იეჰოვასთვის ყველაფერი შესაძლებელია

დღედაღამ შრომასა და ჯაფაში

დავიბადე 1937 წელს ყირგიზეთში, ქალაქ თოქმაქთან ახლოს. ჩვენ წარმოშობით ყირგიზები ვართ და ოჯახში ყირგიზულად ვლაპარაკობდით. ჩემი მშობლები კოლმეურნეობის მუშები იყვნენ, ამიტომ დღე და ღამე შრომობდნენ. მუშებს საკვებით რეგულარულად უზრუნველყოფდნენ, თუმცა ხელფასს წელიწადში ერთხელ უხდიდნენ. უმცროსი დაც მყავდა. დედას ჩვენი რჩენა ძალიან უჭირდა, ამიტომ ხუთი კლასის დამთავრების შემდეგ მეც დავიწყე კოლმეურნეობაში მუშაობა.

იმ მხარეში, სადაც ვცხოვრობდით, სიღარიბე მძვინვარებდა. თავი რომ გაგვეტანა, მძიმედ შრომა გვიწევდა. მაშინ ახალგაზრდა ვიყავი და ნაკლებად ვფიქრობდი ცხოვრების აზრსა და მომავალზე. ვერასდროს წარმოვიდგენდი, რომ იეჰოვასა და მისი განზრახვების შესახებ ჭეშმარიტების გაგება მთლიანად შეცვლიდა ჩემს ცხოვრებას. ის, თუ როგორ მოაღწია ჭეშმარიტებამ ყირგიზეთამდე და როგორ გავრცელდა მთელ ქვეყანაში, ნამდვილად ამაღელვებელი ისტორიაა. ყველაფერი ჩემი მშობლიური მხარიდან, ჩრდილოეთ ყირგიზეთიდან დაიწყო.

ყოფილი გადასახლებულები ყირგიზეთში ჭეშმარიტებას ავრცელებენ

ყირგიზეთში იეჰოვას შესახებ ჭეშმარიტების გავრცელება 1950-იანი წლებიდან დაიწყო. ეს ადვილი არ იყო, რადგან იმ დროს ხალხში კომუნისტური იდეოლოგიის ძლიერი გავლენა იგრძნობოდა. მაშინ ყირგიზეთი საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკების კავშირში შედიოდა (სსრკ). მთელ საბჭოთა კავშირში იეჰოვას მოწმეები პოლიტიკურ ნეიტრალიტეტს ინარჩუნებდნენ (იოან. 18:36). ამიტომ მათ კომუნისტური მთავრობის მტრებად მიიჩნევდნენ და დევნიდნენ. თუმცა ვერანაირი იდეოლოგია ვერ უშლიდა ხელს ღვთის სიტყვას, რომ გულწრფელი ადამიანების გულებამდე მიეღწია. განვლილმა წლებმა ერთი მნიშვნელოვანი გაკვეთილი მასწავლა — იეჰოვასთვის „ყველაფერი შესაძლებელია“ (მარ. 10:27).

სინამდვილეში იეჰოვას მოწმეების დევნა ყირგიზეთში სასიხარულო ცნობის გავრცელებას მოემსახურა. რა იყო ამის მიზეზი? კომუნისტური მთავრობის მტრებს ციმბირში ასახლებდნენ, რომელიც სსრკ-ში შედიოდა. როცა გადასახლებულებს ათავისუფლებდნენ, ბევრი მათგანი ყირგიზეთში ჩამოდიოდა. სწორედ გადასახლებიდან დაბრუნებულებმა იქადაგეს პირველად ყირგიზეთში სასიხარულო ცნობა. ერთ-ერთი მათგანი იყო ემილ იანცენი, რომელიც 1919 წელს ყირგიზეთში დაიბადა. მან მოწმეები შრომა-გასწორების ბანაკში გაიცნო. ჭეშმარიტების გაგების შემდეგ ის 1956 წელს ყირგიზეთში დაბრუნდა. ემილი ჩემს ქალაქთან ახლოს სოქულუქის რაიონში დასახლდა. სწორედ იქ ჩამოყალიბდა 1958 წელს პირველი კრება.

დაახლოებით ერთ წელიწადში სოქულუქში ვიქტორ ვინტერიც გადავიდა საცხოვრებლად. ამ ერთგულ ძმას რის ატანა აღარ მოუწია: ნეიტრალიტეტის გამო ორჯერ მიუსაჯეს სამწელიწად-ნახევრით პატიმრობა. მოგვიანებით ჯერ 10 წლით დააპატიმრეს, შემდეგ კი 5 წლით გადაასახლეს. ამ ყველაფრის მიუხედავად, დევნამ ვერ შეაჩერა ყირგიზეთში ჭეშმარიტი თაყვანისმცემლობის გავრცელება.

ჭეშმარიტება ჩემს ქალაქამდეც აღწევს

1963 წლისთვის ყირგიზეთში დაახლოებით 160 მოწმე მსახურობდა, რომელთაგანაც ბევრი წარმოშობით გერმანელი, უკრაინელი ან რუსი იყო. მათ შორის იყო გადასახლებული ედუარდ ვარტერი, რომელიც გერმანიაში 1924 წელს მოინათლა. 1940-იან წლებში ნაცისტებმა ის საკონცენტრაციო ბანაკში გაგზავნეს, რამდენიმე წლის შემდეგ კი კომუნისტებმა ციმბირთან ახლოს გადაასახლეს. 1961 წელს ეს ერთგული ძმა ქალაქ კანტში დასახლდა, რომელიც ჩემს ქალაქთან ძალიან ახლოს არის.

კანტში ცხოვრობდა ღვთის ერთგული და ელიზაბეტ ფოტი, რომელიც თავს კერვით ირჩენდა. მან საკმაოდ კარგად იცოდა თავისი საქმე, ამიტომ მასთან ხშირად დადიოდნენ ისეთი პროფესიის ადამიანები, როგორებიც იყვნენ ექიმები და მასწავლებლები. მისი ერთ-ერთი კლიენტი იყო პროკურატურის თანამშრომლის ცოლი აქსამაი სულთანალიევა. ის ბევრ კითხვას უსვამდა ელიზაბეტს სიცოცხლის აზრისა და გარდაცვლილთა მდგომარეობის შესახებ. ელიზაბეტი მის კითხვებს პირდაპირ ბიბლიიდან პასუხობდა. შედეგად, აქსამაი სასიხარულო ცნობის გულმოდგინე მქადაგებელი გახდა.

იმ პერიოდში მოლდოველი ძმა ნიკოლაი ჩიმპოეში სარაიონო ზედამხედველად დაინიშნა. მან ასეთი სახის მსახურებაში დაახლოებით 30 წელი გაატარა. ის არა მარტო ინახულებდა კრებებს, არამედ ორგანიზებას უწევდა პუბლიკაციების ასლების გაკეთებასა და მათ განაწილებას. მისი საქმიანობა შეუმჩნეველი არ დარჩენიათ ხელისუფლების წარმომადგენლებს. ედუარდმა ნიკოლაის ურჩია: „როცა ხელისუფლების წარმომადგენლები კითხვებს დაგისვამენ, პირდაპირ უთხარი, რომ ლიტერატურას მთავარი სამმართველოდან, ბრუკლინიდან ვიღებთ. კა-გე-ბეს აგენტს თვალებში უყურე. შიშის მიზეზი არა გაქვს“ (მათ. 10:19).

ამ საუბრიდან მალევე ნიკოლაი ქალაქ კანტში კა-გე-ბეს შტაბ-ბინაში დაკითხვაზე დაიბარეს. მან გვიამბო, რა მოხდა: „აგენტმა მკითხა, საიდან ვიღებდით ლიტერატურას. მე ვუთხარი, რომ ბრუკლინიდან. აღარ იცოდა, რა ეთქვა, ამიტომ უბრალოდ გამათავისუფლა და მას მერე აღარ დავუბარებივარ“. ასეთი უშიშარი მოწმეები დიდი სიფრთხილით ქადაგებდნენ სასიხარულო ცნობას ჩემს მშობლიურ მხარეში, ჩრდილოეთ ყირგიზეთში. ამ უძვირფასესმა ჭეშმარიტებამ ჩემს ოჯახამდე 1980-იან წლებში მოაღწია და პირველად ჩემმა მეუღლემ, მაირამბუბუმ მოისმინა.

ჩემი ცოლი მალევე ეხმაურება ჭეშმარიტებას

მაირამბუბუ წარმოშობით ნარინის ოლქიდანაა. 1974 წლის აგვისტოში ის ჩემს დას ეწვია. სწორედ მაშინ შევხვდით ერთმანეთს პირველად. როგორც კი დავინახე, მაშინვე მომეწონა. ჩვენ იმ დღესვე დავქორწინდით.

ჩემმა მეუღლემ ჭეშმარიტება 1981 წლის იანვარში მოისმინა, როცა ავტობუსით ბაზარში მიდიოდა. ამის შესახებ უკვე გიამბეთ დასაწყისში. მას მეტის გაგება სურდა, ამიტომ მქადაგებელს სახელი და მისამართი ჰკითხა. მან უთხრა, რომ აპუნი ერქვა, თუმცა ძალიან ფრთხილობდა, რადგან 1980-იან წლებში იეჰოვას მოწმეების საქმიანობა აკრძალული იყო. ნაცვლად იმისა, რომ თავისი მისამართი მიეცა, მან ჩემს მეუღლეს სთხოვა ჩვენი მისამართი. მაირამბუბუ სახლში გახარებული დაბრუნდა.

„დღეს საოცარი ამბავი გავიგე, — მითხრა მან. — ერთმა ქალმა თქვა, რომ მალე ადამიანები აღარ მოკვდებიან და გარეულ ცხოველებსაც კი მოვათვინიერებთ“. ჩემთვის, ცოტა არ იყოს, ეს ზღაპარივით ჟღერდა, ამიტომ ცოლს ვუთხარი, რომ მოგვეცადა, სანამ აპუნი მოვიდოდა და ყველაფერს აგვიხსნიდა.

აპუნი ჩვენთან სამი თვის შემდეგ მოვიდა და აღარც მივუტოვებივართ. ამ პერიოდში გავიცანი პირველი ყირგიზი იეჰოვას მოწმეები. სწორედ ეს დები დაგვეხმარნენ იეჰოვას გაცნობასა და მისი განზრახვების გაგებაში. ისინი ბიბლიას გვასწავლიდნენ წიგნით „დაკარგული სამოთხიდან დაბრუნებულ სამოთხემდე“a. რადგანაც მხოლოდ ერთი ეგზემპლარი ჰქონდათ, ჩვენ წიგნი ხელით გადავიწერეთ.

მათგან გავიგეთ დაბადების 3:15-ში ჩაწერილი წინასწარმეტყველების შესახებ, რომელიც იესოს, მესიანური სამეფოს მეფის მეშვეობით შესრულდება. ეს უმნიშვნელოვანესი ცნობა ყველას უნდა მოესმინა. სწორედ ამან აღგვძრა, რომ ჩვენც დაგვეწყო ქადაგება (მათ. 24:14). ჭეშმარიტებამ ნელ-ნელა მთელი ჩვენი ცხოვრება შეცვალა.

შეხვედრები და ნათლობა აკრძალვის დროს

ქალაქ თოქმაქში ერთმა ძმამ ქორწილში დაგვპატიჟა. მე და ჩემმა მეუღლემ მაშინვე შევნიშნეთ, რომ მოწმეები განსხვავებულად იქცეოდნენ. არ ჰქონდათ ალკოჰოლური სასმელები და ზომიერად ერთობოდნენ. ეს ყველაზე განსხვავებული ქორწილი იყო, რომელსაც ოდესმე დავსწრებივართ. სხვა ქორწილებში სტუმრები ბევრს სვამენ, უწესოდ იქცევიან და ბილწსიტყვაობენ.

ჩვენ თოქმაქში ქრისტიანულ შეხვედრებსაც დავესწარით, რომელიც ტყეში ტარდებოდა. ამინდებიც ხელს გვიწყობდა. და-ძმებმა იცოდნენ, რომ პოლიცია გვითვალთვალებდა, ამიტომ ერთი ძმა სადარაჯოზე იდგა. ზამთარში სახლში ვიკრიბებოდით. რამდენჯერმე პოლიცია დაგვადგა თავზე იმის გასაგებად, რას ვსაქმიანობდით. მე და მაირამბუბუ 1982 წლის ივლისში ჩუმად მოვინათლეთ მდინარე ჩუში (მათ. 10:16). ტყეში რამდენიმე ადამიანი შევიკრიბეთ, სამეფოს სიმღერა ვიმღერეთ და ნათლობის მოხსენებას მოვუსმინეთ.

ხელიდან არ გავუშვით მსახურების გაფართოების შესაძლებლობა

1987 წელს ერთმა ძმამ მთხოვა, რომ ქალაქ ბალიქჩიში დაინტერესებული მომენახულებინა. იქამდე მისასვლელად მატარებლით ოთხი საათი უნდა მემგზავრა. ბალიქჩიში რამდენიმე ჩასვლის შემდეგ მივხვდით, რომ ხალხს ჭეშმარიტებისადმი დიდი ინტერესი ჰქონდა, რაც მსახურების გაფართოების შესაძლებლობას გვაძლევდა.

მე და მაირამბუბუ ხშირად დავდიოდით ბალიქჩიში. თითქმის ყოველ შაბათ-კვირას იქ ვრჩებოდით, ვმსახურობდით და კრების შეხვედრებს ვატარებდით. ჩვენს პუბლიკაციებზე მოთხოვნა ძალიან გაიზარდა. ლიტერატურა თოქმაქიდან კარტოფილის ტომრით ჩაგვქონდა ხოლმე. თვეში ორი ტომარა ლიტერატურა ძლივს გვყოფნიდა. ჩვენ მატარებლით მგზავრობის დროსაც ვქადაგებდით.

1995 წელს, ჩვენი ჩასვლიდან რვა წლის შემდეგ, ბალიქჩიში კრება ჩამოყალიბდა. ამ წლების განმავლობაში ჩვენი მგზავრობა საკმაოდ დიდ თანხებთან იყო დაკავშირებული, რისი საშუალებაც მე და ჩემს მეუღლეს არ გვქონდა, თუმცა ერთი ძმა რეგულარულად გვეხმარებოდა ფინანსურად, რომ მგზავრობის ხარჯები დაგვეფარა. იეჰოვა ხედავდა, რომ ძალიან გვინდოდა მსახურების გაფართოება, ამიტომ მან გაგვიხსნა „ცის კარიბჭეები“ (მალ. 3:10). ნამდვილად, იეჰოვასთვის ყველაფერი შესაძლებელია!

მსახურება და ოჯახზე ზრუნვა

1992 წელს უხუცესად დავინიშნე. იმ დროს პირველი ყირგიზი უხუცესი ვიყავი. თოქმაქში ჩვენს კრებას მსახურების ახალი კარი გაეხსნა. ძალიან ბევრ ყირგიზ სტუდენტს ვასწავლიდით ბიბლიას. ერთი-ერთი მათგანი, ვისაც ჩვენ შევასწავლეთ, დღეს ფილიალის კომიტეტის წევრია, სხვა ორი კი სპეციალურ პიონერად მსახურობს. ჩვენ კრებაშიც ბევრს დავეხმარეთ. 1990-იანი წლების დასაწყისში კრებები რუსულად ტარდებოდა და ლიტერატურაც რუსულ ენაზე გვქონდა. კრებაში თანდათან იზრდებოდა ყირგიზულ ენაზე მოლაპარაკე ადამიანების რიცხვი, ამიტომ შეხვედრებს ყირგიზულად ვთარგმნიდი, რაც მათ ჭეშმარიტების გათავისებაში ეხმარებოდა.

მე და მაირამბუბუ ჩვენს დიდ ოჯახზეც ვზრუნავდით. შვილები მსახურებაში და კრების შეხვედრებზე დაგვყავდა. ჩვენი ქალიშვილი გულსაირა, რომელიც მაშინ 12 წლისა იყო, სიამოვნებით ესაუბრებოდა გამვლელებს ბიბლიის შესახებ. ჩვენი შვილები ზეპირად სწავლობდნენ ბიბლიურ მუხლებს. ასეთი სახით ისინი, და მოგვიანებით ჩვენი შვილიშვილები, მთლიანად იყვნენ ჩაბმულები კრების საქმეებში. ჩვენი 9 შვილიდან და 11 შვილიშვილიდან 16 ემსახურება იეჰოვას ან მშობლებთან ერთად ესწრება კრების შეხვედრებს.

ღირსშესანიშნავი ცვლილებები

იმ და-ძმებს, რომლებმაც 1950-იან წლებში ჩვენს ქვეყანაში ჭეშმარიტების ქადაგება დაიწყეს, ყირგიზეთში მომხდარი ცვლილებები რომ ენახათ, გაოცებას ვერ დამალავდნენ. მაგალითად, 1990-იანი წლებიდან მოყოლებული თავისუფლად ვქადაგებთ სასიხარულო ცნობას და დიდ შეხვედრებსაც დაუბრკოლებლად ვატარებთ.

1991 წელს მე და ჩემი მეუღლე პირველად დავესწარით ყაზახეთის ქალაქ ალმა-ათაში (დღევანდელი ალმათი) გამართულ დიდ კონგრესს. 1993 წელს კი ჩვენს ქვეყანაში სპარტაკის სტადიონზე პირველად გაიმართა კონგრესი დედაქალაქ ბიშკეკში. მაუწყებლები კონგრესამდე ერთი კვირა ასუფთავებდნენ სტადიონს. დირექტორი იმდენად მოიხიბლა მოწმეების საქციელით, რომ სრულიად უფასოდ დაგვითმო სტადიონი.

1994 წელს ყირგიზეთის თეოკრატიულ ისტორიაში კიდევ ერთი ღირსშესანიშნავი რამ მოხდა. ამ წელს პირველად გამოიცა ჩვენი პუბლიკაცია ყირგიზულ ენაზე. დღეს ჩვენს ენაზე ლიტერატურა რეგულარულად ითარგმნება ბიშკეკში მდებარე ფილიალში. 1998 წელს იეჰოვას მოწმეების საქმიანობა კანონიერად ცნეს ყირგიზეთში. დღეს ჩვენს ქვეყანაში მაუწყებელთა რიცხვმა 5 000-ს გადააჭარბა. ამჟამად ყირგიზეთში 83 კრება და 25 ჯგუფია თურქულ, ინგლისურ, რუსულ, რუსულ ჟესტურ, უზბეკურ, უიღურულ, ყირგიზულ და ჩინურ ენებზე. ამ ჯგუფებსა თუ კრებებში მომსახურე სხვადასხვა წარმოშობის და-ძმები გაერთიანებულად ემსახურებიან იეჰოვას. ეს ღირსშესანიშნავი ცვლილებები იეჰოვას წყალობით გახდა შესაძლებელი.

იეჰოვამ ჩემი ცხოვრებაც შეცვალა. გავიზარდე ღარიბი გლეხის ოჯახში და მხოლოდ ხუთი წელი ვისწავლე სკოლაში. მაგრამ იეჰოვას დახმარებით უხუცესი გავხდი და ბიბლიურ ჭეშმარიტებას ჩემზე განათლებულ ადამიანებს ვასწავლი. იეჰოვამ წარმოუდგენელი რამ გააკეთა! საკუთარი გამოცდილება აღმძრავს, კვლავაც ერთგულად დავამოწმო იეჰოვას შესახებ, რომლისთვისაც „ყველაფერი შესაძლებელია“ (მათ. 19:26).