლო ძღვენი სადღესასწაულო კარვის მოსაწყობად, მისი ყოველი საჭიროებისათვის და წმიდა შესამოსელისთვის. მიდიოდნენ მამაკაცები და დედაკაცები გულუხვობით“ (გამოსვლა 35:21, 22).

გაკვეთილი ჩვენთვის

დღეს ღვთის სამეფოს შესახებ კეთილი ცნობის ქადაგების უდიდესი დავალება ნებაყოფლობითი შესაწირავების საშუალებით სრულდება. ხშირად ეს შესაწირავი ფულადია. სხვა შემთხვევაში გამოცდილების მქონე ქრისტიან ძმებსა და დებს თავიანთი წვლილი შეაქვთ სამეფო და საკონგრესო დარბაზებისა და ფილიალების მშენებლობაში. გარდა ამისა, ისინი მსოფლიოში ასზე მეტ ბეთელში მუშაობენ, რაც მრავალგვარ სიმარჯვეს საჭიროებს. ყველა იმ გულუხვ ადამიანს, ვინც ასეთი ძღვენი გაიღო, შეუძლია დარწმუნებული იყოს, რომ იეჰოვა არ დაივიწყებს მათს შრომას (ებრაელთა 6:10).

იმავეს თქმა შეიძლება ყოველი ჩვენგანის მიერ სამქადაგებლო მსახურებაში შეტანილ წვლილზე. ბიბლია ყველას მოუწოდებს, გამოისყიდონ დრო, რომ თავგამოდებით იქადაგონ (მათე 24:14; ეფესელთა 5:15—17). ზოგი ამას სრული დროით ქადაგებით ანუ პიონერად მსახურებით აკეთებს. პირობების გამო ზოგს არ შეუძლია იმდენი იქადაგოს, რამდენსაც პიონერი ქადაგებს. მიუხედავად ამისა, მათი მსახურებაც სიამოვნებს იეჰოვას. ისევე როგორც კარვის მშენებლობისას იყო, იეჰოვა არ ადგენს იმის რაოდენობას, თუ რამდენი უნდა შესწიროს თითოეულმა. მაგრამ ის ითხოვს, რომ თითოეული მთელი გულით, სულით, გონებითა და ძალით ემსახურებოდეს (მარკოზი 12:30). თუ ასე ვიქცევით, შეგვიძლია დარწმუნებული ვიყოთ, რომ ის დაგვაჯილდოებს ჭეშმარიტი თაყვანისმცემლობისთვის გაღებული შესაწირავებისთვის (ებრაელთა 11:6).

[სქოლიო]